بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به عنوان یکی از مراکزی که ایفاگر نقش مهم ارائه خدمات آموزشی و درمانی در سطح وسیع به افراد جامعه می باشد، شناخته شده اند. لذا شناخت نیازها و عوامل انگیزاننده پزشکان شاغل در این مراکز و در نهایت ارائه راهکارهایی جهت حضور موثر آنان در این بیمارستانها گامی مهم در جهت افزایش کمی و کیفی خدمات آموزشی و درمانی می باشد. جهت انجام این تحقیق با استفاده از مدل هرزبرگ ، متغیرهای فرضیات شامل میزان حقوق و دستمزد، امنیت شغلی، رفع نیازهای آموزشی و ایجاد شرایط ارتقا شغلی، احترام به پزشک از سوی مدیریت و سایر کارکنان و روابط متقابل پزشکان در بیمارستانها، انتخاب گردید که یکسری از آنها به عنوان عوامل نگهدارنده فرد در شغل و یکسری از آنها به عنوان عوامل انگیزاننده معرفی شده اند. در این راستا پرسشنامه ای تهیه و بصورت تصادفی به 60 نفر از پزشکان هیئت علمی در دو مرکز لقمان حکیم و آیت الله طالقانی داده شده بر اساس اطلاعات بدست آمده از 42 پرسشنامه و آزمون آماری x مشخص گردید که بین متغیرهای مستقل ذکر شده با حضور موثر پزشکان جهت انجام وظایف آموزشی و درمانی رابطه معنی دار آماری وجود دارد. (فاصله اطمینان 95 درصد) در نتیجه دانشگاه و بیمارستانهای وابسته به آن برای افزایش حضور تاثیرگذار و تعیین کننده پزشکان جهت انجام وظایف آموزشی و درمانی می بایست به برآوردن این نیازها با استفاده از راهکارهایی که در این تحقیق ارائه می شود، توجه کافی مبذول نماید. همچنین با استفاده از تحلیل واریانس انجام شده مشخص گردید که تمامی این متغیرهای مستقل به یک میزان بر حضور موثر پزشکان جهت انجام وظایف آموزشی و درمانی در بیمارستانهای وابسته به دانشگاه اثر می گذارند.