دو تذکره ی عرفات العاشقین تقی اوحدی (نگارش 1024 ق) و ریاض الشعرای واله داغستانی (1161 ق) که در این پژوهش بررسی و مقایسه می شوند، از نوع تذکره های عمومی فارسی هستند و تعداد زیادی شاعر فارسی گوی را معرفی کرده اند. در این پژوهش ابتدا به زندگی نامه و مسافرت های دو تذکره نویس پرداخته شده و سپس معرفی دو تذکره با بررسی ویژگی های زبانی و غیرزبانی دو اثر، جایگاه آن دو در میان تذکره های عمومی فارسی و قلمروهای مورد بررسی دو تذکره انجام شده است و مهم ترین بخش به مقایسه ی دیدگاه های انتقادی دو تذکره نویس اختصاص دارد؛ در این بخش تفاوت نگاه دو مولف به شاعران مقایسه و انتقادات واله داغستانی از تقی الدین اوحدی و اصطلاحات نقدی دو تذکره طرح و بررسی شده است. پس از بررسی های ذکر شده دریافتیم که واله داغستانی در استفاده های خود از عرفات العاشقین به گزینش، اصلاح و تکمیل اطلاعات، مختصرنویسی و حذف سجع پردازی ها و انتحال دست زده و در برخی موارد اشتباهات بلیانی را تکرار کرده است. او در نوشتن تذکره ی خود و ازجمله: نوع نقدها، اصطلاحات نقدی، جریان شناسی ادبی و برخی اظهارنظرها در موارد خاص تحت تأثیر تقی اوحدی قرار داشته است. مولف ریاض الشعراء علی رغم استفاده های فراوان از عرفات العاشقین که در برخی موارد بدون ارجاع هم بوده است، بر مولف آن سخت می تازد. بسیاری از انتقادات او به بلیانی وارد نیست و مشابه همان اشکالات در کار خودش نیز مشاهده می شود. با همه ی این عیوب، واله با معرفی و ثبتِ اسامی بیش از 900 شاعر فارسی گوی که بیشتر آن ها معاصران اویند و در عرفات العاشقین نام آن ها نیامده است، خدمت بسیار بزرگی به تاریخ ادبیات فارسی کرده است. ناگفته نماند که بلیانی نیز چنین کاری درباره ی معاصرین خویش انجام داده است. در پایان می توان گفت که این دو تذکره هرچند صد در صد قابل اعتماد نیستند اما بسیار قابل توجه اند و مورد استفاده ی تذکره نویسان بعدی و نویسندگان تاریخ ادبیات ها قرار گرفته اند.

هدف از این پژوهش ، تدوین اهداف ، مبانی، اصول و روشهای تربیت بدنی در تربیت اسلامی است . براساس دیدگاه اسلامی، چون تربیت بدنی بخشی از تلیم و تربیت محسوب می شود، اهداف آن در راستای اهداف کلی تربیت اسلامی است . هدف غایی آن همان قرب الهی است .