بر اساس این عقیده که ترکیبهای ماکروسیکلی(درشت حلقه ها) اترهای تاجی شکل توانایی کاتیون های قلیایی و قلیایی خاکی را دارند و کمپلکسهای پایداری تشکیل می دهند به نحوی که هر ترکیب ماکروسیکلی، متناسب با اندازه حفره خود، کاتیون ویژه ای را به دام می اندازد، بر آن شدیم که کار تحقیقی خود را در این زمینه روی ترکیبهای پلی اتری ماکروسیکلی از نوع سولفوکسیدی متمرکز نماییم .