هدف این پایان نامه توجه به معانی بنیادی معماری می باشد. بدیهی است در انتخاب موضوع مصمم گشتم که به تحقیق در پیرامون مسئله (میدان)، یک فضای فراموش شده در معماری و شهرسازی بپردازیم. کما اینکه می توانستیم برای زینت دادن پایان نامه ام مانند بعضی از تحقیقات به یکی از بحث های جدید علمی - هنری پناه برم. فضا، زمان، فرم، وحدت و ... مبانی حل نشده و پیچیده ای در علم هنر بوده که به من تدریجا به دست نسیان سپرده شده اند. در حالیکه معماری و شهرسازی دچار علم زدگی گردیده است . باید گفت ، ناموفق بودن شهرسازی معاصر نیز بدلیل عدم توجه صحیح دست اندرکاران به همین مفاهیم می باشد. اینها مفاهیمی بحث آفرین و هیجان برانگیز می باشند ولی نظر من بر این نسیت که تعریف جدی برای آنها بیافرینم بلکه می خواهم نگرشی دوباره به مفاهیم نخست آنها در راستای مضوع (میدان) که خود نیز مفهوم اولیه اش را از دست داده است ، داشته باشم. اصفهان یکی از شهرهایی می باشد که در اعصار گذشته از شهرسازی غنی برخوردار بوده است . ولی اکنون به دلیل کم اندیشی و کم توجهی دست اندرکاران و تقابلی که بین منافع مادی و هنر وجود دارد از این لحاظ مطلوبیت خود را از دست داده است . از بررسی هایی که انجام دادم به این نتیجه رسیدم که با توجه به عوامل موجود در اصفهان، طراحی یک میدان با عملکرد هنری - فرهنگی در راستای یکی از دو محور فرهنگی تضعیف شده می تواند قدمی در راه تداوم این گذر تاریخ و هنر و در نتیجه قوت بخشیدن به شهرسازی آن باشد.