سرطان معده یک اختلال چند عاملی است که در آن فعل و انفعالات ژنتیکی و محیطی نقش مهمی در توسعه و پیشرفت آن دارند. انتظار می رود شناسایی این عوامل خطر ژنتیکی، درک ما از اساس مولکولی دخیل در تومورزایی سرطان معده را افزایش دهد. مطالعات انجام شده در طی سال های اخیر نشان می دهد ژن ها و عوامل محیطی بسیاری مسئول ایجاد سرطان معده هستند. ژن های نیتریک اکسید سنتاز اندوتلیالی (enos)، که تشکیل no را از l- آرژینین کاتالیز می کند، و پروتئین شوک حرارتی70-2 (hsp70-2) دو نمونه از ژن های کاندید شرکت کننده در سرطان زایی معده می باشند. مطالعات مختلف نشان داده اند که no می تواند به عنوان یک پیشبرنده تومور و همچنین به عنوان یک سرکوب کننده تومور در سرطان زایی عمل نماید. نشان داده شده پلی مورفیسم های ژن enos با استعداد ابتلا به سرطان در ارتباط می باشد. hsp70-2 در شرایط مختلف یک نقش cytoprotective داشته و همچنین از مخاط معده محافظت می کند. اخیراً پیشنهاد شده است پلی مورفیسم hsp70-2 در موقعیت 1267 با سرطان زایی مرتبط است. در مطالعه مورد- شاهد حاضر، ارتباط بین پلی مورفیسم enos 894g>t و پلی مورفیسم hsp70-2 1267a/g با خطر سرطان معده مورد بررسی قرار گرفت. تعیین ژنوتیپ پلی مورفیسم های enosو hsp70-2 با استفاده از روش pcr-rflp انجام شد. محصولات pcr با آنزیم های اندونوکلئازی mboi و psti هضم گردید. آنالیز آماری جهت محاسبه نسبت شانس (ors) برای اختلافات پلی مورفیسم های enos و hsp70-2 بین دو گروه با استفاده از نرم افزار medcalc انجام شد. هیچ ارتباطی بین ژنوتیپ های enos و خطر سرطان معده یافت نشد. همچنین اختلاف معنی داری در فراوانی های ژنوتیپی و آللی پلی مورفیسم hsp70-2 بین نمونه های بیمار و شاهد یافت نشد. مشخص شد بین این پلی مورفیسم ها و خطر سرطان معده هیچ ارتباطی وجود ندارد. نتایج پیشنهاد می کند که پلی مورفیسم های 894g>t و 1267a/g ممکن است دارای یک نقش در مهار سرطان معده باشند. در نتیجه بررسی پلی مورفیسم های enos و hsp70-2 ممکن است برای یافتن خطر کاهش یافته سرطان معده مفید باشد. اگرچه مطالعات مبتنی بر جمعیت بزرگتر جهت روشن شدن نقش پلی مورفیسم های enos و hsp70-2 در سرطان معده مورد نیاز می باشد.