هر ساله برای تامین تقاضای مختلف کشور به فراورده های نفتی، حجم عظیمی از این فراورده های در شبکه حمل و نقل کشور جریان پیدا می کند. این تقاضا از طریق تولید پالایشگاهای داخلی و یا واردات از خارج کشور برآورده می شود. مسئله ای که مطرح است چگونگی جریان این فراورده ها در شبکه حمل و نقل داخلی برای تامین نیازهای مختلف کشور از مبادی عرضه می باشد. موضوع این تحقیق به حمل و نقل بنزین مربوط می شود که از نوع حمل و نقل مرکب یک کالایی است ، از نظر مکانی تحقیق برای تمامی کشور ایران و از نظر زمانی مدل ارائه شده مناسب سیستم حمل و نقل سال 1377 می باشد، اما مدل بعنوان پایه ای برای طراحی سیستم حمل و نقل بهینه سالهای آینده خواهد بود. بدین جهت کافیست آمار و ارقام لازم در اول هر سال برای طول سال پیش بینی گردد و در مدل گنجانده شود، آنگاه با حل مدل جوابهای بهینه بدست خواهد آمد. هدف از این تحقیق، تعیین میزان حمل و نقل بنزین از مبادی مختلف ورودی و مراکز تولیدی داخل کشور به مراکز مختلف مصرف می باشد. با استفاده از تکنیک برنامه ریزی خطی می خواهیم راهکار بهینه را برای میزان حمل بنزین از هر مبداء به هر کدام از مقاصد مشخص کنیم و سپس با استفاده از تکنیک (modeling to generate alternative) m.g.a چندین جواب شبه بهینه نیز بدست آوریم. بدیهی است هدف حداقل کردن هزینه حمل و نقل ناشی از ارسال بنزین از 13 نقطه عرضه به 73 نقطه تقاضا با 15 نقطه واسط و 1315 متغیر تصمیم (مسیرهای حمل) می باشد. جهت رسیدن به چنین هدفی با محدودیتهای عرضه و تقاضا و ظرفیت خطوط لوله و نامنفی بودن مقدار بنزین قابل حمل مواجه هستیم. نرم افزار q.s.b بدلیل سادگی استفاده و با توجه به اینکه ما را کاملا به هدف تحقیق می رساند، بعوان نرم افزار مورد استفاده در حل مسئله انتخاب شده است . با توجه به نتایج بدست آمده از مدل برای سال 1377، خط لوله با حمل 82 درصد بنزین، 53/4 درصد هزینه را داشته است و 17/6 درصد بنزین که از طریق حمل و نقل جاده ای حمل شده است 45/4 درصد مجموع هزینه را به خود اختصاص داده است . سهم حمل و نقل آبی (کشتی های فراورده بر) نیز از حمل بنزین 46 درصد با هزینه های معادل 1/19 درصد خواهد بود. و در کل بر اساس حل الگوی پیشنهادی (برنامه پایه)، کل هزینه حمل و نقل نسبت به وضع موجود 20 درصد کاهش می یابد.