سپتی سمی نوزادی بیماری با اهمیتی است که توسط میکروارگانیسمها و اکثرا باکتریها ایجاد می شود. در مراحل اولیه بیماری تظاهرات بالینی و اختصاصی وجود ندارد. و اکثرا با شیر نخوردن، بی حالی و بی قراری تظاهر می کند و ممکن است منجر به مننژیت و یا مرگ نیز گردد. در مطالعه بر روی 80 نوزاد مبتلا به سپسیس نتایج زیر حاصل شد: 56/25 درصد بیمارانی وزنی کمتر از 2500 گرم داشتند و 63/75 درصد آنها مذکر و 52/5 درصد آنها پره ترم بودند و اکثر مادران این بیماران سابقه زایمان در منزل داشتند. 58/75 درصد آنها سپتی سمی از نوع شروع دیررس داشته اند. در 85/25 درصد آنها شیر نخوردن شایعترین تظاهر بالینی بود و در معاینه 56/25 درصد آنها هیپوتونیسیته بودند و بیشترین تشخیص براساس یافته های بالینی استوار بوده و اکثر بیمارانی که کشت خون مثبت داشته بودند بیشتر با باکتریهای گرم منفی بخصوص e.coli بوده است . نوزادانی که کشت csf مثبت داشته بودند همزمان با همان ارگانیسم کشت خون مثبت نیز داشتند. در آنالیز مایع مغزی نخاعی (csf) هم در نوزاد پره ماچور، پره ترم و هم در نوزاد ماچور و ترم اکثرا گزانتوکرم با افزایش پروتئین در پره ماچور نسبت به ماچور افزایش بیشتری داشت . گلوکز، نرمال یا کمی افزایش یافته و شمارش گلبولهای سفید نرمال یا کمی افزایش یافته با برتری منفوسیت (بجز مواردی که نوزاد همزمان مننژیت داشت ) بود. درمان اکثر آنها ترکیبی از آمپی سیلین و جنتامایسین بمدت 7-10 روز و پاسخ به درمان براساس یافته هیا بالینی نوزاد ارزیابی می شده است .