ارتباطات غیرکلامی نقش بسیار مهمی در برقراری ارتباط دارند و طبق تحقیقات انجام شده، بیشترین نقش را در انتقال پیام ایفا می-کنند، بنابراین لازم و ضروری است که والدین و مربیان علاوه بر توجه به مشکلات و اختلالات گفتاری، به حل مشکلات غیرکلامی نیز بپردازند. این موضوع بسیار مهم است که کودک بتواند با همسالان خود رابطه ی موثری برقرار کند و در جامعه مورد پذیرش افراد قرار گیرد؛ چرا که طرد شدن از جامعه اثرات زیان آوری برای فرد به وجود می آورد. این مسئله در مورد کودکان کاشت حلزون نیز حائز اهمیت بوده و باید مورد توجه ویژه ی والدین و مربیان قرار گیرد. هدف اصلی این تحقیق بررسی این موضوع است که آیا کودکان کاشت حلزون شنوایی شده که نسبت به کودکان نرمال هم سال خود در گفتار دارای تأخیر هستند - در مهارت های غیر کلامی نیز تأخیر و اختلال داشته و آیا توانبخشی شنیداری- کلامی تأثیری در رشد این مهارت ها دارد و این کودکان می توانند همتراز با کودکان همسن طبیعی خود شوند. این ها سوالاتی است که شالوده ی این تحقیق را فراهم می سازد. برای رسیدن به پاسخ این سوالات، آزمون بررسی اختلالات ارتباطی دایسمیا در دو نوبت با فاصله ی زمانی 4 ماه بر روی 39 کودک کاشت حلزون انجام شد و تحلیل آماری آزمون نشان داد که اختلالات و مشکلات ارتباطی این کودکان با گذراندن آموزش های توانبخشی شنیداری- کلامی، رشد و بهبود یافته است. آزمون دایسمیا و واینلند، جهت مقایسه کودکان کاشتی با دو گروه سمعکی و نرمال نیز انجام و نتایج آن نشان داد که مهارت های ارتباطی کودکان کاشت حلزون از کودکان سمعکی با افت شنوایی شدید تا عمیق به مراتب بهتر بوده و از توانایی بیشتری در انجام امور و تعاملات اجتماعی برخوردارند و در برخی مهارت ها شبیه به کودکان نرمال هستند. نتایج این تحقیق نشان می دهد که هر چه کودک بیشتر در معرض آموزش و تعامل با محیط قرار گیرد مهارت های ارتباطی او نیز بیشتر می شود. همچنین این تحقیق پیشنهاد می کند که والدین که در تماس دائمی با کودک قرار دارند نسبت به این مهارت ها توجه داشته و با کودک خود تمرینات لازم را انجام دهند.

در سال های اخیر، استفاده از دستگاه های کمک شنیداری پیشرفته نظیر سمعک های دیجیتالی و کاشت حلزون شنوایی توانسته زمینه ی مناسبی را برای استفاده از باقی مانده ی شنوایی و فراگیری گفتار و زبان برای کودکان کم شنوا در سراسر دنیا فراهم سازد. از اینرو، در این تحقیق سعی شده تا مهارت های شنیداری و گفتاری این کودکان را پس از 6 ماه استفاده از سمعک و دستگاه کاشت حلزون شنوایی بررسی نموده و پس از مقایسه ی نتایج بدست آمده از این بررسی، میزان کارآمدی هر دستگاه را به طور دقیق تر تعیین نماییم. این پژوهش از نوع توصیفی، تحلیلی و تجربی است و به طور در یک بازه ی زمانی 6 ماهه به انجام رسیده است. جامعه ی مورد بررسی در این پژوهش شامل 55 کودک کم شنوای شدید تا عمیق است که به دو گروه کودکان سمعکی شامل 35 کودک و کاشتی شامل 20 کودک تقسیم شدند. عملکرد شنیداری و گفتاری دو گروه به کمک آزمون های mais و muss مورد ارزیابی قرار گرفت و یافته های بدست آمده توسط آزمون تی مستقل و f و از طریق نرم افزار spss تحلیل شد. یافته های این تحقیق نشان می دهد که میان عملکرد شنیداری و گفتاری دو گروه مورد مطالعه در هر نوبت و در پایان 6 ماه اختلاف معنی داری وجود دارد. با توجه به یافته های موجود می توان نتیجه گرفت که عملکرد شنیداری و گفتاری کودکان کاشتی در مقایسه با کودکان سمعکی بسیار بهتر بوده است و از اینرو می توان گفت که دستگاه کاشت نسبت به سمعک از برتری قابل ملاحظه تری برخوردار است.

پژوهش کنونی در صدد است تا روند رشد مهارت ارتباطی کودکان ناشنوای شدید تا عمیق را که از دستگاه کمک شنیداری سمعک و پروتز کاشت حلزون شنوایی استفاده می کنند بررسی کند و مشخص کند از بین این دو کدام یک تاثیر بیشتری بر روند رشد مهارت ارتباطی این گروه از کودکان دارد. در این راستا 73 کودک ناشنوای شدید تا عمیق زیر 6 سال از مرکز شنواگستر شهر مشهد (37 کودک سمعکی و 36 کودک کاشت حلزون)، در سه مرحله در یک دوره ی زمانی یک ساله با استفاده از آزمون سنجش رشد نیوشا مورد بررسی قرار گرفته و میزان رشد مهارت ارتباطی آن ها بررسی گردید. سپس این مقادیر با یکدیگر مقایسه شدند. تمامی این کودکان تحت آموزش شنیداری-کلامی قرار داشتند. نتایج حاصل که از طریق آزمون اندازه گیری مکرر و تحلیل کواریانس یک راهه به دست آمده حاکی از آن است که: 1ـ مهارت ارتباطی این گروه از کودکان متعاقب استفاده از دستگاه کمک شنیداری سمعک و پروتز کاشت حلزون شنوایی و روش شنیداری-کلامی افزایش می یابد 2ـ بین میزان مهارت ارتباطی کودکان سمعکی و کودکان کاشت حلزون شنوایی تفاوت معناداری وجود ندارد. کلمات کلیدی: مهارت ارتباطی، دستگاه کمک شنیداری سمعک، پروتز کاشت حلزون شنوایی، روش شنیداری کلامی

هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی اثربخشی بازی های زبان شناختی بر رشد مهارت های زبان شفاهی کودکان کم شنوای سمعکی می باشد. این مهارت ها شامل زبان بیانی، زبان دریافتی، سازماندهی اطلاعات، معناشناسی، نحو و واج شناسی می باشد. جامعه ی آماری، کودکان کم شنوای سمعکی 5-7 سال هستند. بدین منظور 10 نفر از این کودکان از طریق گمارش تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در مرحله ی اول تحقیق، توانایی های زبانی هر دو گروه از طریق آزمون رشد زبان told-p:3 به-عنوان پیش آزمون مورد ارزیابی قرارگرفت. پس از طراحی بازی های زبان شناختی، با محوریت رشد مهارت های زبان شفاهی، بازی های مذکور برای گروه آزمایش در 16جلسه 60 دقیقه ای اجرا گردید. پس از تمام این دوره، در مرحله دوم تحقیق، توانایی-های زبانی دو گروه از طریق آزمون رشد زبان told-p:3 به عنوان پس آزمون مجدداً ارزیابی شد. همچنین به منظور سنجش هوش آزمودنی ها از آزمون های هوش ریون و گودیناف استفاده گردید. در تجزیه و تحلیل داده ها به منظور بررسی تفاوت بین دو گروه از آزمون t مستقل به روش تفاضل استفاده شد. نتایج نشان داد که کودکانی که بازی های زبان شناختی را دریافت کرده اند، در پس آزمون افزایش معناداری در مهارت های زبان شفاهی، در مقایسه با گروه کنترل داشته اند و این افزایش نتیجه ی اثربخشی بازی های زبان شناختی بر رشد و ارتقای این مهارت ها در کودکان کم شنوای سمعکی بوده است

نتایج این تحقیق نشان می دهد که: توانبخشی شنیداری - کلامی باعث افزایش فیدبک شنیداری افراد کاشت حلزون شنوائی نسبت به صوتشان می شود و در نتیجه باعث بهبود زیر و بمی و شدت صوت آنان در محدوده صوت افراد طبیعی می گردد. همچنین توانبخشی شنیداری - کلامی باعث کاهش آشفتگی فرکانس و شدت صوت و افزایش درصد واگذاری در کشش مصوت a در افراد کاشت حلزون شنوائی می شود.