بنظر می رسد توانایی افراد یک زبانه و دو زبانه در یادگیری زبان بعدی متفاوت باشد. نتایج تحقیقاتی که تاکنون در این زمینه انجام گرفته است تا حدودی ضد و نقیض می باشد. بعضی از پژوهشگران نشان داده اند که فراگیران دو زبانه از گنجینه لغات بیشتری نسبت به یک زبانه ها برخور دارند. این توانای لغوی به آنها کمک می کند که ساختارهای دستوری از جمله پارامترهای دستور جهانی را بهتر و حتی سریعتر از یک زبانه ها بیاموزند. بر این اساس مطالعه حاضر گروهی از فراگیران دوزبانه کرد را با گروهی از بک زبانه های فارسی برای یادگیری افعال دو کلمه ای دارای حرف اضافه و پارامترهای p-p و p-s در جملات انگلیسی با توجه به آزمون قضاوت دستوری و آزمون تصحیح دستوری بر گرفته از klein) (1995b مقایسه نمود. نتایج نشان دادند که دانشجویان دو زبانه در درست قضاوت کردن افعال دارای حرف اضافه تا حدودی و در قضاوت دو پارامتر از نظر آماری از یک زبانه ها پیشی گرفتند. این نتایج تا حدودی تایید بر یافته های قبلی در حوزه دستور جهانی بود. به دنبال مطالعه مذکور از روش c-r، که کاربرد نظریه اصول و پارامترهای دستور جهانی می باشد، برای آموزش پارامتر پرسشواره ها در جملات انگلیسی به دانشجویان ایرانی استفاده شد. این آموزش براساس مقایسه پارامترهای متفاوت و مشابه زبان فارسی و انگلیسی و با توجه به پیشنهاد روزر فورد و شارود (1990) در یک گروه آزمایش به مدت یک ساعت ارائه گردید. نتایج آزمون آنها با نتایج یک گروه گواه مقایسه شد و تفاوت معنی داری از نظر آماری به نفع گروه آزمایش حاصل گردید. با وجود این، پژوهشهای اصولی دیگری برای کاربرد نظریه پارامترهای دستور جهانی برای یادگیری و آموزش زبانهای بعدی و با زمینه های زبانی گوناگون لازم است .