مهمترین یافته های تحقیق بیانگر این است که یک جدایی نسبی و عدم هماهنگی بین دروس علوم پایه و دروس مقطع بالینی وجود دارد که دانشجویان را دچار یک سردرگمی و خستگی می نماید و فاصله زمانی نسبتا" طولانی بین این دو مقطع تشدید کننده این مساله می باشد و از علل موثر دیگر شاید عدم آشنایی اساتید علوم پایه با مشکلات و مسائل دروس بالینی باشد که به نظر می رسد در مورد حل این مشکل باید از طرف مسوولین امر اقدام گردد. این تحقیق نشان می دهد که به عقیده دانشجویان دندانپزشکی قزوین دروس آناتومی سر و گردن، زبان تخصصی و فارماکولوژی به ترتیب با میانگین نمرات 3/76 ،3/49 و 3/42 دارای بیشترین کاربرد و دروس بیوشیمی متابولیسم، بیوشیمی ساختمانی و فیزیک پزشکی به ترتیب با میانگین نمرات 0/76 ، 0/81 و 1/16 نمره دارای کمترین کاربرد در مسائل بالینی می باشند. از جمله نتایج جالب دیگر، مقایسه دروسی است که قسمتی از آنها در مقطع علوم پایه بصورت عملی ارائه می گردد با دروسی که صرفا" بصورت تئوری محض ارائه می گردند. رابطه معنی داری در بررسی و نظرخواهی بدست آمد و میانگین حاصل از دروسی که بخش عملی دارند 2/43 می باشددر حالی که دروس نظری میانگین 1/98 را کسب کرده اند که این امر بیانگر موفقیت نسبی دروس عملی می باشد.