هدف از این تحقیق بررسی تاثیر متقابل تعدادی از شق های ارزیابی شامل خودارزیابی، قرین ارزیابی ناهم تراز، قرین ارزیابی هم تراز و کنفرانس بر پیشرفت تحصیلی فراگیران پیش دانشگاهی است . بعلاوه تحقیق مزبور این مساله را دنبال می کند که آیا بین متغیر جنس و تاثیر روشهای ارزیابی مذکور ارتباط آماری معنی داری وجود دارد . همچنین تاثیر سطح توانایی زبانی دانش آموزان را بر قرین ارزیابی آنها مورد بررسی قرار می دهد. شق های ارزیابی به عنوان روشی برای بالا بردن نقش دانش آموزان بصورت عواملی فعال در جریان یادگیری خودشان در نظر گرفته می شوند. آنها از این تشخیص نشات می گیرند که اگر دانش آموزان بطور فعال در تمامی مراحل فرآیند یادگیری دخیل شوند، یادگیری موثر و مرتبط به بهترین نحو حاصل می گردد. در این تحقیق خودارزیابی، قرین ارزیابی و کنفرانس به عنوان فن های ترفیع دهنده حس آگاهی و پرورش مذاکره دیده می شوند که باعث ترقی خودمختاری فراگیر، یادگیری مشارکتی و بازخورد مداوم می شوند.