در این آزمایش اثر شش روش مختلف تهیه زمین و کاشت روی سبزشدن گندم آبی مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت . به منظور اجرای این تحقیق از طرح بلوکهای تصادفی با 6 تیمار (روشهای مختلف تهیه زمین و کاشت ) در سه تکرار، مجموعا 18 کرت استفاده گردید. بذر مورد استفاده قرار گرفتند، عبارت بودند از: تعداد بوته های سبز شده در واحد سطح و درصد کل بذر سبز شده، یکنواختی توزیع افقی بذر، عمق قرارگیری بذور در خاک و انحراف معیار آن، سرعت جوانه زنی بذر، میزان خردشدن خاک ، میزان مصرف سوخت در واحد سطح برای هر تیمار، شاخص مخروطی خاک ، ظرفیت مزرعه ای موثر سطحی هر ماشین و زمان کل مورد نیاز برای هر روش . بطور خلاصه نتایج حاصل از آزمایشات انجام شده را می توان به صورت زیر بیان نمود. .1 مقدار یکنواختی توزیع افقی در تیمارهایی که در آنها از خطی کار استفاده شده بود ناچیز بوده است . حداقل عمق قرارگیری بذر مربوط به تیمارهایی بوده که در آنها از بذرپاش استفاده شده است (t3 و t2). انحراف معیار عمق قرارگیری بذر در روش بذرپاشی کمتر از روش خطی کاری بدست آمد. .3 بیشترین درصد سبزشدن و سرعت جوانه رنی مربوط به تیمار t2 که حداقل عمق و انحراف معیار عمق قرارگیری بذر را داشته و حداقل درصد سبزشدن و سرعت جوانه زنی مربوط به تیمار t6 بوده که بیشترین مقدار انحراف معیار را داشته است . .4 تیمار t6 با داشتن قطر متوسط وزنی 50/40 میلیمتر حداقل درصد سبز شدن و سرعت جوانه زنی و بیشترین انحراف معیار عمق را داشته است . .5 اختلاف تفاضل شاخص مخروطی قبل و بعد از خاکورزی تا محدوده عمق 8-12 سانتیمتری معنی دار نبوده و با افزایش عمق میزان اختلاف شاخص مخروطی در تیمارهای مختلف افزایش می یافت . .6 تیمارها به احتمال 99 درصد بر میزان سوخت مصرفی اثر معنی داری دارند بطوریکه حداقل سوخت مصرفی مربوط به تیمار t6 و حداکثر آن مربوط به تیمار t3 بود. میزان سوخت مصرفی در تیمار t1، در مقایسه با تیمارهای t5,t4 به ترتیب 40 درصد و 36 درصد بیشتر بوده است . .7 ظرفیت مزرعه ای بذرپاش به ترتیب 2/88 و 3/47 برابر خطی کار و عمیق کار و ظرفیت مزرعه ای گاوآهن قلمی حدود 2/66 برابر گاوآهن برگرداندار شد. .8 زمان مصرف شده در تیمارهای t2، t4، t5 و t6 نسبت به تیمار t1 به ترتیب 10 درصد، 35 درصد، 16 درصد و 53 درصد کمتر بوده است .