در این مطالعه، از دستگاه جذب اتمی برای اندازه گیری جذب فضای فوقانی محلول ها، در آنالیز آنالیت های btex (بنزن، تولوئن، اتیل بنزن و ایزومرهای زایلن) استفاده شده است . ابتدا عوامل موثر بر فضای فوقانی این آنالیت ها از جمله حجم محلول، زمان بهم زدن، سرعت بهم زدن، سرعت عبور گاز حامل، دما، تعداد دفعات عاری سازی، افزایش نمک و غلظت نمک بررسی شدند و با توجه به نتیجه این بررسی ها، بهترین شرایط اجرایی اعمال شد. با توجه به اینکه افزایش نمک در غلظت های مختلف ، جذب های مختلفی را می دهد، یکبار بدون افزایش نمک و یکبار با افزایش نمک به غلظت مشخص می توان با تشکیل دو معادله دومجهولی، غلظت آنالیت ها را در مخلوطهای دوتایی تعیین نمود. با دقت بسیار بالایی نتایج غلظت محاسبه ای و غلظت واقعی با هم هماهنگی داشته و خطاها در تعیین غلظت در اکثر موارد کمتر از 3 درصد بوده است . رسم منحنی کالیبراسیون برای این آنالیت ها، ضریب همبستگی در حد 0/999 را نشان می دهد و rsd در حدود 3 درصد نشان از تکرارپذیری خیلی خوب روش دارد. روش پیشنهادی، از نظر ضریب همبستگی، محدوده خطی، حد تشخیص (lod) و انحراف استاندارد نسبی (rsd) با روش اسپکتروفتومتری محلول ها قابل مقایسه بوده ولی از نظر مزاحمت ها خیلی بهتر است . به عنوان کاربردی برای روش بیان شده، غلظت های هگزون و دی کلرومتان در نمونه هایی از آمپی سیلین اندازه گیری شد. هر دو حلال فوق در طول موج 196nm نشر شده از لامپ کاتدی حفره ای سلنیم جذب نشان می دهند. در ابتدا بهترین شرایط اجرایی انتخاب گردید و مشاهده شد که افزایش پرمنگنات موجب حذف جذب هگزون (بخاطر اکسیداسیون) می شود. بنابراین با حل کردن دارو در سود 1m و آنالیز فضای فوقانی آن، یکبار بدون افزایش پرمنگنات و یکبار با افزایش پرمنگنات ، می توان غلظت هگزون و دی کلرومتان را محاسبه نمود. در حالت افزایش پرمنگنات ، جذب قرائت شده مربوط به دی کرومتان و در غیاب یون پرمنگنات ، جذب قرائت شده مربوط به هر دو، هگزون و دی کلرومتان می باشد. در پایان نتایج حاصل از روش پیشنهادی با نتایج حاصل از روش استاندارد (کروماتوگرافی گازی) مقایسه گردید و توافق خوبی بین این دو دسته نتایج مشاهده شد.