مسوولیت سیاسی وزراء در مقابل پارلمان از ارکان رژیمهای پارلمانی است و از راههای کنترل قوه مجریه به شمار می رود و در برابر آن انحلال پارلمان بوسیله قوه مجریه باعث موازنه قوا می شود. در ایران قوه مجریه (رئیس جمهور و وزراء) در برابر پارلمان مسوول است اما قوه مجزیه (رئیس جمهور) حق انحلال پارلمان را ندارد، ولی در کشور انگلستان که نمونه بارز رژیم پارلمانی است هر دو رکن فوق الذکر وجود دارد. در این پایان نامه در طی چهار فصل به بررسی مسوولیت سیاسی وزراء در کشورهای ایران و انگلستان پرداخته شده است . در فصل اول که تحت عنوان کلیات آمده است مبانی، پیشینه تاریخی، انواع مسوولیتهای وزراء، حدود و قلمرو مسوولیت سیاسی وزراء و ابزارهای نظارت بر اعمال وزراء آورده شده است . در فصل دوم مسوولیت سیاسی وزراء را در ایران مورد بحث قرار می دهیم. ابتدا به طور خلاصه به این نوع مسوولیت در دوره مشروطیت و بعد از آن به این موضوع در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران می پردازیم و مسوولیت سیاسی رئیس جمهور و وزراء، اختیارات و وظایف آنها و ابزارهای نظارت بر اعمال این مقامات اعم از تذکر، سوال و استیضاح را مورد بررسی قرار می دهیم. در فصل سوم به مسوولیت سیاسی وزراء در نظام پارلمانی انگلستان پرداخته شده است و قبل از آن ارکان نظان حکومتی این کشور مانند مقام سلطنت ، مجلس لردان، مجلس عوام، کابینه، نخست وزیر و وزراء مورد بحث قرار گرفته است . نهایتا در فصل چهادرم از آنچه که در فصل قبل مورد بحث قرار گرفته بود به طور خلاصه نتیجه گیری شده است .