در سرویکس سه جز اساسی کلاژن، عضله صاف و بافت همبند وجود دارد. ماتریکس خارج سلولی سرویکس گلیکوز آمینوگلیکان یعنی درماتان سولفات و اسید هیالورونیک می باشد. میزان عضله صاف سرویکس بین 6-25 درصد متغیر است . ripening سرویکس نتیجه تجزیه کلاژن و تغییر گلیکوز آمینوگلیکانها می باشد که با کاهش درماتان سولفات و افزایش اسید هیالورونیک حاصل می شود. در این سیر تاثیر pge2 و pgf2a، استروژن، پروسترو، ریلاکسین تا حدی بررسی شده است از آنجا که آتروپین نیز تاثیر روی عضلات صاف دارد به طور تجربی بهبود افاسمان سرویکس و کاهش طول مدت زایمان استفاده می شود. ولی علیرغم نقش بسیار مهم نرم و رسیده شدن دهانه رحم در موفقیت زایمان در تمام گونه ها هنوز اطلاعات اندکی پیرامون ترتیب یا تنظیم رویدادهای بیوشیمیایی آن در دست می باشد. بدین جهت ما نیز بررسی روی دو گروه 112 نفره خانم پریمی پار با در نظر گرفتن شرایط لازم و حذف عوامل مخدوش کننده با مصرف آتروپین و بدون مصرف آتروپین انجام دادیم. خانمهای پریمی با دیلاتاسیون 4-5cm (شروع فاز فعال) که پرزانتاسیون سفالیک داشته و شرایط لازم و ذکر شده را دارند در نظر گرفته آمینوتومی شده و علاوه بر یادداشت پیشرفت زایمانی هر یک ساعت ، فرم اطلاعاتی نیز پر شده است در نهایت طول مدت زایمان و طول مدت مرحله دوم زایمان در هر دو گروه با همدگیر مقایسه شده است . طول مدت زایمان و طول مدت مرحله دوم به دقیقه در گروه با placebo به ترتیب 193/4 دقیسقه و 32/ دقسقه بوده و در گروه با مصرف آتروپین 96/7 دقیقه و 18/8 دقیقه بوده است و بطور قابل توجهی طول مدت زایمان و طول مرحله دوم با مصرف آتروپین کاهش یافته است از طرفی در مقایسه دیگری که بین دو گروه با دیلاتاسیون 4cm و افاسمان 50 و 60 درصد و در گروه با دیلاتاسیون 5cm با افاسمان 50 و 60 درصد بعمل آمد بنظر می رسید که طول مدت زایمان در افراد با افاسمان کمتر، بیشتر تحت تاثیر آتروپین قرار گرفته ست . در این مطالعه علی رغم انتظار ما طول مدت مرحله دوم نیز تحت تاثیر قرار گرفت که بنظر می رسید بدلیل کوتاه شدن مرحله یک زایمان هیپوتونی رحمی کمتر پیش آمده و با انقباضات موثر طول مدت مرحله دوم نیز تحت تاثیر قرار گرفته است .