زمان بندی گرافهای جریان داده، از مسائل مهمی است که در سنتز سطح بالای مدارهای دیجیتال وجود دارد و در این پایان نامه روشی بر مبنای الگوریتمهای ژنتیکی برای آن ارائه شده است . الگوریتم ژنتیکی روشی است که از رفتار طبیعی ژنها و وراثت الهام گرفته شده است . گراف جریان داده نیز، گرافی جهتدار و دارای یک گره شروع و پایان می باشد که از آن به عنوان یک مدل میانی برای توصیف رفتاری یک مدار استفاده می گردد. هدف زمانبندی بطور خلاصه عبارت است از اختصاص زمان اجرا به هر یک از گروه های گراف ، بطوری که زمانبندی حاصل علاوه بر رعایت محدودیتهای طراحی، از لحاظ پارامترهایی مانند مساحت یا سرعت نیز بهینه باشد. این مسئله جز مسائل np-hard می باشد و تا بحال الگوریتمهای مختلفی برای آن پیشنهاد شده است . روش ارائه شده در این پایان نامه برای زمان بندی گرافهای جریان داده با محدودیت منابع، می باشد. این روش بسیار قابل انعطاف می باشد و می تواند برای زمان بندی گرافهای خیلی بزرگ با محدودیتها و خواسته های پیچیده، بکار رود. لازم به ذکر است که این روش در مباحث دیگری مانند کنترل پروژه، سیستمهای عامل، برنامه ریزی کلاسهای درسی و غیره که در آنها نیز مسئله زمانبندی وجود دارد، توسعه خواهد بود.