آلودگی هوا یکی از معضلات بشر در عصر حاضر است . اثرات ویران گر این پدیده دنیای صنعتی بر محیط زیست و انسان تا حدی است که بشر را به تکاپوی سخت برای چاره جویی وا داشته است . انسان متفکر امروز در تلاش برای حل این معضل، ضمن جستجوی راهکارهایی برای کنترل کیفیت هوا، نیاز به داشتن تصویری قابل اطمینان از وضعیت آلودگی هوا را احساس می کند. شبکه های سنجش آلودگی هوا در شهرهای بزرگ دنیا به منظور پاسخگویی به این نیاز تاسیس شده اند. هر شبکه سنجش آلودگی هوا شامل ایستگاه هایی است که در هر یک از آنها میزان تراکم آلاینده ها اندازه گیری و ثبت می شود. گاه به دلیل بروز اشکالات فنی و یا در دست نبودن ابزار مورد نیاز، امکان اندازه گیری برخی از آلاینده ها در تعدادی از ایستگاه ها وجود ندارد. در این صورت لازم است میزان تراکم این آلاینده ها با روشی مناسب برآورد شوند. برای به دست آوردن برآوردهایی نزدیک به واقعیت ، می توان از روش های آماری مناسب استفاده کرد. مشاهدات ایستگاه های سنجش آلودگی هوا، ماهیتی مکانی دارند. به این معنا که میزان تراکم آلاینده ها در مکان هایی که به فاصله کمتری از هم قرار گرفته اند، مشابه است . از این رو نمی توان برای تحلیل آماری از روش هایی که مشاهدات را مستقل از هم فرض می کنند، استفاده کرد. "آمار مکانی" با ارائه روش هایی مفید، امکان تحلیل مشاهدات وابسته مکانی را فراهم می کند. در این پایان نامه ابتدا روشی برای تحلیل و پیش گویی مکانی معرفی می گردد و سپس از آن برای برآورد تراکم میزان آلاینده های هوا استفاده می شود.