با پیشرفت فن آوری و پیچیده شدن فعالیتهای سازمانی به جرات می توان مدعی شد که دوران کار فردی به سر آمده و امروزه مدیریت و رهبری قبل از آنکه مترتب بر افراد باشد، مدیریت بر گروههای کاری است . مدیران در حال حاضر لازم است قدرت ایجاد گروههای کارآمد و پویا و همچنین هماهنگ ساختن آنان را دارا باشند و بتوانند نقش خود را در مقام هماهنگ کننده گروه، رهبر و اعضای آن به طور موثری اجرا کنند. فعالیت گروهی وقتی زاینده و بارور است که به وسیله افرادی مبتکر و نوآور صورت پذیرد. آدمکهای ماشینی و بوروکراتهایی که به شکل پیچ و مهره های یک سازمان یا دستگاه عمل می کنند، مسلما خلاقیت لازم را برای فعالیت گروهی به صورت پویا ندارند. بنابراین بهره برداری از تجربه ها و دانش گروهی در حل مسائل و مشکلات اداری یک ضرورت تاریخی و یک مسئله حیاتی است . مشکلات و مسائل امروزه، دارای آن چنان ابعاد گسترده و پیچیده ای است که حل و فصل آنها، اطلاعات ، تخصص و تجربه های گوناگونی را طلب می کند. یک تصمیم جزئی و کوچک در خصوص یکی از نهادهای سیاسی و اداری، آثار و نتایج بسیار متنوعی بر دیگر اموری که حتی در محدوده مسئولیتهای آن واحد یا نهاد سیاسی نیست ، باقی می گذارد. به طور مثال یک تصمیم اقتصادی که منجر به افزایش قیمت یک نوع کالا می شود، باعث افزایش قیمت چندین قلم کالای دیگر و . . . شده و در نتیجه در امور اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و . . . اثر می گذارد. این تاثیرات ذاتا ماهیتی گسترده تر و فراتر از آنچه که در آغاز تصور می شد، به دنبال خواهد داشت . به منظور استفاده از تجربه ها و اطلاعات گروهی و جمعی - بویژه در تصمیم گیری - به منظور حل مسائل بنیادی در هر جامعه ای، نیاز به گردآوری اطلاعات ، تجربه ها و خلاقیتهای گروهی مدیران و رهبران ذی ربط آن جامعه وجودد دارد. انجام فعالیتهای گروهی و جمعی از قبیل انجام پروژه ها به صورت تیمی، برگزاری انواع همایشها، تشکیل شوراها، کمیته ها و کمیسیونها و تشکیل گروههای عملیاتی و . . . در سطوح مختلف سازمانها، اعم از دولتی و غیردولتی، رسمی و غیررسمی همگی ضرورت تفکر و تصمیم گیریهای گروهی را تصریح می کند. در همین راستا در این رساله به موضوع پویایی گروه در یکی از معاونتهای جهادسازندگی یعنی معاونت "ترویج و مشارکت مردمی" پرداخته خواهد شد. انجام تحقیق و شناخت دقیق موضوع آن، در واقع چیزی فراتر از توجه به یک گروه و تشکیلات واحد در سطح ملی است . مسئله پویایی و انسجام گروهی به صورت یک امر ضروری و حتمی که لازمه پیشرفت سازمانهای دولتی است مورد توجه بوده و اصول، ضوابط، کارایی و اثربخشی آن - چه به صورت نظری چه به صورت عملی - مورد بررسی قرار گرفته و در حد امکان به سئوالات مطروحه پاسخ مناسب ارائه خواهد شد.