در این مطالعه که به روش گذشته نگر و بر مبنای بررسی پرونده های مدارک پزشکی انجام شده است ، موارد عفونت زخم در بیماران که در طی سال 1377 در بخش سوختگی بیمارستان خاتم (ص )، بستری شده بودند، از نظر شیوع جرمی، تغییرات شیوع جرمهای مختلف در طی فصول سال، فراوانی سنی و جنسی بیماران و مقاومت دارویی بررسی شده است . تعداد 185 پرونده طی این مطالعه بررسی شده بود که 57 مورد واجد علایم عفونت زخم بوده و جامعه مورد مطالعه را تشکیل دادند. نتایج این بررسی موارد ذیل میباشد: -1 از 57 بیمار تحت بررسی 28 نفر مذکر 49 درصد و 29 نفر مونث (51 درصد) بوده اند. -2 از این بیماران 13 نفر دچار سوختگی کمتر از 30 درصد (24 درصد)، 28 نفر دچار سوختگی در حد 30 درصد-70 درصد و 6 نفر بیش از 70 درصد (9 درصد) بوده اند. -3 سن 8 نفر از بیماران کمتر از 12 سال (14 درصد) 13 نفر بین 12-20 سال (23 درصد) 29 نفر بین 20-30 سال (51 درصد) و 7 نفر بالای 30 سال (12 درصد) بوده است . -4 نتیجه کشتهای نسجی به صورت 21 مورد سودومونا (37 درصد)، 19 مورد کلبسیلا (33 درصد)، 5 مورد استاف اورئوس (10 درصد)، 1 مورد استاف کوآگولاز منفی (2 درصد) 1 مورد (e.coli) (2 درصد)، 1 مورد قارچ (2 درصد) 9 مورد کشت منفی (14 درصد) بوده است . -5 نتایج آنتی بیوگرام بر روی محیطهای کشت در مورد جرمهای مختلف به صورت ذیل است : i intermediate s sensetive a: سودومونا: پاسخ این جرم به آنتی بیوتیکها در حد s فقط در مورد آمیکاسین (19 درصد) و پاسخ در حد i، برابر آمیکاسین (48 درصد) و داکسی سایکلین و تتراسایکلین و تتراسایکلین (14 درصد) بوده است . b: کلبسیلا: پاسخ در حد s نسبت به سولفامتوکتوکسازول (16 درصد) و آمیکاسین (25 درصد) داشته است . پاسخ در i به سولفامتوکسازول (5 درصد)، آمیکاسین (16 درصد)، سفالکسین (10 درصد)، داکسی سایکلین و تتراسایکلین (21 درصد) و توبرامایسین (5 درصد) بوده است . c: استاف اورئوس پاسخ در حد (s) به سفالکسین (60 درصد)، سولفامتوکسازول (20 درصد و توبرامایسین (20 درصد) دارد. پاسخ در حد i سفالکین (20 درصد) توبرامایسین (20 درصد)، داکسی سایکلین (40 درصد) و آمیکاسین (40 درصد) بوده است . d: استاف کوآگولاز منفی نسبت به اریترمایسین و سولفامتوکسازول در حد s پاسخ معادل 100 درصد داده است . e: (e.coli-e) نسبت به داکسی سایکلین، توبرامایسین و کفلین در حد i پاسخ معادل 100 درصد داده است . -6 بررسی نتایج کشتها مبین این است که در فصول بهار و تابستان جرم عامل عفونت به طور تقریبا قاطع سودومونا و بعد کلبسیلا بوده است . در فصل پاییز تدریجا این موضوع با افزایش عفونت کلبسیلایی تغییر کرده است بطوریکه در ماههای آخر زمستان جرم غالبا کلبسیلا بوده است .