نالترکسون یک آنتگونیست اوپیوئیدی می باشد که تنها به فرم خوراکی قرص و کپسولهای 25 و 50 میلی گرمی در بازار دارویی جهان موجود است و در مرحله بازتوانی معتادان به مدت 4-8 ماه مورد استفاده قرار می گیرد. این دارو از طریق مهرگیرنده های اوپیوئیدی ، و باعث از بین رفتن اثرات لذت بخشی ناشی از مصرف مجدد مواد مخدر می شود. به منظور جلوگیری از قطع مصرف فرم خوراکی دارو و اعتیاد مجدد، در این مطالعه تهیه یک سیستم تزریقی طولانی اثر از دارو که فرد قادر به خارج کردن آن از بدن نباشد (میکروسفر) مد نظر بوده است . برای تهیه میکروسفرها از روش تبخیر حلال استفاده شد. به این منظور از محلول دارو و پلیمر (پلی لاکتاید) در متیلن کلراید به عنوان فاز داخلی و از محلول پلی وینیل الکل (پایدار کننده) در آب مقطر به عنوان فاز خارجی استفاده شد. محلول پلیمر و دارو به صورت قطره قطره به فاز خارجی که در حال مخلوط شدن توسط همزن برقی بود اضافه می گردید و عمل همزدن امولسیون حاصله تا تبخیر کامل متیلن کلراید ادامه می یافت . در نهایت میکروسفرهای به دست آمده توسط کاغذ صافی، صاف و پیس از شستشو، در محیط آزمایشگاه خشک می شدند. شکل ظاهری میکروسفرها توسط میکروسکوپ نوری و الکترونی، توزیع اندازه ذره ای توسط الک و دستگاه malvern laser scattering، میزان انباشت دارویی با استفاده از طیف سنجی uv و میزان راهش دارویی در محیط بافر-الکل به مدت یک ماه مورد بررسی قرار گرفت . در این مطالعه مشخص شد که با افزایش سرعت دستگاه هم زن و کاهش ویسکوزیته فاز داخلی، میانگین توزیع اندازه ذره ای میکروسفرها کوچک و در نتیجه میزان آزادسازی دارو بیشتر می شود. میزان انباشت دارویی به طور متوسط نزدیک 80 درصد بود. آزادسازی دارو در میکروسفرهای با انباشت دارویی بیشتر از 30 درصد نسبت به میکروسفرهای با انباشت دارویی کمتر از 30 درصد، سریعتر بود. به نظر می رسد که در میکروسفرهای با انباشت دارویی بالا، تجزیه پلیمر نقش ناچیزی در ممانت از عبور دارو دارد ولی در میکروسفرهای با انباشت دارویی کمتر از 30 درصد، آزادسازی دارو تحت تاثیر سرعت تجزیه پلیمر می باشد.