گلومرولونفریت پس از عفونت استرپتوککی با التهاب حاد گلومرولهای کلیه همراه با ادم، افزایش فشار خون، ادرار خونی و نارسائی کلیه مشخص می شود. عامل بیماری سوشهای نفریتوژن استرپتوکک بتاهمولیتیک گروه aمی باشد که بادرگیری حلق یا پوست ایفای نقش می کند. در این بیماری کلیه ها بطور متقارن بزرگ می شوند. نمای پاتولوژیک بیماری شامل بزرگی منتشر گلومرولها یا کم خونی نسبی، پرولیفراسیون مزانژیال منتشر، رسوب ایمونوگلوبین و کمپلمان بروی غشای پایه گلومرول و مزانژیوم رسوب متراکم الکترودنس بروی سطح اپتیلیالی غشای پایه گلومرول می باشد. هیپوکمپلمانمی ناشی از این بیماری بدلیل فعال شدن کمپلمان از راه آلترناتیو (کمپلکس ایمنی فعال شده) می باشد. دوره کمون بیماری بین یک تا دو هفته می باشد. تابلوی بیماری شامل: هماچوری، ادم، افزایش فشار خون، الیگوری، انسفالوپاتی، بیحالی، خواب آلودگی، درد شکم و.. می باشد. تشخیص براساس : آنتی نرموکروم، rbccast در ادرار و پروتئینوری، افت c3 افزایش asot، کشت حلق مثبت می باشد. به منظور شناخت بهتر بیماری یک مطالعه گذشته نگر توصیفی به مدت سه سال از نیمه دوم سال 1374 لغایت نیمه اول سال 1377 روی پرونده های بیماران مبتلا انجام شد. حجم بدست آمده از این تحقیق نشان داد که: -این بیماری در پسرها با نسبت 2/1ˆ1 شایعترین بوده است . -در اکثر موارد آنژین چرکی حلق رمینه ساز بیماری بوده است . -شایعترین یافته آزمایشگاهی در بیماران هماچوری بوده است . -در عمده بیماران افت c3 دسده شده است که اکثرا پس از حدود 3 ماه به حد نرمال خود بازگشته است . -شایعترین یافته بالینی بیماران ادم بوده است . -حداکثر شیوع سنی در کودکان 5-10 سال دیده شده است . -دوره کمون بیماری بطور متوسط 14 روز بوده است . -در عده کمی از بیماران افزایش تیتر asot (33/3 درصد) و کشت حلق مثبت (5/9 درصد) گزارش شده است .