در این پروژه، ضمن بررسی مبانی تکنولوژی فیبرهای موئین مشبک در جداسازی یونهای فلزی از پسابهای صنعتی، به منظور جداسازی یونهای فلزی از پسابهای صنعتی، از فیبرهای موئین به همراه جاذبهای جدیدی استفاده شده است . در فرآیندهای متداول جداسازی توسط فیبرهای موئین از حلاحهای آلی به همراه استخراج کننده های شیمیایی، و یا پلیمرهای محلول در آب به منظور دریافت یونهای فلزی که از فیبرهای موئین نفوذ می کنند، بهره گرفته شده است . در این پروژه، بجای استخراج کننده های شیمیایی و یا پلیمرهای محلول در آب ، از یکسری مواد جاذب که خواص جذبی مطلوبی دارند، و در ایران به فراوانی یافت شده و از نظر اقتصادی، مقرون به صرفه می باشند، استفاده شده است . فیبرهای موئین بکار رفته از جنس پلی سولفون و در محدوده اولترافیلتراسیون می باشند. آزمایشات به منظور جداسازی کاتیون نیکل از پساب انجام شده اند و تاثیر شرایط عملیاتی مختلف بر راندمان جداسازی نیکل از پساب مورد مطالعه قرار گرفته است . آزمایشات انجام شده نشان می دهند که با افزایش غلظت اولیه خوراک مورد آزمایش ، تغییر چندانی در درصد جداسازی نیکل از پساب ، صورت نمی گیرد، تنها شار نیکل نفوذ کرده از فیبرهای موئین افزایش می یابد. همزدن فاز آبی دریافت کننده کاتیونها که مواد جاذب در آن قرار دارند، میزان جداسازی کاتیونهای نیکل رابه شدت افزایش می دهد، همچنین آزمایشات انجام شده نشان می دهند که با افزایش دبی عبوری پساب از درون فیبرهای موئین، میزان نفوذ کاتیونها از غشا، افزایش یافته و درصد جداسازی زیاد می شود. براساس نتایج بدست آمده، اندازه ذرات جاذب مصرفی و همچنین مقدار (غلظت ) جاذب استفاده شده در فاز دریافت کننده بر میزان جداسازی نیکل از پساب تاثیرگذار می باشد. با کاهش اندازه ذرات جاذب و همچنین افزایش مقدار جاذب مصرفی، درصد جداسازی نیکل از پساب ، افزایش می یابد.