در این پایان نامه نخست به تخمین میزان فرار مالیات بردرآمد اشخاص حقیقی از روش " اختلاف در حسابهای ملی " پرداخته می شود. سپس با استفاده از الگوی بهینه سازی بین زمانی در شرایط عدم قطعیت بر مبنای هموارسازی بین زمانی درآمد فیریدمن و فیشلو به بررسی رفتار اقتصادی فراریان مالیاتی می پردازد. نتایج این بررسی نشان می دهد که حساسیت فرار مالیاتی نسبت به تورم، درآمد و درآمد انتظاری مثبت و نسبت به آزادسازی بازارهای مالی منفی می باشد. با توجه به الگوی فوق سیاستگذار می تواند با توجه به هزینه و بازده تغییر و تعدیل متغیرهای سیاستی اثرگذار بر فرار مالیاتی، به سطح بهینه درآمدهای مالیاتی(که در اثر رسیدن به سطح بهینه فرار مالیاتی بدست آمده) نزدیک شود.