از ابعاد برجسته شخصیت معصومین (ع) مقام علمی ایشان است که وسیله ای است ، برای هدایت و نیز موجب جذب دلهای تشنه و فکرها و اندیشه ها می گردد و سبب کشف حقیقت می شود. سخنان امام العارفین، حضرت سیدالساجدین (ع) بیشتر به صورت مناجاتها و راز و نیازهایی است که از دلی سوزان و چشمی گریان و ضمیری مطمئن، در تاریکی و ظلمت روزگار اموی، نشات گرفته است . این نیایشها، علاوه بر آنکه موجب قرب انسان به آفریگار هستی می گردد و رابطه ای مستحکم و ناگسستنی بین انسان و خالق خویش ایجاد می کند، یکی از منابع علوم بشری از جمله فلسفه می باشد. صحیفه سجادیه آن حضرت ، به حق پس از قرآن کریم و نهج البلاغه از برترین اسلوبهای بیان عربی است که مشتمل بر علوم مختلف است ، آنچه در این مجموعه تحت عنوان (برداشت های فلسفی از سخنان امام سجاد (ع)) آمده است ، تنها اشاراتی گذرا بر اندیشه های والا و عمیق آن امام همام می باشد و بیانگر فرمایشات آن حضرت پیرامون خالق هستی، صفات و افعال باری تعالی، نبوت و معاد است . به هر حال این مجموعه سبویی است بس کوچک که گنجایش این بحر بیکران در آن ناممکن است اما از این بیکرانه دریا هم بقدر تشنگی باید چشید.