تغییر، یک روش زندگی در سازمانهای امروزی است و سازمانها همواره دستخوش تغییر و تحولند. این موضوع از یکطرف فرصتهای زیادی برای کارکنان فراهم می آورد که می توانند بطور خلاق، از توسعه و تغییر، بهره ببرند و از طرفی دیگر سازمانها را به انسانهایی مبتکر و نوآور که مهارت گسترده ای در زمینه بخصوص دارند نیازمند می نماید. همچنین فرصتی مهیاء می شود تا مسئولین به نواحی کاری که برای مدتی طولانی فراموش شده نگاهی بیفکنند. پس جوامع نوین، به انسانهایی توانمند که بتوانند با بینش مناسب ، مجموعه ای از مهارتهای مختلف را در مشاغل متعدد به کار گیرند، نیاز دارند و از آنجایی که تحولات از انسان و برای انسان شکل می گیرند، لذا منطقی است که انسان و نقش او هم بعنوان پذیرنده تغییر و هم بعنوان بوجودآورنده آن و هم بعنوان مقاومت کننده در برابر تغییر، مورد ارزیابی و سنجش قرار گیرد. زیرا رفتار کاری پرسنل در سازمان است که معیاری عینی در جهت ترسیم صحیح توانائیهای بالقوه شرکت قلمداد شده و تحقق اهداف آن را امکان پذیر می سازد. بنابراین، به منظور افزایش تواناییهای سازمان بحث تعدیل مطرح می گردد که تعدیل نیروی انسانی را می توان جزیی از ان محسوب نمود. این فرآیند در راستای استفاده کارآمدتر از منابع سازمان و در نهایت افزایش بهره وری صورت می گیرد. پس تعدیل نیروی انسانی در حقیقت نوعی تغییر سنجیده با هدف توسعه در سازمان است . که ضمن تضمین بقاء، پویایی و تحرک ثمربخش را در آن ایجاد می نماید. به بیانی دیگر، مدیران مسئول اجرای طرحهای مرتبط با نیروی انسانی همواره لازم است توجه داشته باشند که ممکن است طرح به ظاهر ساده در هنگام اجرا با عوامل عدیده و غیرقابل پیش بینی روبرو گردد و نتایج آنگونه که تصور می گردید حاصل نشود.