با توسعه و گسترده شدن ارتباطات کامپیوتری، استانداردسازی قراردادهای گوناگون واسط میان ساختار فیزیکی شبکه های کامپیوتری برای ایجاد یک سیستم یکپارچه امری لازم می باشد. شبکه های محلی از قراردادهای گوناگونی بر روی بستر خود استفاده می کنند که در این میان قرارداد ipx بر روی شبکه های netware از عمومیت بیشتری برخوردار می باشد. از طرفی شبکه های محلی گوناگون در ساختار شبکه جهانی internet از قرارداد tcp/ip برای ارتباط استفاده می کنند. هدف در این پروژه طراحی و مدلسازی ساختار ارتباطی بهینه ای میان قراردادهای tcp/ip و ipx می باشد بطوریکه کاربران ipx برای استفاده از امکانات قرارداد ip مجبور به تحمل هیچ سربار اضافی نباشند. همچنین تکیه بر جلوگیری از پیاده سازی یک مبدل کامل میان شبکه ای و بدست آوردن هزینه پایین تر و صرفنظر کردن از پیاده سازی بر مبنای سخت افزارهای گرانقیمت در استفاده بیشتر از این مدل راهگشا می باشد.