کتاب "الشباب و الشیب فی الشعر العربی حتی نهایه العصر العباسی " که این اثر ترجمه آن می باشد، به بررسی همین مساله از زمان جاهلیت تا پایان عصر عباسی پرداخته و نظرات و موضع گیریهای مثبت و منفی شاعران را در باره جوانی و پیری به تصویر می کشد. این کتاب که - طبق گفته مولف - نگارش آن شش سال به طول انجامیده و بالغ بر هشتصد صفحه می باشد در دو جلد تالیف شده و مشتمل بر یک فصل مقدماتی و پنج باب است : نویسنده در فصل مقدماتی به تعریف جوانی و پیری از جهت لغوی پرداخته و در باب اول که خود مشتمل بر دو فصل است ، جوانی و پیری در شعر جاهلی را مورد بررسی قرار داده است . در باب دوم که آن نیز مشتمل بر دو فصل است ، جوانی و پیری در شعر اسلامی که شامل دوره صدر اسلام و عصر اموی می باشد، مورد بحث قرار گرفته است . در باب سوم ، نظرات شاعران عصر عباسی در باره جوانی که عبارتند از : مدح جوانی و اظهار خرسندی از آن ، گریه بر جوانی ، نکوهش جوانی و برشمردن معایب آن مورد بحث قرار گرفته است و در باب چهارم نویسنده به بررسی دیدگاه شاعران عصر عباسی در باره قضیه پیری پرداخته و مسائلی نظیر : نکوهش پیری و اظهار تنفر از آن به خاطر نزدیک کردن انسان به مرگ ، ستایش پیری به دلیل خصلتهایی نظیر متانت ، وقار و تعقل و ... را مطرح کرده است . اما پنجمین و آخرین باب که اختصاص به بررسیهای فنی دارد، حاوی مطالبی نظیر : آغاز نمودن قصاید با حدیث پیری و جوانی که نشانگر خروج شاعران از اسلوب سنتی قصیده عربی است و بررسی قصیده های مستقل مربوط به این موضوع و بررسیهای شعر جوانی و پیری می باشد.