uti یکی از شایعترین علل مراجعه اطفال به نفرولوژیستها و نیز شایعترین عفونت باکتریایی اطفال را تشکیل می دهد. با توجه به اینکه 20 درصد مشاوره های اطفال را uti تشکیل می دهد بالطبع مقدار زیادی از منابع و امکانات پزشکی و اجتماعی صرف آن می شود. در گذشته مرگ و میر ناشی از آن حدود 20 درصد بوده است که با پیشرفت در تشخیص و درمان در حال حاضر بطور محسوسی کاهش یافته است . uti بیماریی است که می تواندعوارض خطرناکی برای بیمار داشته باشد نظیر هیپرتانسیون، اسکار کلیه و در نهایت نارسایی کلیوی، هنوز هم 10 تا 20 درصد از کودکانی که جهت همودیالیز و پیوند کلیه پذیرش می شوند یک تشخیص اولیه uti دارند. بعلت اینکه تعداد زیادی از این بیماران بدون علامت می باشند مورد تشخیص قرار نمی گیرند. در مطالعات اخیری که صورت گرفته است بر این نکته تاکید شده است که افرادیکه باکتریوری بدون علامت دارند تحت درمان نگیرند و فقط از نظر عوارضی ناشی از uti پیگیری شوند چرا که بر این عقیده اند که باکتریوری بدون علامت ناشی از باکتریهایی با ویرولانس پائین می باشد و مانع رشد باکتریهای با ویرولانس بالا می شود. تشخیص بیماری اساسا با کشت ادرار و آنالیز نمونه ادرار تازه می باشد. در این مطالعه از کل 2513 بیمار بستری شده در سال 1376 در بیمارستان اطفال زاهدان تعداد 64 بیمار مبتلا به uti بوده اند که از این تعداد شایعترین گروه سنی را کودکان یک تا 7 سال (48/43 درصد) و شایعترین گروه جنسی را دختران (70/31 درصد) تشکیل می دهند. شایعترین شکایت اصلی موقع مراجعه (50 درصد) و شایعترین یافته بالینی (79/68 درصد) تب بوده است . شایعترین جرم میکروبی را اشرشیاکلی (83/78 درصد) و حساسترین آنتی بیوتیکها به آن را نالیدیکسیک اسید (88/46 درصد) و جنتامایسین (76 درصد) و نیتروفورانتوئین (54/62 درصد) تشکیل می دهد. در 25 درصد موارد سابقه uti مشاهده شد و در این بیماران در 69/82 درصد موارد پیوری (many) وجود داشت .