در این پژوهش ارتباط بین مدیریت سود و کیفیت سود شرکت های ورشکسته و غیر ورشکسته بورس تهران بین سال های 1385 تا 1389 مورد ارزیابی قرار گرفته است. کیفیت سود با استفاده از چهار ویژگی سود مبتنی بر داده های حسابداری شامل کیفیت اقلام تعهدی، پایداری، قابلیت پیش بینی و هموار بودن (به طور جداگانه) اندازه گیری شده است و با آزمون رابطه اقلام تعهدی اختیاری به عنوان شاخص سنجش مدیریت سود و سودآوری آتی،کارا یا فرصت طلبانه بودن مدیریت سود مورد بررسی قرار گرفته است. هم چنین، سودآوری آتی با استفاده از هر یک از سه متغیر تغییرات در سود خالص، وجه نقد عملیاتی و سود خالص عاری از اقلام تعهدی اختیاری آتی اندازه گیری گردید. نتایج برآورد مدل با تکنیک داده های تابلویی نامتوازن برای 187سال-شرکت مشمول آستانه ورشکستگی مدل آلتمن و 878 سال-شرکت غیر ورشکسته، حاکی از این است که مدیریت سود در شرکت های ورشکسته گرایش به فرصت طلبانه داشته است و برای شرکت های غیر ورشکسته کارا بوده است. علاوه بر این، یافته ها نشان می دهد در گزارشگری سودآوری آتی شرکت های بورسی، مدیریت سود بهتر از کیفیت سود عمل کرده است. در این میان سود خالص عاری از اقلام تعهدی اختیاری سال آتی، کاراتر از تغییرات در سود خالص و وجه نقد عملیاتی سال آتی، برای ارائه ی تصویری از قدرت سودآوری آتی است.