شورا با نشات گرفتن از وحی الهی در اندیشه سیاسی مسلمانان جایگاه ارزنده ای را به خود اختصاص داده است تا جائیکه برخی از متفکرین معاصر، شریعت اسلام را شریعت شورائی نام نهاده اند. در دوران مشروطه با بوجود آمدن انجمن های مختلف در سراسر کشور و بویژه در تبریز، زمینه شکل گیری انجمن های ایالتی و ولایتی در قوانین کشور فراهم گردید. از شوراها در ساختار اداری دولتها بعنوان سبک عدم تمرکز یاد می گردد که زمینه حضور فعال شهروندان را در اداره مناطق فراهم می آورند. طی اصول متعدد در قانون اساسی و بویژه در فصل هفتم به این مهم پرداخته شده و از شوراها بعنوان ارکان تصمیم گیری در کشور یاد شده است . برای اولین بار لایحه شوراها قبل از تدوین قانون اساسی در شورای انقلاب به تصویب می رسد و پس از آن، این موضوع به کرات از سال 1361 تا 1357 در دستور کار مجلس شورای اسلامی بوده و مورد حک و اصلاح قرار گرفته است که بر اساس آخرین قانون شوراهای اسلامی کشوری در سال 1375 موضوع ساختار و وظایف شوراها مورد بحث و بررسی قرار گرفته است .