این رساله در دو بخش تنظیم شده است . در بخش اول تجربه کشورها در زمینه بازارهای دوگانه ارز بررسی شده است . در این بخش دلائل ایجاد بازارهای موازی و میزان موفقیت آنها و نیز تجربه یکسان سازی بازارهای ارز در برخی از کشورها مطالعه شده است . در بخش دوم یک مدل نظری موجود در ادبیات بازارهای دوگانه(مدل لیزوندو) بسط داده می شود و اثرات یکسان سازی نرخهای ارز تشریح می شود. تغییری که در مدل این رساله نسبت به مدل اصلی صورت گرفته است وابسته فرض شدن تولید کالا به واردات کالاهای واسطه ای است که با شرایط اقتصادی ایران همخوانی دارد. با اعمال این فرض مشاهده می شود که دست سیاستگذار در اعمال سیاست و جهت بخشیدن به متغیرهای اقتصادی بازتر خواهد بود. این نتیجه بخصوص در هنگام اجرای سیاست یکسان سازی بازارهای ارز نیز حفظ می شود که این امر کمک بزرگی به اجتناب از نتایج نامطلوب کوتاه مدت اجرای این سیاست است .