مراکز آموزشی از مهمترین تسهیلات شهری محسوب می گردند و تعیین مکان بهینه استقرار مدارس از جمله وظایف برنامه ریزان شهری می باشد. دستیابی به چنین هدفی منوط به شناخت معیارها و ضوابطی است که در مکانیابی این مراکز مورد استفاده قرار م گیرند . براین اساس 4 مشخصه : سازگاری ، مطلوبیت ، ظرفیت و وابستگی که شرایط کیفی استقرار یک فعالیت را مورد ارزیابی قرار می دهند مطرح شده که هریک در زیر مجموعه خود به ضوابط کمی منتهی می گردد. بدین لحاظ سیستم اطلاعات جغرافیایی یا gis مورد استفاده قرار گرفته که مختص کار با داده های مکانی و اطلاعات توصیفی مربوط به آنهاست . با استفاده از توابع تحلیل مکانی gis و براساس ترکیب عوامل و لایه های اطلاعاتی وضعیت موجود استقرار مدارس به لحاظ مناسبت یا عدم تناسب با سایر کاربریهای شهری مورد بررسی قرار گرفته و بهترین نقاط استقرار این مراکز معرفی می شوند. برای این منظور مدارس ابتدایی منطقه 7 شهرداری تهران بعنوان نمونه موردی انتخاب شده است .