طب سنتی عمدتا بوسیله عقاید و تجربیات بقراط و جالینوس و ابن سینا معرفی شده است . و هنوز هم در جامعه ما مرسوم است . طب قدیم و سنتی بیشتر بر پایه تئوری اخلاط چهارگانه اصلی (خون و بلغم و صفرا و سودا) و همچنین مزاج (که بعنوان سردی و گرمی شناخته می شود) بنا شده است . برای مثال در مورد علت در بیماریهای مفاصل اعتقاد بر این بوده است که سبب بیماری در وجود اخلاط و نزول نزله (قطرات خاص ) در مفاصل دردناک می باشد و برخی عوامل مثل پرخوری (امتلا)، جماع زیاد و غیره در درگیری مفاصل مستعدکننده دانسته شده اند. در طب سنتی بیماریهای استخوانی و مفصلی به انواع محدودی تقسیم می شده اند مثل درد مفاصل (وجع المفاصل) نقرس ، درد پشت و سیاتیک (عرق النسا) و کیفوز (گوژی پشت ) دیگر بیماریهای رماتیسمی و همچنین عواملی میکربی و ایمونولوژیک در آن زمان شناخته نشده بودند. درمان اختلالات عضلانی و اسکلتی بر پایه استفاده از گیاهان داروئی برای بند آوردن اخلاط، تخلیه از اخلاط و متدهائی از قبیل دادن مسهل، وادار به استفراغ کردن و دیورزو و دیگر روشهای مثل فصد (خونگیری) و پرهیز غذایی و غیره بوده است .