آمادگی قلبی - عروقی و حداکثر اکسیژن مصرفی(توان هوازی) یکی از شاخصهای مهم و معتبر سلامت و آمادگی جسمانی است . موضوع مورد نظر در این تحقیق دست یابی به کیفیت میزان توانایی ابزار مورد نظر در زمینه آمادگی قلبی - تنفسی است . این تحقیق بر آنست تا میزان اعتبار آزمونهای میدانی 20-m متر(شاتل) رفت و برگشت و 549 متر را در برآورد حداکثر اکسیژن مصرفی و آمادگی قلبی - عروقی مورد بررسی قرار داده، و به این مهم دست یابد که این آزمونها تا چه حدی توانایی سنجش آنچه را که باید بسنجند دارند. همچنین مقدار همبستگی و تفاوت بین متغیرهای آزمونها(زمان - ضربان قلب - حداکثر اکسیژن مصرفی - سرعت - مسافت ) را بررسی کرده و میزان روایی و اعتبار آن را نیز مشخص نماید.