مطابق بررسی های زلزله شناسی و زمین شناسی، در طی یک زمین لرزه، گسیختگی در تمام پهنه گسلش رخ نداده، و به یک یا چند قطعه از پهنه گسلش محدود می شود. در طول پهنه های گسلش مناطقی با مقاومت زیاد یا تنش اولیه کم که مانع (barrier) نامیده می شوند از گسترش گسیختگی جلوگیری می کنند. این مانعها اغلب مناطقی با انرژی لرزه ای زیاد یا گره ها (asperities) را معرفی می نمایند که موجب می شوند که قطعات جداگانه یک پهنه گسلش مستقل از قطعات گسلی مجاور رفتار نمایند. روش های متعددی برای قطعه بندی گسلش به کار می روند که متداول ترین آنها عبارتند از: بررسی تاپیوستگی های هندسی، مطالعه داده های لرزه ای، فعالیت های لرزه ای گذشته، بررسی مقدار گسلشهای لرزه زا و خزش گسلی، محاسبه بعد فرکتالی، بررسی های مورفوتکتونیکی، بررسی رادیومتری مواد باقی مانده در رسوبات ، انقطاع چینه نگاری در این تحقیق قطعه بندی پهنه گسلش کره بس ، مورد بررسی قرار گرفته است . این پهنه گسلش ، در جنوب غرب ایران، منطقه فیروزآباد با راستای عمومی nnw-sse در کمربند چین خورده ساده زاگرس قرار دارد. طول اینگسل 160 کیلومتر بوده که 100 کیلومتر شمالی آن با راستای تقریبا n-s و ساز و کار امتداد لغز و 60 کیلومتر آن دارای راستای n55w و ساز و کار رورانده می باشد. در منطقه مورد مطالعه، الگوی درزه ها در 20 ایستگاه، ناپیوستگی های هندسی و فعالیت های و لرزه ای در طول پهنه گیسلش ، محاسبه هندسی فرکتالی ساختارهای خطی پهنه گسلش در دو مقیاس 250000:1 و 100000:1 و بررسی مورفوتکتونیکی در 3 محل انجام گرفته است . با توجه به برسی و مطالعه انجام شده به نظر می رسد که پهنه گسلش کره بس از هشت قطعه گسلی مجزا با طول حداقل 9 کیلومتر و حداکثر 31 کیلومتر تشکیل شده است .