از آنجا که محلول موضعی سپیروفلوکساسین به فراوانی در بیماران مبتلا به اوتیت میانی چرکی مزمن استفاده می شود و تاکنون هیچگونه تحقیقاتی در نمونه های انسانی روی اثر اتوتوکسیک این دارو انجام نگرفته است لذا این کار تحقیقاتی به بررسی این مساله پرداخته است . از بین مراجعه کنندگان به درمانگاه گوش و حلق و بینی بیمارستان امام خمینی 60 بیمار مبتلا به اوتیت میانی چرکی مزمن با علائم پرفوراسیون و ترشح چرکی و کم شنوایی و با توجه به شرایط خاص وارد طرح مطالعاتی شدند که همگی تحت درمان با قطره 0/3 درصد سیپروفلوکساسین قرار گرفتند در روز اول بعد از تشخیص بیماری و معاینه های بالینی که اطلاعات مزبور در برگه ارزشیابی بیمار ثبت می شد از بیمار یک آزمون سنجش شنوایی (ادیومتری) بعمل می آمد بعنوان سطح شنوایی بیمار در لحظه صفر محسوب می شد سپس محلول موضعی سیپروفلوکساسین بمدت 14 روز هر 8 ساعت 4 قطره تجویز می شد که البته نحوه مصرف صحیح دارو و توصیه های لازم به بیمار آموزش داده می شد سپس بیمار بعد از اتمام دو هفته درمان و بلافاصله بعد از قطع مصرف دارو به درمانگاه مراجعه می کرد و تحت معاینات بالینی قرار می گرفت تا شنوایی او بررسی شود. 3 قفته بعد از قطع مصرف دارو بیمار مجددا به درمانگاه مراجعه می کرد تا تحت معاینات بالینی و ادیومتری نهایی قرار گیرد. برای کاهش خطا، هر بیمار در مراجعات بعدی توسط یک پزشک متخصص و یا دستیار مورد معاینه قرار می گرفت و ادیو متری های بیمار توسط یک ادیولوژیست و یک دستگاه انجام می شد در ضمن از بیمار خواسته می شد که در صورت مصرف هر دارویی در این 5 هفته، موارد را گزارش کند، تا در صورت مصرف داروهای اتوتوکسیک از طرح مطالعاتی خارج شود. نتایج بدست آمده در بیماران با افت شنوایی و مقایسه آن با نتایج حاصل از ادیومتری آمینوگلیکولوزیدها، که در آنها افت شنوایی از -15db به پایین مطرح می باشد و بعنوان اتوتوکسیته در نظر گرفته می شود (33) در این تحقیقات چنین افت شنوایی دیده نشد پس می توان گفت که مصرف موضعی قطره سپیروفلوکساسین 0/3 درصد در طرح مطالعاتی ما هیچگونه کاهش شنوایی حسی-عصبی در بر نداشت .