با توجه به انبساط بخار در طبقات آخر توربین بخار، بخار خشک به بخار مرطوب تبدیل می شود، لذا یک جریان دوفاز حاصل می گردد. تشکیل قطره سبب فرسودگی پره ها و نهایتا" کم شدن راندمان توربین خواهد شد. برای جلوگیری از این عمل، فوق داغ و گرم کردن مجدد بخار یکی از قدیمی ترین پیشنهادهای عملی است . از آنجا که تیغه های توربین به صورت یک شیپوره همگرا - واگرا در کنارهم قرار می گیرند، طراحی شکل مناسبی از این شیپوره ها با ویژگی خاص که در آن دما و قطرقطرات حاصل از تقطیر قابل کنترل باشند نیز یکی دیگر از راه های افزایش راندمان توربین ها است که قسمتی از این پروژه را در بر دارد. برای این طراحی ابتدا به تحقیق پیرامون تئوری هسته شدن بخار(تشکیل قطره) و تقطیر خودبخود پرداخته شده است . سپس با استفاده از روابط ترمودینامیکی در شیپوره ها، بررسی و تحقیق در خصوص اثرات تقطیر در شیپوره و نهایتا" با استفاده از نرم افزاری که تحلیل ترمودینامیکی بخار و قطره را درون شیپوره انجام می دهد و در دانشگاه بیرمنگام تهیه گردیده است ، شیپوره با ابعاد مناسب طراحی شده است .