روشهای شناسایی زیرفضا در خلال دهه گذشته توجه زیادی را به خود معطوف داشته است . این توجه بخاطر توانایی این روشها در ایجاد مدلهای فضای حالت دقیق برای سیستمهای خطی چند متغیره بطور مستقیم از داده ورودی-خروجی می باشد. اساس روشهاس زیر فضا بر تئوری تحقق کلاسیک فضای حالت که در دهه 60 توسعه یافته، استوار است و ابزار اساسی این روشها تفکیک به مقادیر استثنایی و تفکیک qr هستند. در این تحقیق، مفاهیم اساسی روشهای زیرفضا مورد بررسی قرار گرفته است و سه الگوریتم زیرفضا در قالب یکسانی بیان شده اند. سپس با بکارگیری الگوریتمهای زیرفضا برای شناسایی تعدادی سیستم واقعی، ویژگیهای این روشها رد مقایسه با روشهای کلاسیک شناسایی مورد ارزیابی قرار گرفته و نشان داده شده است که روشهای زیرفضغا معایب و مشکلات روشهای کلاسیک را ندارند.