سندرم کارپال تونل یکی از علل مهم کاهش توانایی انجام کارهای روزمره با دست می باشد. علت سندرم افزایش فشار در فضای تونل کارپ بوده که در خلف توسط برخی استخوانهای مچ دست ، و در قدام بوسیله لیگمان عرضی کارپال محدوده شده است . عصب مدین عنصر اصلی درگیر در این سندرم می باشد که پس از افزایش فشار در محدوده مچ دست بمرور زمان دچار آسیب می شود. متعاقب صدمه به عصب ، function دست بخصوص در زمان pinch و grasp مختل می گردد. اغب بیماران زنان مسنی هستند که گاه مشکلاتی از قبیل چاقی، دیابت ، شکستگیهای بدجوش خورده در مچ دست و .. را نیز دارند. شکایات اصلی بیمار عبارتند از. درد و پارستزی که اغلب در شب یا اوایل صبح تشدید یافته و یا تکان دادن تسکین می یابد. تستهای بالینی مهم برای تشخیص نیز شامل تست فالن، تینل و carpal compression می باشند. از تستهای پاراکلینیکی اندازه گیری سرعت هدایت عصبی برای تائید تشخیص کمک گرفته می شود. درمان بیماران نیز بروش های کنسرواتیو یا جراحی صورت می گیرد، و برحسب اتیولوژی و فرد مورد درمان متفاوت می باشد. در این مطالعه تعداد 37 بیمار مبتلا به سندرم کارپال تونل در بیمارستان خاتم (ص ) مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران با توجه به معاینات و نتایج n.c.v و emg در سه گروه خفیف ، متوسط و شدید تقسیم بندی شدند.