پژوهش های انجام شده در این پایان نامه در سه بخش ارائه می گردد. در بخش اول، پلیمریزاسیون منومر کایرال (±)-2--sec بوتیل آنیلین با سه روش اکسیداسیون شیمیایی، در محلول، بین سطحی و بدون حلال برای اولین بار با موفقیت کامل انجام گرفته است. اندازه ذرات پلی ((±)-2--sec بوتیل آنیلین) تهیه شده به روش بین سطحی در حد نانو است. علاوه بر آن کوپلیمریزاسیون منومر آنیلین و منومر کایرال (±)-2--sec بوتیل آنیلین بروش اکسیداسیون شیمیایی برای اولین بار گزارش می شود. کلیه پلیمرها توسط روشهای طیف سنجی 13c-nmr, 1hnmr, ft-ir, hrms و uv و روش هایdsc, tga, xrd, chn, شناسایی شده اند و ساختمان پرنیگرانیلین برای کلیه پلیمرها به اثبات رسیده است. وزن مولکولی متوسط پلیمرها با gpc تعیین شده است. همگی پلیمرهای تهیه شده هدایت خوبی در حد نیمه رساناها و رساناها از خود نشان می دهند. در بخش دوم، بررسی نظری منــومر تا پنتـامر آنیلین با روش نظری b3lyp و مجمــوعه پایه (d,p)++-31 6 در برنامه gaussiano3 انجام گرفته و ساختارهای بهینه آنها بدست آمده است. کلیه پارامترهای هندسی و الکترونیکی این الیگومرها بررسی و گزارش شده اند. در بخش سوم مطالعات طیف سنجی 1h-nmr پویای وارونگی حلقه در n- سولفونیل مورفولین ها انجام گرفته است. در این بخش تاثیر مزدوج شدن خارج حلقه ای از طریق بر هم کنش اربیتال d-p و یا فوق مزدوج شدن منفی (اثر آنومریک) پیوند n-s بر وارونگی حلقه ترکیبات فوق توسط 1h-nmr در دما و حلال های مختلف و x-ray مطالعه شده است. هم چنین اثر پرلین در دو تا از این ترکیبات با اندازه گیری ثابت کوپلاژ 1jc–h بخوبی اثبات شده است. ساختارهای دقیق مشتقات مورفولین تهیه شده علاوه بر روش های متداول طیف سنجی در چهار نمونه از آنها توسط x-ray بدست آمده است.

در این کار تحقیقاتی موفقیت بزرگی در سنتز نانو کامپوزیتهای جدیدی از نانو سیلیکا کلرو سولفوریک اسید و نانو سیلیکا پرکلریک اسید با پلی آنیلین تحت شرایط حلال آزاد برای اولین بار کسب شده است. در واقع پلیمریزاسیون و دوپینگ آنیلین بطور هم زمان با اسیدهای جامد سیلیکا سولفوریک اسید و سیلیکا پرکلریک اسید در مقیاس نانو و غیر نانو به صورت جداگانه و به حالت حلال آزاد انجام و با هم مقایسه شده-اند. کامپوزیتهای سنتز شده با استفاده از طیف های tem ,sem ,tga ,dsc ,ft-ir ,ir،v-vis ، xrd و afmمورد شناسایی و بررسی قرار گرفته و ساختارهای آنها اثبات شدند. از تصاویر sem، tem و afm مشخص شد کامپوزیتهای سنتز شده در ابعاد 60-40 نانومتر بودند ورود نانو سیلیکا اسیدها به ساختار پلی آنیلین سبب تغییر در مورفولوژی و ابعاد پلی آنیلین می شد. فرایند دوپه شدگی آنها با طیف-سنجی ft-ir و uv-vis مورد بررسی قرار گرفته شد. غلظت مطلوب اسیدها برای بالاترین سطح دوپه شدگی مشخص شد. تاثیر زمان دوپینگ، بر روی کامپوزیتها با اندازه گیری هدایت الکتریکی مورد بررسی قرار گرفت. هدایت الکتریکی نمونه های سنتز شده با دستگاه چهار نقطه ای اندازه گیری شد. از هدایت های الکتریکی به دست آمده مشخص شد مواد تهیه شده هدایتهای متفاوتی را با توجه به شرایط سنتز در گستره scm-1 6-10-1 دارند. برای ایجاد تغییر در ساختار و خواص کامپوزیتها من جمله ابعاد آنها تاثیر عوامل مختلف زیر بر روی تهیه نانو سیلیکاها و یا کمپوزیتها بررسی شده است. تاثیر تغییر غلظتهای مواد اولیه (nh3 ,h2o ,hclo4 clso3h ,)، تاثیر دمای واکنش در دستگاه فرا صوت و مدت زمان ماندن واکنش (حین سنتز نانو سیلیکا) در این دستگاه، تاثیر دما و مدت زمان ماندن نانو سیلیکای سنتز شده در کوره و نقش سرعت تزریق مواد اولیه به واکنش پرداخته شد. با تغییر عوامل ذکر شده ابعاد و هدایتهای الکتریکی متفاوت از نانو کامپوزیتها به دست آمد. همچنین با توجه به نتایج به دست آمده معلوم شد با افزایش دمای دستگاه فرا صوت و افزایش مدت زمان ماندن نمونه در این دستگاه در حین انجام واکنش ابعاد نانو سیلیکاهای سنتز شده و به تبع آن ابعاد نانو کامپوزیتها کمتر می شد. با افزایش غلظت اسید مورد استفاده به عنوان دوپانت هدایت کامپوزیتهای حاصله افزایش می یافت. هدایت نانو کامپوزیتها با کاهش اندازه نانو ذرات کاهش می یابد.

در این کار تحقیقاتی موفقیت بزرگی در سنتز نانو کامپوزیتهای جدیدی از نانو سیلیکا سولفوریک اسید و نانو سیلیکا کامفورسولفونیک اسید با پلی آنیلین تحت شرایط بدون حلال برای اولین بار بدست آمد. در واقع پلیمریزاسیون و دوپینگ آنیلین بطور هم زمان با اسیدهای جامد سیلیکا سولفوریک اسید و سیلیکا کامفورسولفونیک اسید در مقیاس نانو و غیر نانو به صورت جداگانه و به حالت بدون حلال انجام و با هم مقایسه شد. کامپوزیتهای سنتز شده با استفاده از طیف های tem ,sem ,tga ,dsc ,ft-ir ,ir،uv-vis ، xrd و afmمورد شناسایی و بررسی قرار گرفته و ساختارهای آنها اثبات شدند. از تصاویر sem، tem و afm مشخص شد کامپوزیتهای سنتز شده در ابعاد 80-35 نانومتر هستند. ورود نانو سیلیکا اسیدها به ساختار پلی آنیلین سبب تغییر در مورفولوژی و ابعاد پلی آنیلین می شود. فرایند دوپه-شدگی آنها با طیف سنجی ft-ir و uv-vis مورد بررسی قرار گرفت. غلظت مطلوب اسیدها برای بالاترین سطح دوپه شدگی مشخص شد. تاثیر زمان دوپینگ، بر روی کامپوزیتها با اندازه گیری هدایت الکتریکی مورد بررسی قرار گرفت. هدایت الکتریکی نمونه های سنتز شده با دستگاه چهار نقطه ای اندازه گیری شد. از هدایت-های الکتریکی به دست آمده مشخص شد مواد تهیه شده هدایتهای متفاوتی را با توجه به شرایط سنتز در گستره scm-1 6-10-1 دارند. برای ایجاد تغییر در ساختار و خواص کامپوزیتها من جمله ابعاد آنها تاثیر عوامل مختلف زیر بر روی تهیه نانو سیلیکاها و یا کمپوزیتها بررسی شده است. تاثیر تغییر غلظتهای مواد اولیه (nh3 ,h2o h2so4,c10h16o4s, )، تاثیر دمای واکنش در دستگاه فرا صوت و مدت زمان اعمال امواج فراصوت (حین سنتز نانو سیلیکا) در این دستگاه، تاثیر دما و مدت زمان ماندن نانو سیلیکای سنتز شده در کوره و نقش سرعت تزریق مواد اولیه به واکنش پرداخته شد. با تغییر عوامل ذکر شده ابعاد و هدایتهای الکتریکی متفاوت از نانو کامپوزیتها به دست آمد. همچنین با توجه به نتایج به دست آمده معلوم شد با افزایش دمای دستگاه فرا صوت و افزایش مدت زمان اعمال امواج فراصوت در این دستگاه در حین انجام واکنش ابعاد نانو سیلیکاهای سنتز شده و به تبع آن ابعاد نانو کامپوزیتها کمتر می شد. با افزایش غلظت اسید مورد استفاده به عنوان دوپانت هدایت کامپوزیتهای حاصله افزایش یافته و هدایت نانو کامپوزیتها با کاهش اندازه نانو ذرات کاهش می یابد.

چهار ساختار پایدار برای کمپلکس 3 با استفاده از نظریه تابع ی h2o2–o مجموعه پایه های مختلف بدست آمد . انرژی برانگیختگی کمپلکس های 3 برای (aim) و نظریه اتم در مولکول (nbo) چگالی وابسته به زمان محاسبه شد . تحلیل اوربیتال پیوند طبیعی و o···h استفاده شد. دو نوع برهمکنش بین مولکولی h2o2–o ارزیابی ماهیت برهمکنش ها در کمپلکس های 3 به انرژی o···h در نقطه بحرانی پیوند ?(r) در تشکیل کمپلکس ها شرکت می کند. چگالی الکترونی o···o بستگی دارد. f ij برهمکنش و عناصر ماتریس فاک aim و nbo کلمات کلیدی: انرژی برانگیختگی، نظریه تابعی چگالی وابسته به زمان، تحلیل در حالت دوتایی بررسی شد . بهینه سازی fo در بخش دوم، پارامترهای ساختاری کمپلکس های 3 و ccsd/aug-cc-pvdz ,ccsd/6-311+g(d) ساختارها و محاسبات فرکانسی در سطوح نظری انجام شد . برای اصلاح انرژی ها، محاسبات تک نقطه ای روی پارامترهای ساختاری qcisd/aug-cc-pvdz با qcisd/aug-cc-pvdz و ccsd/aug-cc-pvdz ,ccsd/6-311+g(d) بدست آمده در سطوح نظری انجام شد. یک ساختار مسطح و دو ساختار غیر مسطح casscf و ccsd(t) ,qcisd(t) استفاده از روشهای در حالت دوتایی بدست آمد . بر اساس نتایج بدست آمده از محاسبات انرژی، ساختار مسطح fo برای کمپلکس 3 پایدارتر از دیگر کمپلکس ها است . همچنین فرکانسهای ارتعاشی بدست آمده ?ooof =0/ 1 با زاویه دووجهی ° 0 c نشان می دهد که ساختار مسط ح بدست آمده مشابه ساختار پایداری است که qcisd و ccsd توسط روشهای b c d a

در این کار تحقیقاتی موفقیت بزرگی در سنتز نانو کامپوزیتهای جدیدی از نانو سیلیکا سولفوریک اسید و نانو سیلیکا کامفورسولفونیک اسید با پلی(2- متیل-آنیلین) تحت شرایط بدون حلال برای اولین بار بدست آمد. در واقع پلیمریزاسیون و دوپینگ (2- متیل آنیلین) بطور هم زمان با اسیدهای جامد سیلیکا سولفوریک اسید و سیلیکا کامفورسولفونیک اسید در مقیاس نانو و غیر نانو به صورت جداگانه و به حالت بدون حلال انجام و با هم مقایسه شد. کامپوزیتهای سنتز شده با استفاده از طیف های tem ,sem ,tga ,dsc ,ft-ir ,ir،uv-vis ، xrd و afmمورد شناسایی و بررسی قرار گرفته و ساختارهای آنها اثبات شدند. از تصاویر sem، tem و afm مشخص شد کامپوزیتهای سنتز شده در ابعاد 75-35 نانومتر هستند. ورود نانو سیلیکا اسیدها به ساختار پلی (2- متیل آنیلین) سبب تغییر در مورفولوژی و ابعاد پلی (2- متیل آنیلین) می شود. فرایند دوپه شدگی آنها با طیف سنجی ft-ir و uv-vis مورد بررسی قرار گرفت. غلظت مطلوب اسیدها برای بالاترین سطح دوپه شدگی مشخص شد. تاثیر زمان دوپینگ، بر روی کامپوزیتها با اندازه گیری هدایت الکتریکی مورد بررسی قرار گرفت. هدایت الکتریکی نمونه-های سنتز شده با دستگاه چهار نقطه ای اندازه گیری شد. از هدایت های الکتریکی به دست آمده مشخص شد مواد تهیه شده هدایتهای متفاوتی را با توجه به شرایط سنتز در گستره scm-1 6- 10- 1 دارند. برای ایجاد تغییر در ساختار و خواص کامپوزیتها من جمله ابعاد آنها تاثیر عوامل مختلف زیر بر روی تهیه نانو سیلیکاها و یا کمپوزیتها بررسی شده است. تاثیر تغییر غلظتهای مواد اولیه (nh3 , h2o ,clso3h ,c10h16o4s )، تاثیر دمای واکنش در دستگاه فرا صوت و مدت زمان اعمال امواج فراصوت (حین سنتز نانو سیلیکا) در این دستگاه، تاثیر دما و مدت زمان ماندن نانو سیلیکای سنتز شده در کوره و نقش سرعت تزریق مواد اولیه به واکنش پرداخته شد. با تغییر عوامل ذکر شده ابعاد و هدایتهای الکتریکی متفاوت از نانو کامپوزیتها به دست آمد. همچنین با توجه به نتایج به دست آمده معلوم شد با افزایش دمای دستگاه فرا صوت و افزایش مدت زمان اعمال امواج فراصوت در این دستگاه در حین انجام واکنش ابعاد نانو سیلیکاهای سنتز شده و به تبع آن ابعاد نانو کامپوزیتها کمتر می شد. با افزایش غلظت اسید مورد استفاده به عنوان دوپانت هدایت کامپوزیتهای حاصله افزایش یافته و هدایت نانو کامپوزیتها با کاهش اندازه نانو ذرات کاهش می یابد.

این تحقیق در جهت حمایت از مشکل اساسی و مهم در خصوص درک بر هم کنش کمپلکس های فلزی کوچک با مولکول dna جهت درمان سرطان می باشد. بنابراین، برهمکنش چهار کمپلکس ضد تومور با فلزات پلاتین و پالادیوم به فرمول کلی [m(bpy)(l)]x (که در آنها bpy = 2و2- بی پیریدین، m = pt(ii) و pd(ii)، l = هگزیل- دی تیوکربامات و یا اکتیل- دی تیوکربامات و x= نیترات (no3) و یا کلراید (cl) است) با dna غده تیموس گوساله (ct-dna) به روش تیتراسیون همدما به کمک طیف سنجی uv-vis در تریس بافر حاوی کلرید سدیم (25 میلی مولار) و0 /7 ph= در دمای 300 و 310 درجه کلوین مطالعه شد. یک مجموعه جایگاه پیوندی یکسان و وابسته به هم برای هر یک از کمپلکس ها در dna (به ازاء 1000 نوکلئوتید) با تعاونی مثبت در پیوندها وجود دارد. این کمپلکس ها می توانند ct-dna را در غلظت های بسیار پایین (~100 ?m) غیر طبیعی کنند. غلظت این ترکیبات در نیمه راه انتقال، [l]1/2، با افزایش دما کاهش می یابد. شیوه های پیوندی این کمپلکس ها با ct-dna، به کمک طیف سنجی uv-vis بررسی شد. نتایج این مطالعات نشان داد که کمپلکس های دی تیوکربامات به صورت متعاون در dna اینترکلیت می شوند. در بررسی برهمکنش کمپلکس های پالادیوم و پلاتین با dna، پارامترهای پیوندی مانند g (تعداد جایگاه پیوندی به ازای هر هزار نوکلئوتید)، k (ثابت تجمع پیوندی کمپلکس به dna)، n (ضریب هیل) و ? (نسبت غلظت کمپلکس پیوند شده به dna) و پارامترهای ترمودینامیکی m (میزان توانایی کمپلکس فلزی برای غیر طبیعی کردن dna)، (پایداری ساختار dna در عدم حضور کمپلکس فلزی)، (گرمای لازم جهت غیر طبیعی شدن dna در عدم حضور کمپلکس فلزی) و (آنتروپی حاصل از غیر طبیعی شدنdna توسط کمپلکس فلزی) تعیین شدند. همچنین، نتایج ژل کروماتوگرافی نشان دادند که پیوند کمپلکس ها با dna به اندازه کافی قوی است که به آسانی از dna جدا نشوند.

در این پایان نامه ابتدا -oتیوکارباماتهای آروماتیک و آلیفاتیک نوع اول، (roc=s)nh2، با روش جدید و موثر در چهار حلال دی کلرومتان، کلروفرم، 1و2-دی کلرواتان و زایلن و در فاز جامد (تحت حلال آزاد) بوسیله سیلیکا سولفوریک اسید و نانو سیلیکا سولفوریک اسید و پتاسیم تیوسیانات با خلوص بالا و بازده قابل قبول تهیه شدند. سپس با روش حلال آزاد –sتیوکارباماتهای نوع اول با استفاده از این دو کاتالیست با روش مشابه ای تهیه شدند.

در این پایان نامه کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های جدید سیلیکا سولفوریک اسید پلی(2- متوکسی آنیلین) و سیلیکا پلی(2- متوکسی آنیلین) تحت شرایط حلال آزاد برای اولین بار سنتز شد. آهن کلرید (iii) شش آّبه و آهن کلرید (iii) بدون آب به عنوان اکسیدانت در پلیمریزاسیون شیمیایی 2- متوکسی آنیلین به کار گرفته شد. دوپینگ به وسیله سیلیکا سولفوریک اسید (اسید برونشتد) و آهن کلرید (iii) (اسید لوئیس) به صورت همزمان در حالت جامد انجام گرفت . اثر افزایش در نسبت اکسیدانت به منومر با دو ترتیب ( ابتدا افزودن اکسیدانت و ابتدا افزودن منومر) و نسبت منومر به اسید بر روی کامپوزیت های حاصل مورد بررسی قرار گرفت. کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت ها بوسیله ft-ir،uv-vis و edx شناسایی شدند. آنالیز sem و tem برای مطالعه مورفولوژی و اندازه کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت ها استفاده شد. به وسیله دو آنالیزsem و tem مشخص شد که اندازه نانو کامپوزیت های حاصل در بازه 5- 80 نانومتر می باشد. فرایند دوپینگ به وسیله مطالعه طیف سنجی ft-ir و uv-vis مطالعه شد و شرایط بهینه برای سنتز کامپوزیت تعیین گردید. در بخش دوم این پایان نامه حمله نوکلئوفیلی بر روی سولفون ایمیدویل کلریدها مورد مطالعه قرار گرفت.

در کار تحقیقاتی حاضر، الکترود کربن شیشه ای با استفاده از کربن نانوتیوب چنددیواره، 12-تنگستوفسفریک اسید، کبالت(iii) استات و مایع-یونی 1-بوتیل-3- متیل ایمیدازولیوم هگزا فلوروفسفات (cnt- pwco(iii)-il)، اصلاح گردید. رفتار الکتروشیمیایی الکترود اصلاح شده، با استفاده از تکنیک ولتامتری چرخه ای مورد بررسی قرار گرفت و سپس الکترود فوق برای اندازه گیری همزمان اپی نفرین، اوریک اسید و تیروزین در بافر فسفاتی (8ph=) استفاده گردید. منحنی های کالیبراسیون برای ترکیبات اپی نفرین، اوریک اسید و تیروزین بترتیب تا غلظت 4-10×80/3 ، 4-10×80/8 و 4-10×25/6 مولار خطی بوده و حد تشخیص برای هر یک از آن ها به ترتیب 8-10×46/2، 8-10×48/4 و 8-10×20/7 مولار بدست آمد. همچنین، الکترود اصلاح شده فوق، برای اندازه گیری انسولین با تکنیک های ولتامتری چرخه ای و آمپرومتری در بافر فسفاتی 1/0مولار (7ph=) بکارگرفته شد. منحنی کالیبراسیون آن یک رابطه خطی در محدوده ی 4-10×03/1 - 6-10×00/8 مولار، با ضریب همبستگی 9923/0 و حد تشخیص 8-10×25/1 مولار نشان داد. نتایج حاصل اثبات کردند که الکترود اصلاح شده cnt- pwco(iii)-il gc/فعالیت الکتروکاتالیزوری بالا و پایداری خوبی را برای اندازه گیری همزمان اپی نفرین، اوریک اسید و تیروزین و اندازه گیری انسولین داراست. الکترود اصلاح شده به طور موفقیت آمیزی برای اندازه گیری همزمان اپی نفرین، اوریک اسید و تیروزین در نمونه ادرار و سرم خون انسان نیز مورد استفاده قرار گرفت.

در این پایان نامه کامپوزیت ها و نانوکامپوزیت های جدیدی از سیلیکا سولفوریک اسید پلی(2- متیل آنیلین) و سیلیکا پلی(2- متیل آنیلین) تحت شرایط حلال آزاد و حالت جامد برای اولین بار سنتز شدند. آهن کلرید (iii) شش آّبه و آهن کلرید (iii) بدون آب به عنوان اکسیدکننده در پلیمریزاسیون شیمیایی 2- متیل آنیلین به کار گرفته شد. دوپینگ به وسیله سیلیکا سولفوریک اسید و نانوسیلیکا سولفوریک اسید (اسید برونشتد) و آهن کلرید (iii) (اسید لوئیس) به صورت همزمان در حالت جامد انجام گرفت . سیلیکا سولفوریک اسید و نانوسیلیکا سولفوریک اسید بوسیله سیلیکا و نانوسیلیکا و کلرو سولفونیک اسید تهیه شدند و سپس اثر افزایش در نسبت اکسیدانت به منومر بر روی کامپوزیت های حاصل مورد بررسی قرار گرفت. کامپوزیت ها و نانوکامپوزیت ها بوسیله ft-ir،uv-vis و edx شناسایی شدند. آنالیز sem و tem برای مطالعه مورفولوژی و اندازه ذرات درکامپوزیت ها و نانوکامپوزیت ها استفاده شد. به وسیله دو آنالیز sem و tem مشخص شد که اندازه ذرات نانوکامپوزیت های حاصل در بازه 5- 40 نانومتر می باشد. فرایند دوپینگ به وسیله مطالعه طیف سنجی ft-ir و uv-vis مطالعه شد و شرایط بهینه برای سنتز کامپوزیت ها تعیین گردید.همچنین با توجه به پیک های ft-ir و uv-vis حالت های اکسیداسیون پلی (2-متیل آنیلین) بررسی شدند. هدایت الکتریکی تعدادی از کامپوزیت ها و نانوکامپوزیت ها با هدایت سنج چهار نقطه ای اندازه گیری شدند. در بخش دوم این پایان نامه مطالعه واکنش ایمیدویل آزیدها با n - سیانو مورفولین مورد بررسی قرار گرفت به عبارت دیگر واکنش ایمیدویل آزید 171 و 4-مورفولین کربو نیتریل 170 برای سنتز ترکیبات آلی نیتروژن-دار از قبیل تترازول ها 172-175 انجام گرفت.

کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های جدیدی از پلی (2- متوکسی آنیلین) و سیلیکای ساپورت شده با سه نوع اسید دوپانت جامد؛ کامفور سولفونیک اسید، سولفوریک اسید (%98) و پرکلریک اسید (%70) با استفاده از اکسایش شیمیایی منومر 2- متوکسی آنیلین در حضور اکسیدان آمونیوم پرسولفات برای اولین بار تحت شرایط حلال آزاد (حالت جامد) سنتز شدند. نقش پارامتر های موثر بر ساختار پلیمر، شامل: نسبت اسید به oh سیلیکا، نسبت منومر به اسید و نسبت اکسیدان به منومر مورد بررسی قرار گرفت. همچنین اثر سیلیکای از قبل ساپورت شده توسط اسید نیز مطالعه شد. کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های سنتز شده به کمک طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (ft-ir)، ماوراء بنفش-مرئی (uv-vis) و تفکیک انرژی اشعه ی x (edx) شناسایی و مورفولوژی و اندازه ذرات آنها نیز با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی پویشی (sem) و عبوری (tem) مورد مطالعه قرار گرفت. تشکیل و دوپینگ پلیمر توسط طیف سنجی ft-ir ثابت و با کمک طیف های uv-vis اثر تغییر پارامتر های گفته شده بررسی شدند. تصاویر میکروسکوپ الکترونی نیز نشان دادند که متوسط اندازه ذرات کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های پلی (2- متوکسی آنیلین)- سیلیکا ساپورت کامفور سولفونیک اسید به ترتیب 918/0 میکرومتر و 22/53 نانومتر بوده و ذرات آنها بی شکل هستند. کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های پلی (2- متوکسی آنیلین)- سیلیکا پرکلریک اسید نیز به ترتیب دارای ذراتی با متوسط اندازه ی 547 و 91/6 نانومتر می باشند. در حالی که کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های پلی (2- متوکسی آنیلین)- سیلیکا سولفوریک اسید، مطابق تصاویر sem ذراتی بی شکل و با میانگین اندازه ی 04/1 میکرومتر و 1/43 نانومتر دارند. اما از تصاویر tem نیز چنین مشخص می شود که ذرات نانو کامپوزیت ها نسبتاً کروی بوده و نانو کامپوزیت های فوق به ترتیب شامل ذراتی با متوسط اندازه ی 5/14، 2/19 و 17 نانومتر هستند.

کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های جدیدی از پلی (آنیلینیوم هیدروکلرید) با استفاده از اکسایش شیمیایی منومر آنیلینیوم هیدروکلرید در حضور اکسیدکننده آمونیوم پرسولفات برای اولین بار تحت شرایط حلال آزاد (حالت جامد) سنتز شدند. نقش پارامتر های موثر بر ساختار و حالت پلیمر یعنی نسبت اکسیدکننده به منومر مورد بررسی قرار گرفت. همچنین اثر افزایش ترتیب مواد، اول اکسیدکننده و یا اول منومر نیز مورد بررسی قرار گرفت. کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های سنتز شده به کمک طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (ft-ir)، ماوراء بنفش-مرئی (uv-vis) و تفکیک انرژی اشعه ی x (edx) شناسایی و مورفولوژی و اندازه ذرات آنها نیز با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی پویشی (sem) و عبوری (tem) مورد مطالعه قرار گرفت که در حال حاضر اختلاف اصلی بین کامپوزیت ها و نانوکامپوزیت ها، مورفولوژی و اندازه آنها می باشد. تشکیل و دوپینگ پلیمر توسط طیف سنجی ft-ir ثابت و با کمک طیف های uv-vis اثر تغییر پارامتر های بیان شده بررسی شدند. تصاویر میکروسکوپ الکترونی متوسط اندازه ذرات کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های پلی-(آنیلینیوم هیدرو کلرید)- سیلیکا را نشان دادند. مطابق تصاویر sem، کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های پلی-(آنیلینیوم هیدرو کلرید)- سیلیکا، ذراتی نسبتاً کروی و با میانگین اندازه ی 70-278 و 37-90 نانومتر دارند. اما از تصاویر tem نیز چنین مشخص می شود که ذرات نانو کامپوزیت ها کروی با متوسط اندازه ی 17-20 نانومتر هستند. همچنین در این پایان نامه سنتز ترکیب 2-ایزوبوتوکسی نیتروبنزن با استفاده مواد اولیه 2- فلوئورونیتروبنزن و 2- کلرونیتروبنزن در حضور حلال dmf انجام شد که با بررسی طیف های 1h-nmr و 13c-nmr مشخص شد ترکیب از خلوص بالایی برخوردار می باشد ولی پائین بودن بازده و شرایط سخت روش کار از مشکلات استفاده از این روش بود.

کمپلکسی از pd(ii) با پیرولیدین دی تیوکربامات و 1،10 فنانترولین(phen) از واکنش [pd(phen)(h2o)2](no3)2 با نمک سدیم پیرولیدین دی تیوکربامات(pyrr-dtcna) تهیه شد. فرمول کلی این کمپلکس [pd(phen)(pyrr-dtc)]no3 است. این کمپلکس توسط آنالیز عنصری، هدایت مولی و طیف سنجی های ir ، uv-vis و 1h nmrشناسایی گردید. در این کمپلکس محلول در آب، لیگاند دی-تیوکربامات به صورت دودندانه به مرکز پالادیوم متصل شده است. بخشی از پیوند شدن کمپلکس با dna غده تیموس به وسیله اسپکتروسکوپی uv-vis بررسی شد. آزمایش تیتراسیون به روش جذب الکترونی برای برهمکنش کمپلکس pd(ii) با dna انجام شد و نشان داد که نوع برهمکنش تعاونی می باشد. دناتور شدن در غلظت های خیلی پایین (140 میکرومولار) اتفاق می افتد. غلظت این ترکیب در نیمه راه انتقال، [l]1/2(برابر با 146/0 و 136/0 بترتیب در دو دمای 300 و 310 کلوین می باشد). در بررسی برهمکنش کمپلکس [pd(phen)(pyrr-dtc)]no3 با dna، پارامترهای پیوندی زیادی مانند g(تعداد جایگاه پیوندی به ازای هر هزار نوکلئوتید، در دو دمای 300 و 310 کلوین 5 است)، k(ثابت تجمع پیوندی کمپلکس به dna، mm-185/39 و mm-123/73 بترتیب در دو دمای 300 و 310 کلوین است)، n(ضریب هیل، برابر با 77/3 و 42/4 بترتیب در دو دمای 300 و 310 کلوین است)، ?(نسبت غلظت کمپلکس پیوند شده به غلظت dna) و m(میزان توانایی کمپلکس فلزی برای غیر طبیعی کردن dna، برابر با m-1 78/62 و m-1 43/18 بترتیب در دو دمای 300 و 310 کلوین است) و پارامترهای ترمودینامیکی (پایداری ساختار dna در عدم حضور کمپلکس فلزی، برابر kj/mol 78/6 وkj/mol 003/1 بترتیب در دو دمای 300 و 310 کلوین است)، (گرمای لازم جهت غیر طبیعی شدن dna در عدم حضور کمپلکس فلزی، برابر kj/mol 36/302 است) و (آنتروپی حاصل از غیر طبیعی شدنdna توسط کمپلکس فلزی، برابر 57/0 در دمای 300 کلوین است) تعیین شدند. مطالعات ژل فیلتراسیون نشان می دهد که پیوند کمپلکس با dna به اندازه کافی قوی بوده که در حین عبور از ستون پیوند شکسته نشده است.

یک کمپلکس جدید محلول در آب با فرمول کلی [pd(bpy)(pyrr-dtc)]no3 (که در آن bpy= 2،´2-بی پیریدین و pyrr-dtc= پیرولیدین دی تیوکربامات است) تهیه شد. این ترکیب با روشهای طیف سنجیir ، uv-vis، 1h nmr و روش های غیر اسپکتروسکوپی نظیر هدایت سنجی و تجزیه عنصری شناسایی شد. برهمکنش این کمپلکس [pd(bpy)(pyrr-dtc)]no3 با dna غده تیموس گوساله (ct-dna)به روش تیتراسیون همدما به کمک طیف سنجی uv-vis در تریس بافر حاوی کلرید سدیم (25 میلی مولار) و 0/7ph= در دمای 300 و 310 درجه کلوین مطالعه شد. یک مجموعه جایگاه پیوندی برای کمپلکس روی dna (به ازاء هر 1000 نوکلئوتید) با تعاونی مثبت در پیوندها وجود دارد. این کمپلکس می تواند ct-dna را در غلظت های بسیار پایین (~100 ?m) غیر طبیعی کند. غلظت این ترکیب در نیمه راه انتقال، [l]1/2، در دمای k300 و k310 به ترتیب mm 66/0 و mm 63/0 بدست آمد. در بررسی برهمکنش کمپلکس فوق با dna، پارامترهای پیوندی مانند g (تعداد جایگاه پیوندی به ازای هر هزار نوکلئوتید، در دو دمای 300 و 310 درجه کلوین 5 بدست آمد)، k (ثابت تجمع پیوندی کمپلکس به dna، (mm)-132/52 و(mm)-167/72 به ترتیب در دمای 300 و 310 درجه کلوین است)، n (ضریب هیل برابر است با 24/2 و 32/10 به ترتیب در دمای 300 و 310 درجه کلوین)، ? (نسبت غلظت کمپلکس پیوند شده به غلظت dna) و m (میزان توانایی کمپلکس فلزی برای غیر طبیعی کردن dna، برابر با (kj/mol)(m)-1 2/169 و(kj/mol)(m)-1 5/135 به ترتیب در دمای 300 و 310 درجه کلوین است) و پارامترهای ترمودینامیکی (پایداری ساختار dna در عدم حضور کمپلکس فلزی برابر (kj/mol) 88/8 و (kj/mol) 57/10 به ترتیب در دمای 300 و 310 درجه کلوین است)، (گرمای لازم جهت غیر طبیعی شدن dna در عدم حضور کمپلکس فلزی برابر(kj/mol) 23/63 است) و (آنتروپی حاصل از غیر طبیعی شدنdna توسط کمپلکس فلزی برابر (kj/mol.k)17/0 است) تعیین شدند. همچنین، نتایج ژل کروماتوگرافی نشان داد که پیوند کمپلکس با dna به اندازه کافی قوی است که به آسانی از dna جدا نمی شود.

پنج کمپلکس دو هسته ای آلکیلن بیس(دی تیوکربامات) بیس(10،1- فنانترولین)پالادیم(ii) نیترات به فرمول[(phen)pd?-(s2cnh(ch2)nnhcs2)pd(phen)](no3)2 ، (phen=1,10-phenanthroline, n= 2,3,4,6,8) تهیه و توسط تکنیک های تجزیه عنصری، هدایت سنجی، uv–vis , ft-ir و 1h-nmr شناسایی شدند. یافته های حاصل از هدایت سنجی این کمپلکس ها در محیط مائی نشان داد که کمپلکس های تهیه شده، الکترولیت های 1:2 هستند. یافته های بدست آمده از ft-ir این کمپلکس ها نشان می دهد که احتمالاً در این کمپلکس های فلزی، مراکز پالادیم ساختار هندسی مسطح مربع داشته و لیگاند 10،1- فنانترولین از طریق نیتروژن های ایمینی بصورت دودندانه متقارن و همچنین لیگاندهای دی تیوکربامات نیز از طریق اتم های سولفور تیولات بصورت دودندانه به این مراکز فلزی متصل شده اند. از طرفی، پیوند c—n لیگاندهای دی تیوکربامات متصل به پالادیم از مرتبه پیوند بیشتری نسبت به پیوند یگانه در لیگاند آزاد برخوردار است و یون no3- بصورت یون همراه عمل می کند. یافته های بدست آمده از اسپکتروسکوپی uv–vis نشان می دهد که در این کمپلکس ها احتمالاً انتقال بار از نوع lmct بوده و انتقالات درون لیگاندی *??? و *? ?n برای لیگاندهای 10،1- فنانترولین ، دی تیوکربامات و یون no3- قابل رویت اند. بخشی از مطالعات برهمکنش کمپلکس [(phen)pd ?-(s2cnh(ch2)2nhcs2)pd(phen)](no3)2با dna غده تیموس گوساله (ct-dna)، در دو دمای 300k و 310 k با استفاده از طیف سنجی uv-vis و روش تیتراسیون همدما در تریس بافر حاوی کلرید سدیم( 25 میلی مولار) با ph= 7.0 بررسی شد. نتایج این مطالعات نشان داد که کمپلکس مذکور، می تواند ct-dna را در غلظت های بسیار پائین غیرطبیعی کند. غلظت این کمپلکس در نیمه راه انتقال ،[l]1/2 ،(072/0 و 060/0 به ترتیب در دو دمای 300 و 310 کلوین می باشند) با افزایش دما کاهش می یابد. نتایج این مطالعات نشان داد که کمپلکس مذکور، به صورت متعاون با dna برهمکنش داشته و پارامترهای پیوندی مانند g (تعداد جایگاه پیوندی به ازای هر هزار نوکلئوتید = 2)، k (ثابت تجمع پیوندی کمپلکس به dna= 472/50)، n (ضریب هیل = 957/6) وپارامترهای ترمودینامیکیm(میزان توانایی کمپلکس فلزی برای غیر طبیعی کردن dna = (m)-141/217)، (پایداری ساختار dna در عدم حضور کمپلکس فلزی =kj/mol 234/13)، (گرمای لازم جهت غیر طبیعی شدن dna در عدم حضور کمپلکس فلزی =kj/mol 42/71) و (آنتروپی حاصل از غیر طبیعی شدنdna توسط کمپلکس فلزی = kj/mol 19395/0) تعیین شدند. همچنین، نتایج ژل کروماتوگرافی نشان داد که پیوند این کمپلکس با dna به اندازه کافی قوی است که ضمن عبور از ستون به آسانی از dna جدا نشود.

نانو پلیمر ها و نانو کامپوزیت های کایرال جدیدی از پلی ] - sec - 2 - (+)بوتیل آنیلین[دوپه شده با کامفور سولفونیک اسید برای اولین بار در محلول برای تولید نانو پلیمر و در حضور نانو سیلیکا برای تولید نانو کامپوزیت سنتز شده اند. با استفاده از روش پلیمریزاسیون شیمیایی اکسیداسیونی در محلول با استفاده از نمک غیر راسمیک - 2 -(+) - secبوتیل آنیلینیوم کامفور سولفونات به عنوان مونومر در حضور آمونیوم پر اکسی دی سولفات به عنوان اکسید کننده تهیه شده است. برای جداسازی انانتیومرهای مونومر ] (±)-2-(sec-بوتیل) آنیلین [ از روش تفکیک با استفاده از حلال-های مختلف تلاش های فراوانی انجام گرفت. ولی در تمامی موارد دو نمک دیاستومری] (±)-2-(sec-بوتیل) آنیلینیوم تارتارات [ با نسبت های نا معادل جداسازی گردید. نانو پلیمر ها و نانو کامپوزیت های سنتز شده به کمک طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (ft-ir)، ماوراء بنفش-مرئی (uv-vis) شناسایی و مورفولوژی و اندازه ذرات آنها نیز با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی پویشی (sem) و عبوری (tem) مورد مطالعه قرار گرفت. تشکیل و دوپینگ پلیمر توسط طیف-سنجی ft-ir ثابت شد. سپس با کمک طیف های uv-vis اثر تغییر پارامتر های بیان شده بررسی می شود. تصاویر میکروسکوپ الکترونی نیز نشان می دهند که متوسط اندازه ذرات این نانو پلیمر ها و نانو کامپوزیت ها به ترتیب 9/1 میکرومتر و 3/58 نانو متر بوده و ذرات آنها به ترتیب خوشه ای و سوزنی شکل و بدون شکل به هم پیوسته و منظم هستند. اما از تصاویر tem نیز چنین مشخص شد که ذرات این نانو پلیمر ها و نانو کامپوزیت ها نسبتاً کروی بوده و به ترتیب شامل ذراتی با متوسط اندازه ی 3/34 و 64/24 نانومتر هستند.

کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های کایرال جدیدی از کوپلیمریزاسیون (±)-2- سک- بوتیل آنیلین با آنیلین در حضور سیلیکا و نانو سیلیکا سولفوریک برای اولین بار سنتز شدند. در این سنتز با استفاده از اکسایش شیمیایی دو منومر (±)-2- سک- بوتیل آنیلین و آنیلین در حضور اکسیدان آمونیوم پراکسی دی سولفات تحت شرایط بدون حلال (حالت جامد) واکنش انجام شد. نقش پارامتر های موثر بر ساختار کوپلیمر، شامل: نسبت اسید به oh سیلیکا، نسبت منومرها به اسید ، نسبت اکسیدان به منومرها و نسبت مونومرها به هم مورد بررسی قرار گرفت. کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های سنتز شده به کمک طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (ft-ir)، ماوراء بنفش-مرئی (uv-vis) و پراکنش انرژی اشعه ی x (edx) شناسایی شدند. مورفولوژی و اندازه ذرات آنها نیز با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی پویشی (sem) و عبوری (tem) مورد مطالعه قرار گرفت. تشکیل و دوپینگ پلیمر توسط طیف سنجی ft-ir ثابت شد. آنگاه با کمک طیف های uv-vis اثر تغییر پارامتر های گفته شده بررسی شد. تصاویر میکروسکوپ الکترونی نیز نشان می دهند که متوسط اندازه ذرات کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های پلی-((±)-2- سک- بوتیل آنیلین کو آنیلین)- سیلیکا سولفوریک اسید به ترتیب80 نانومتر و 35 نانومتر بوده است. از تصاویر tem نیز چنین مشخص می شود که ذرات نانو کامپوزیت ها نسبتا ً13 نانومتر بوده است.

در این پایان نامه کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های جدید سیلیکا سولفوریک اسید پلی(آنیلین- کو- 2- متیل آنیلین) و سیلیکاپلی(آنیلین- کو- 2- متیل آنیلین)تحت شرایط حلال آزاد برای اولین بار سنتز شدند. آهن کلرید (iii) شش آّبه به عنوان اکسید کننده در کوپلیمریزاسیون شیمیایی آنیلین و 2- متیل آنیلین به کار گرفته شد. دوپینگ به وسیله سیلیکا سولفوریک اسید (اسید برونشتد) و آهن کلرید (iii) (اسید لوئیس) به صورت همزمان در حالت جامد انجام گرفت . اثر افزایش در نسبت اکسیدکننده به منومر با دو ترتیب ( ابتدا افزودن اکسیدانت و ابتدا افزودن منومر)، نسبت منومر به اسید و نسبت منومرها بر روی کامپوزیت های حاصل مورد بررسی قرار گرفت. کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت ها بوسیله ft-ir وuv-visشناسایی شدند. آنالیز sem و tem برای مطالعه مورفولوژی و اندازه کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت ها استفاده شد. به وسیله دو آنالیز sem و tem مشخص شد که اندازه نانو کامپوزیت های حاصل در حدود 20 نانومتر می باشد. فرایند دوپینگ به وسیله مطالعه طیف سنجی ft-ir و uv-vis مطالعه شد و شرایط بهینه برای سنتز کامپوزیت تعیین گردید.

در این کار تحقیقاتی موفقیت بزرگی در سنتز نانو کامپوریت های جدیدی از نانو سیلیکا سولفوریک اسید و نانو سیلیکا- ساپورت سولفوریک اسید با پلی(2- متیل آنیلین) بازی تحت شرایط بدون حلال برای اولین بار بدست آمد .پلی (2-متیل آنیلین) به طریق سنتز شیمیایی و هم زدن سریع، بدون استفاده از حلال آلی با موفقیت سنتز شد. در مرحله بعد فرم بازی این پلیمر توسط محلول nh4oh 1/0 مولار تهیه گردید. سپس دوپینگ پلیمر بازی در حالت جامد (بدون حلال) با اسید های جامد سیلیکا سولفوریک اسید و سیلیکا- ساپورت سولفوریک اسید در مقیاس نانو و غیر نانو به صورت جداگانه و به حالت بدون حلال، انجام و با هم مقایسه شد. کامپوزیت های سنتز شده با استفاده از sem ,uv-vis ,ft-irو temمورد بررسی و شناسایی قرار گرفته و ساختارهای آن ها اثبات شدند. دوپینگ پلیمر، کامپوزیت ها و نانو کامپوزیتهای سنتز شده با استفاده از طیفهای uv-visو ft-ir تایید شد. از تصاویر semو temمشخص شد، کامپوزیت های سنتز شده در ابعاد 35-28 نانومتر هستند.

کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های جدیدی از دوپینگ پلی (2- متیل آنیلین) بازی با نانو سیلیکا-ساپورت پرکلریک اسید و نانو سیلیکا-ساپورت کامفور سولفونیک اسید در حضور اکسیدان آمونیوم پرسولفات برای اولین بار تحت شرایط حلال آزاد (حالت جامد) سنتز شدند. کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های سنتز شده به کمک طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (ft-ir) و ماوراء بنفش-مرئی (uv-vis) و آنالیز عنصری chns شناسایی و مورفولوژی و اندازه ذرات آنها نیز با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی پویشی (sem) و عبوری (tem) مورد مطالعه قرار گرفت. تشکیل پلیمر و دوپینگ پلیمر توسط طیف سنجی ft-ir ثابت شد. تصاویر میکروسکوپ الکترونی نیز نشان می دهند که متوسط اندازه ذرات کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های پلی (2- متیل آنیلین)- سیلیکا ساپورت کامفور سولفونیک اسید به ترتیب 500 و 45 نانومتر بوده و ذرات آنها بدون شکل هستند. اما از تصاویر tem نیز چنین مشخص می شود که ذرات نانو کامپوزیت ها نسبتاً کروی بوده و نانو کامپوزیت فوق شامل ذراتی با متوسط اندازه ی 5/23 نانومتر است. کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های پلی (2- متیل آنیلین)- سیلیکا ساپورت پرکلریک اسید (70%) نیز به ترتیب دارای ذراتی با متوسط اندازه ی 250 و 44 نانومتر می باشند.

یک کمپلکس جدید ، ضدتومور، مربع مسطح پالادیم (ii)، با فرمول کلی [pd(phen)(pr-dtc)]br(که در آن= phen 1،10- فنانترولین و = pr-dtc پروپیل دی تیو کربامات می باشد) تهیه و به وسیله روش های اسپکتروسکوپی uv-vis، ir، 1hnmr و همچنین روش های غیراسپکتروسکوپی نظیر آنالیز عنصری و هدایت سنجی شناسایی شد. برهم کنش کمپلکس[pd(phen)(pr-dtc)]br با dna غده تیموس گوساله (ct-dna)به روش تیتراسیون همدما به کمک طیف سنجی uv-vis در تریس بافر حاوی کلرید سدیم (25 میلی مولار) و 0/7ph= در دمای 300 و 310 درجه کلوین مطالعه شد. یک مجموعه جایگاه پیوندی برای کمپلکس در dna (به ازاء 1000 نوکلئوتید) با تعاونی مثبت در پیوندها وجود دارد. این کمپلکس می تواند ct-dna)) را در غلظت های بسیار پایین (~100 ?m) غیر طبیعی کند. غلظت این ترکیب در نیمه راه انتقال، [l]1/2، در دمای k300 و k310 به ترتیب064/0 و 078/0 بدست آمد. در بررسی برهم کنش کمپلکس فوق با dna، پارامترهای پیوندی مانند k (ثابت تجمع پیوندی کمپلکس به dna (mm)-168/46 و(mm)-145/58 به ترتیب در دمای 300 و 310 کلوین) g (تعداد جایگاه پیوندی به ازای هر هزار نوکلئوتید 5 جایگاه در دمای 300 و 310 کلوین)، ? (نسبت غلظت کمپلکس پیوند شده به dna)، n (ضریب هیل 15/2 و 93/2 به ترتیب در دمای 300 و 310 کلوین)، و m (میزان توانایی کمپلکس فلزی برای غیر طبیعی کردن dna (kj/mol)(mm)-1 38/204 و(kj/mol)(mm)-1 40/231 به ترتیب در دمای 300 و 310 کلوین) و پارامترهای ترمودینامیکی (پایداری ساختار dna در عدم حضور کمپلکس فلزی (kj/mol) 32/16 و (kj/mol) 26/15 به ترتیب در دمای 300 و 310 کلوین)، (گرمای لازم جهت غیر طبیعی شدن dna در عدم حضور کمپلکس فلزی،(kj/mol) 92/48) و (آنتروپی حاصل از غیر طبیعی شدنdna توسط کمپلکس فلزی)، (kj/mol.k)1/0 تعیین شدند. همچنین، نتایج ژل کروماتوگرافی نشان داد که پیوند کمپلکس با dna به اندازه کافی قوی است که به آسانی از dna جدا نمی شود. کلمات کلیدی: برهم کنش با dna، پروپیل دی تیوکربامات، ، پارامترهای ترمودینامیکی، ژل فیلتراسیون

در این کار تحقیقاتی برای اولین بار بطور موفقیت آمیز انانتیومر های منومر ](±)-2- ( sec- بوتیل) آنیلین [ بصورت نمک دیاسترئومری با کامفور سولفونیک اسید از هم جدا شدند و با استفاده از یکی از آن نمک های دیاسترئومری خالص حاصل شده، کامپوزیت و نانو کامپوزیت جدیدی از آن در حضور اکسیدان آمونیوم پرسولفات و یا هیدروژن پتاسیم بی یدات (kh(io3)2) و آغازگرهایی مانند 1،4- بنزن دی آمین و دیمرn- فنیل- پارا- 1و 4-فنیلین دی آمین در حضور سیلیکا و نانو سیلیکا برای اولین بار تحت شرایط خشک و بدون حلال (حالت جامد) سنتز شدند. نقش پارامتر های موثر بر ساختار پلیمر، شامل: نسبت اسید به oh سیلیکا و نسبت اکسیدان به منومر و حضور یا عدم حضور آغازگر و غلظت های مختلف از آنها مورد بررسی قرار گرفت. دیاسترومر جداشده توسط روش های,1hnmr noe ,cosy ,chns ,13cnmrو hrms مورد شناسایی و بررسی قرار گرفتند و ساختار آن اثبات شد. کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های سنتز شده به کمک طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (ft-ir)، ماوراء بنفش- مرئی (uv-vis) شناسایی و مورفولوژی و اندازه ذرات آنها نیز با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی پویشی (sem) و عبوری (tem) مورد مطالعه قرار گرفت. تشکیل و دوپینگ پلیمر توسط طیف-سنجی ft-ir و uv-vis ثابت شدند. تصاویر میکروسکوپ الکترونی نیز نشان می دهند که متوسط اندازه ذرات کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های پلی] (+)-2--sec بوتیل) آنیلین [به ترتیب میکرومتر و نانومتر بوده و ذرات آنها بی شکل هستند. اما از تصاویر tem نیز چنین مشخص می شود که ذرات نانو کامپوزیت ها نسبتاً کروی بوده و شامل ذراتی با متوسط اندازه ی 20- 30 نانومتر می باشد. . کلمات کلیدی: کامپوزیت، نانو کامپوزیت، پلی] (+)-2-(sec- بوتیل) آنیلین[، نانو سیلیکا، پلیمریزاسیون در شرایط خشک و بدون حلال (حالت جامد)، هیدروژن پتاسیم بی یدات، 1,4- بنزن دی آمین.

گونه artemisia santolinaاز خانواده asteraceae می باشد. این گیاه در ارتفاعات تفتان می روید. ابتدا اندام های هوایی و ریشه این گیاه به طور جداگانه خشک شد و پودر گردید، سپس توسط دستگاه سوکسله با حلال متانول عصاره گیری شد در روتاری تغلیظ شد. برای تهیه محلول تام آلکالوئیدی به عصاره های متانولی تغلیظ شده اسید سولفوریک 2%، آمونیاک غلیظ و کلروفرم در دکانتور اضافه شد. با تکنیک gc/ms محلول تام الکالوئیدی نمونه ریشه قبل از ستون حاوی سلیکاژل مورد بررسی قرار گرفت. آلکالوئیدی بنام erucylamide شناسائی شد. erucylamide یک آلکالوئید غیرحلقوی است که مقدار آن 37/9% بود و 45/18% منوترپن اکسیژنه نیز در محلول تام آلکالوئیدی نمونه ریشه وجود داشت. سپس محلول تام آلکالوئیدی نمونه ریشه از ستون حاوی سیلیکاژل عبور داده شد، نتایج حاصل از تکنیک gc/ms نشان داد که ترکیب نیتروژن داری بنام 4-nitroso-5-methylguaiacol درنمونه عبور داده شده از ستون وجود دارد. نتایج gc/ms نشان داد که در عصاره نمونه اندام های هوایی، 52/9% منوترپن اکسیژنه و 4/7% سزکویی ترپن هیدروکربنه وجود داشت.

تهیه نانوکامپوزیتهای جدیدی از پلی (2- متوکسی آنیلین) به روش معدنی در آلی با نانو سیلیکاسولفوریک اسید بعنوان نانو ماده معدنی و عامل دوپه کننده برای اولین بار تحت شرایط حلال آزاد (حالت جامد) به دو صورت زیر انجام شده است: 1- پلیمریزاسیون درجای منومر (2- متوکسی آنیلین) در حضور سیلیکا سولفوریک اسید با استفاده از اکسایش شیمیایی منومر در حضور اکسید کننده آمونیوم پرسولفات و با نسبتهای پایین اکسید کننده به منومر ([ox]/[m] ? 1). 2- دوپینگ پلیمر بازی پلی (2-متوکسی آنیلین) با نانو سیلیکا سولفوریک اسید و نانو سیلیکا-ساپورت سولفوریک اسید و غیر نانو آنها. نقش پارامترهای موثر بر ساختار پلیمر، شامل: نسبت اسید به oh سطح سیلیکا، نسبت منومر به اسید و نسبت اکسید کننده به منومر مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین اثر سیلیکا سولفوریک اسید تهیه شده از قبل و درجا نیز مطالعه شد. کامپوزیتها و نانو کامپوزیتهای سنتز شده به کمک طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (ft-ir)، ماوراء بنفش-مرئی (uv-vis) و آنالیز عنصری (chns) شناسایی و مورفولوژی و اندازه ذرات آنها نیز با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی پویشی (sem) و عبوری (tem) مورد مطالعه قرار گرفتند. تشکیل و دوپینگ پلیمر توسط طیف سنجی ft-ir ثابت و با کمک طیف های uv-vis اثر پارامترهای بیان شده بررسی شدند و شرایط بهینه برای سنتز کامپوزیتها و نانوکامپوزیتها تعیین گردید. تصاویر sem و tem نشان میدهند که اندازه نانوکامپوزیت های حاصل در بازه 30-50 نانومتر می باشد.

کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های جدیدی از پلی (2-متوکسی آنیلین) با استفاده از اکسایش شیمیایی منومر 2-متوکسی آنیلین در حضور اکسنده آمونیوم پر سولفات برای اولین بار تحت شرایط حلال آزاد (حلال جامد) سنتز خواهند شد و نقش پارامترهای موثر بر ساختار مثل نسبت اکسنده به منومر و ترتیب افزایش اکسیدان و منومر نیز مورد بررسی قرار می گیرند.نانو کامپوزیت های سنتز شده به کمک طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (ft-ir)، ماورا بنفش (uv-vis) و تفکیک انرژی اشعه x شناسایی و مورفولوژی و اندازه ذرات آنها نیز با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی پویشی(sem)و عبوری (tem) مورد مطالعه قرار خواهند گرفت.

نانوکامپوزیتهای جدیدی از پلی (2-متیل آنیلین)- سیلیکا ساپورت سولفوریک اسید از طریق پلیمریزاسیون درجای 2-متیل آنیلین بر بستر سیلیکا ساپورت سولفوریک اسید یا نانو سیلیکا سولفوریک اسید به عنوان اسید جامد دوپه کننده در حضور اکسیدان آهن (iii) کلرید شش آبه و یا آهن (iii) کلرید بدون آب تحت شرایط حلال آزاد (حالت جامد) و به روش بدون قالب ساخته شدند. پارامترهای موثر بر ساختار پلیمر، شامل نسبت اسید به منومر و نسبت اکسیدان به منومر و نوع اکسیدان (آهن (iii) کلرید شش آبه یا آهن (iii) کلرید بدون آب) مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین بررسی خصلت دوگانه آهن (iii)کلرید (که هم نقش اکسیدان و هم نقش اسید لوئیس را دارد) مورد بررسی قرار گرفت. در نتیجه شرایط بهینه برای سنتز این نانو کامپوزیتها معین شد. در تهیه تعدادی از این نانو کامپوزیتها از مواد اولیه غیر نانو (سیلیکا مش 60) استفاده شده بود، ولی با این حال در همه آنها فرآیند نانو شدن به خوبی صورت گرفته بود. در تهیه بقیه نمونه ها از نانوسیلیکا استفاده شده است. تمام نمونه ها (به جز نمونه های 2 تا 4) تهیه شده با استفاده از سیلیکا مش 60 (2/0 تا 063/0 میلیمتر) و یا با استفاده از نانو سیلیکا در اندازه 15 نانومتر، به نانو کامپوزیت تبدیل شده اند (اندازه آنها زیر100 نانومتر شده است). نانو کامپوزیتهای سنتز شده به کمک روشهای طیف سنجی مادون قرمز (ft-ir) ، طیف نور سنجی ماوراء بنفش- مرئی(uv-vis) شناسایی شدند. تشکیل پلیمر و انجام فرآیند دوپینگ توسط این روشها ثابت شد. مورفولوژی، شکل و اندازه ذرات آنها نیز با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی پویشی (sem) و میکروسکوپ الکترونی عبوری (tem) مورد مطالعه قرار گرفتند. تصاویر sem نشان میداد که ذرات بی شکل، گاهی اوقات چسبیده به هم و دارای اندازه ذرات در بازه 20 تا 50 نانومتر هستند. هم چنین تصاویر tem نشان میدادند که ذرات کروی و دارای اندازه در بازه 20 تا 30 نانومتر هستند.

در این کار تحقیقاتی [pd(bpy)2 ] (no3)2که یک کمپلکس ضد تومور بود با dna غده تیموس (ct-dna) در حضور k[zn(gly)3]، با نسبت استوکیومتری 1:3 کمپلکس های (pd:zn) برهمکنش داده شد. نسبت استوکیومتری1:3محلول آبی این دو کمپلکس با dna غده تیموس به روش uv-vis برهمکنش شد. غلظت کمپلکس در نقطه میانی انتقال، معادل 29/0 میلی مول بدست آمد. مطالعات ژل فیلتراسیون بیان می کند که مخلوط این کمپلکس ها می تواند dna را به دو قسمت بشکند و با هر دو قسمت برهمکنش کند. علاوه بر این در مطالعات برهمکنش این مخلوط کاتیونی- آنیونی با ct-dna، چندین پارامتر ترمودینامیکی مثل ?h0(h2o)( گرمای لازم جهت برهم کنش dna در عدم حضور کمپلکس)، ?g0(h2o) (پایداری ساختار dna در عدم حضور کمپلکس)، ?s0(h2o)( آنتروپی dna در عدم حضور کمپلکس)، m (میزان توانایی کمپلکس برای برهم کنش با dna) و پارامترهای پیوندی مثل kapp (ثابت اتصال ظاهری)، n (ضریب هیل) و g (تعداد جایگاه های پیوندی به ازاء هر هزار نوکلئوتید) تعیین شدند. این داده ها ممکن است به درک مکانیسم برهمکنش مخلوط این کمپلکس ها با ct-dna کمک کنند. همچنین نتایج این مطالعات نشان داد که تمایل برهمکنش مخلوط کمپلکس ها کمتر از کمپلکسpd(ii) به تنهایی می باشد.

کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های جدیدی از پلی (آنیلین-کو-2-متیل آنیلین) سیلیکا-ساپورت کامفورسولفونیک اسید با کو پلیمریزاسیون درجا با استفاده از سیلیکا-ساپورت کامفورسولفونیک اسید و نانو سیلیکا-ساپورت کامفور سولفونیک اسید به عنوان اسیدهای جامد کایرال دوپه کننده و تحت شرایط بدون حلال (حالت جامد) سنتز شدند.در واقع پلیمریزاسیون و دوپینگ پلی(آنیلین-کو- 2-متیل آنیلین) بطور هم-زمان با اسیدهای جامد کایرال دوپه کننده بالا به صورت جداگانه و به حالت بدون حلال انجام شد. ابتدا نقش پارامتر های موثر بر ساختار پلیمر، شامل: نسبت اسید بهoh سیلیکا ، نسبت اسید به مونومر مورد بررسی قرار گرفت. سپس سه کامپوزیت در مقیاس نانو و غیر نانو از کوپلیمرهایی با سه نسبت مختلف از آنیلین به ?-متیل آنیلین (?/?، ??/? و ?/??) با اسید جامد و آمونیوم پر سولفات به عنوان اکسیدانت و بدون حلال سنتز شدند. در تهیه تعدادی از این نانو کامپوزیتها از مواد اولیه غیر نانو (سیلیکا مش 60) استفاده شده بود، ولی با این حال در همه آنها فرآیند نانو شدن به خوبی صورت گرفته بود. در تهیه بقیه نمونه ها از نانوسیلیکا استفاده شده است. تمام نمونه های تهیه شده با استفاده از سیلیکا مش 60 (2/0 تا 063/0 میلیمتر) و یا با استفاده از نانو سیلیکا در اندازه 15 نانومتر، به نانو کامپوزیت تبدیل شده اند (اندازه آنها زیر100 نانومتر شده است). نانو کامپوزیتهای سنتز شده به کمک روشهای طیف سنجی مادون قرمز (ft-ir) ، طیف نور سنجی ماوراء بنفش- مرئی(uv-vis) شناسایی شدند. تشکیل پلیمر و انجام فرآیند دوپینگ توسط این روشها ثابت شد. مورفولوژی، شکل و اندازه ذرات آنها نیز با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی پویشی (sem) و میکروسکوپ الکترونی عبوری (tem) مورد مطالعه قرار گرفتند. تصاویر sem نشان میداد که ذرات بی شکل، گاهی اوقات چسبیده به هم و دارای اندازه ذرات در بازه 20 تا 50 نانومتر هستند. هم چنین تصاویر tem نشان میدادند که ذرات کروی و دارای اندازه در بازه 20 تا 30 نانومتر هستند.

کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های جدیدی از پلی (آنیلین-کو-2- متیل آنیلین)/ سیلیکا- ساپورت پرکلریک اسید با کو پلیمریزاسیون درجا با استفاده از سیلیکا- ساپورت پرکلریک اسید به عنوان اسید جامد دوپه کننده و تحت شرایط بدون حلال (حالت جامد) سنتز شدند. در واقع پلیمریزاسیون و دوپینگ پلی(آنیلین-کو- 2-متیل آنیلین) بطور هم زمان با اسیدهای جامد سیلیکا ساپورت پرکلریک اسید و نانو سیلیکا- ساپورت پرکلریک اسید به صورت جداگانه و به حالت بدون حلال انجام شد. ابتدا نقش پارامتر های موثر بر ساختار پلیمر، شامل: نسبت اسید بهoh سیلیکا، نسبت اسید به مونومر مورد بررسی قرار گرفت. سپس سه کامپوزیت در مقیاس نانو و غیر نانو از کوپلیمرهای با سه نسبت مختلف از آنیلین به ?-متیل آنیلین (?/?، ??/? و ?/??) با اسید جامد و آمونیوم پر سولفات به عنوان اکسید کننده و بدون حلال سنتز شدند. در سنتز تعدادی از نانو کامپوزیت ها از مواد اولیه غیر نانو (سیلیکا مش 60) استفاده شده بود ولی با این حال در همه آنها فرایند نانو شدن به خوبی صورت گرفته بود.تمام نمونه ها تهیه شده با استفاده از سیلیکا مش 60 (0.2تا 0.063 میلی متر) و یا با استفاده نانو سیلیکا در اندازه 15 نانو متر، به نانو کامپوزیت تبدیل شده اند(اندازه آنها زیر 100 نانو متر شده است). کامپوزیت ها و نانو کامپوزیت های سنتز شده به کمک طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (ft-ir)، ماوراء بنفش-مرئی (uv-vis) شناسایی و مورفولوژی و اندازه ذرات آنها نیز با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی پویشی (sem) و عبوری (tem) مورد مطالعه قرار گرفت. همچنین از اطلاعات طیفی بدست آمده از دستگاه های مختلف جهت اثبات فرایند کوپلیمریزاسیون و دوپینگ استفاده گردید. مطابق تصاویر sem ذراتی بی شکل و با میانگین اندازه ی40 الی 80 نانومتر دارند. از تصاویر tem نیز چنین مشخص می شود که ذرات نانو کامپوزیت ها کروی بوده و نانو کامپوزیت های فوق به ترتیب شامل ذراتی با متوسط اندازه ی 25 الی 40 نانومتر هستند.

بخش اول: این پایان نامه یک روش سبز برای تهیه و پلیمریزاسیون کاتیونی استایرن بر روی سطح سیلیکا سولفوریک اسید در حالت جامد ارائه می دهد. بدین طریق نانوکامپوزیتی از پلی استایرن و سیلیکا تهیه شده است. بیشترین تاکید بر روی مکانیسم پلیمریزاسیون، وزن مولکولی و بررسی فاکتورهای موثر بر این دو است. سنتز نانوکامپوزیت تهیه شده به روشهای ftir، nmr، gpc و chns تایید شده است. مورفولوژی و سایز ذرات نانوسیلیکا بوسیله sem اندازه گیری شد، که سایز ذرات بطور متوسط 50nm است. کامپوزیتهای تهیه شده با حلالهای مختلف استخراج شد. انتظار میرفت محصول نهایی پلیمری از استابرن باشد ولی تنها الیگومرهایی از استایرن بدست آمد. با استخراج توسط حلالهای مختلف توانستیم الیگومرهای متفاوت را شناسایی کنیم و آنالیز آنها با روش های مختلف بحث شده است. بخش دوم: یک روش تک مرحله ای برای تبدیل آمید نوع دوم به تترازولهای 1 و 5 استخلاف شده ممانعت دار با بازده 83%-88% با استفاده از سیلیکون تتراکلرید در حضور سدیم آزید ارائه می شود. استونیتریل بعنوان حلال استفاده شده است. tacs به عنوان عامل انتقال دهنده آزید است و آمیدها را به نیتریل ها و آزیدها تبدیل می کند. تشکیل تترازولهای اول استخلاف شده ممانعت دارتوسط روشهای 1h, 13c, 19f-nmr و ftir و نقطه ذوب تایید شد. به منظور رسیدن به دمای کئولسانس، تترازولها توسط nmr در دماهای مختلف بررسی شدند ولی با توجه به سد انرژی چرخشی بالا حول پیوند c-n و همچنین پیک های مزاحم، دمای کئولسانس مشاهده نشد. بنابراین چون تترازولها دو پیک شاخص در exsy nmr نشان ندادند سد چرخشی حول پیوند c-n قابل تعیین نبود. بخش سوم: الف) سد انرژی چرخشی حول پیوند c-n در پارا متیل فنیل کاربامات (pmpc) در سه سطح hf? b3lyp و mp2 با مجموعه پایه 6-311++g** محاسبه شده است. سدهای انرژی 14-16 کیلوکالری بر مول بدست آمدند که کاملاً با نتایج تجربی که قبلا در حلال استون گزارش شده وفق دارند. این سدها با سدهای انرژی مشابه در کارباماتها و آمیدهای نوع سوم مشابه و تاثیر حلال برروی آنها مقایسه و سپس نتیجه گیری شد که در کارباماتهای نوع اول مانند پارا متیل فنیل کاربامات (pmpc) از طریق ts2، در آمیدهای نوع سوم از طریق ts1 و در کارباماتهای نوع سوم ترکیبی از هر دو ts ایزومریزه میشوند. همچنین x-ray این ترکیب که برای اولین بار برای آریل کارباماتهای نوع اول گزارش شده است نشان داد که گروه عاملی کاربامات (o-co-nh2-) کاملا مسطح است و صفحه در برگیرنده گروه عاملی کاربامات نسبت به صفحه در برگیرنده حلقه فنیل قائم میباشد. مسطح بودن اولی بدلیل وجود رزونانس اتمهای اکسیژن و نیتروژن با گروه کربونیل c=oمیباشد. عمود بودن دومی بدلیل جلوگیری از دافعه بین اتم اکسیژن کربونیل و هیدروژنهای ارتو متصل به حلقه فنیل و دوری از یکدیگر میباشد )علیرغم امکان وجود پیوند هیدروژنی(. ب) روش محاسباتی ab-intio در سه سطح hf، b3lyp و mp2 با خط فرمان 6-311++g(d,p) برای تعیین حالتهای گذار، حالتهای پایه و پارامترهای فعال سازی ?g# در فرایند چرخش حول پیوند c-n در تیوکارباماتها به روش کامپیوتری بررسی شدند. نتایج محاسبات در توافق با داده های آنالیز x-ray است.

در این کار، نانوکامپوزیتهای جدیدی از پلیمریزاسیون درجای 2-متیل آنیلین بر بستر سیلیکا یا نانو سیلیکا-ساپورت پرکلریک اسید به عنوان اسید جامد دوپه کننده در حضور آمونیوم پرسولفات تحت شرایط حلال آزاد (حالت جامد) ساخته شدند. عوامل موثر بر ساختار پلیمر، شامل نسبت اسید به منومر و نسبت اکسیدان به منومر و نوع سیلیکای به کار رفته (شامل معمولی، نانو سیلیکای خریداری شده و نانو سیلیکای سنز شده) مورد بررسی قرار گرفتند؛ سپس در ادامه شرایط بهینه برای سنتز این نانوکامپوزیتها معین شد. سیلیکا-ساپورت پرکلریک اسید به عنوان یک اسید برنشتد، می تواند دوپینگ را به خوبی انجام دهد. از طرفی معلوم شد که کامپوزیتها و نانوکامپوزیتهای دارای نانو سیلیکای سنتزی از نظر سطح دوپینگ بهتر از آنهایی بودند که در آنها نانو سیلیکای خریداری شده به کار رفته بود. از طرفی در نسبت اکسیدان به منومر پایین تر نتایج بهتری در مقایسه با نسبت های بالاتر بدست می آمد. ضمن اینکه پلیمر موجود در ساختار کامپوزیتها تمایل زیادی به ایجاد فرمهای بیشتر اکسایش یافته دارد که به دلیل حضور استخلاف متیل در ساختار پلیمر است. نانوکامپوزیتهای سنتز شده به کمک روشهای طیف سنجی مادون قرمز (ft-ir) ، طیف نور سنجی ماوراء بنفش- مرئی(uv-vis) شناسایی شدند و انجام فرآیند دوپینگ توسط این روشها ثابت شد. مورفولوژی و اندازه ذرات آنها نیز با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی پویشی(sem) و میکروسکوپ نیروی اتمی (afm) مورد مطالعه قرار گرفت. تصاویر afm نشان داد که ذرات کروی، مجزا از هم و دارای اندازه متوسط 77 نانومتر هستند. همچنین تصاویر sem هم نشان میدهد که نانوذراتی بی شکل و کلوخه ای با متوسط اندازه حدود 20 تا 40 نانومتر ایجاد شده اند. تصاویر sem کامپوزیت ها هم ذراتی با اندازه 200 تا 500 نانومتر را نشان میدهد که بر روی آنها ذراتی در اندازه نانو مشاهده می شود. با کمک روشهای فوق متوجه شدیم که اندازه ذرات نانوکامپوزیتها بزرگتر از اندازه ذراتی است که در کارهای قبلی توسط آهن کلرید تهیه شده بودند، که آنرا مربوط به پتانسیل احیاء بزرگتر آمونیوم پرسولفات نسبت به آهن کلرید (حدود سه برابر) دانسته ایم.

در این کار، کامپوزیتها و نانوکامپوزیتهای جدیدی از پلیمریزاسیون درجای 2-متیل آنیلین بر بستر سیلیکا یا نانو سیلیکا-ساپورت سولفوریک اسید به عنوان اسید جامد دوپه کننده در حضور آمونیوم پرسولفات تحت شرایط حلال آزاد (حالت جامد) ساخته شدند. عوامل موثر بر ساختار پلیمر، شامل نسبت اسید به منومر و نسبت اکسیدان به منومر و نوع سیلیکای به کار رفته (شامل سیلیکا ژل معمولی، نانو سیلیکای خریداری شده و نانو سیلیکای سنتز شده) مورد بررسی قرار گرفتند؛ سپس در ادامه شرایط بهینه برای سنتز این کامپوزیتها و نانوکامپوزیتها معین شد. نانو سیلیکا و سیلیکا-ساپورت سولفوریک اسید به عنوان یک اسید جامد، می تواند دوپینگ را به خوبی انجام دهد. از طرفی معلوم شد که کامپوزیتها و نانوکامپوزیتهای دارای نانو سیلیکای خریداری شده از نظر سطح دوپینگ بهتر از آنهایی بودند که در آنها نانو سیلیکای سنتز شده به کار رفته بود. از طرفی در نسبت اکسیدان به منومر برابر 1 نتایج بهتری در مقایسه با نسبت های بالاتر بدست می آمد. ضمن اینکه پلیمر موجود در ساختار کامپوزیتها تمایل زیادی به ایجاد فرمهای بیشتر اکسایش یافته دارد که به دلیل حضور استخلاف متیل در ساختار پلیمر است. کامپوزیتها و نانوکامپوزیتهای سنتز شده به کمک روشهای طیف سنجی مادون قرمز (ft-ir) ، ماوراء بنفش- مرئی(uv-vis) شناسایی شدند و انجام فرآیند دوپینگ توسط این روشها ثابت شد. مورفولوژی و اندازه ذرات آنها نیز با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی پویشی(sem) و عبوری (tem) و میکروسکوپ نیروی اتمی (afm) مورد مطالعه قرار گرفت. تصاویر afm نشان داد که ذرات کروی، مجزا از هم و دارای اندازه متوسط 57 نانومتر هستند

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

جذب نیتروزآمین روی مدل های کلاستر 5t و 10t کاتالیزور h-zsm-5 و بر روی شبکه 10t کاتالیزور li-zsm-5 به صورت نظری به وسیله ی روش های شیمی کوانتوم بررسی شد. کمپلکس na-5t(h) در سطوحb3lyp/6-31++g(d,p) و oniom(b3lyp/6-311++g(d,p):hf/3-21g*) وoniom(b3lyp/6-311++g(d,p):hf/6-311+g(d)) و کمپلکس های na-10t (h) درسطوح oniom(b3lyp/6-311++g(d,p):hf/3-21g*) و oniom(b3lyp/6-311++g(d,p):hf/6-311+g(d)) و oniom(mp2/6-311++g(d,p):hf/6-311+g(d)) و کمپلکس های na-10t(li) در سطح oniom(b3lyp/6-311++g(d,p):hf/3-21g*) بهینه شدند. سه کمپلکس پایدار از برهمکنش بین نیتروزآمین و مدل های کلاستر h-zsm-5 و دو کمپلکس پایدار از برهمکنش بین نیتروزآمین و مدل کلاستری li-zsm-5 مشخص شد. برهمکنش های مهم بین نیتروزآمین و زئولیت(h-zeolite)، o(n)…hz-o9 و nh5…o13و برهمکنش های مهم بین نیتروزآمین و زئولیت(li-zeolite)، o(n)…li ، h5…o17،h4…o21 ،h4…o23 ، h4…o25 و h5…o23می باشد. . آنتالپی جذب کمپلکسی که در آن برهمکنش n(o)…hz وجود دارد نسبت به کمپلکسی که در آن برهمکنش on…hz وجود دارد، بزرگتر است. داده های نقطه بحرانی این پیوندها توسط محاسبات اتم ها در مولکول aim بررسی شد که نشان داد برهمکنش nh5….o13 ، o(n)…li ، h5…o17 ، h4…o21 ، h4…o23 ، h4…o25 و h5…o23 خصلت الکترو استاتیک دارند و برهمکنش o(n)….hz به طور جزئی خصلت کووالانس دارد. نتایج بدست آمده به وسیله ی آنالیز اوربیتال پیوندی طبیعی نشان داد که انتقال بار از نیتروزآمین به کلاستر 10t و 5t انجام می شود. محاسبات از اساس بر روی کمپلکس nh2no-h2o2 با استفاده از روش های b3lyp و mp2 با مجموعه پایه متنوع انجام شده است. ما شش کمپلکس دارای پیوند هیدروژنی که سه تا از آنها ساختار حلقوی دارند را پیدا کردیم. محاسبات انجام شده در سطوح مختلف نشان می دهد که ساختار حلقوی هفت عضوی با دو برهمکنش پیوند هیدروژنی o...hn و o...ho پایدارترین کمپلکس است.