در سراسر دنیا، موسسات گوناگونی در زمینه رتبه بندی صنایع و شرکت ها فعال اند که از جمله آن ها می توان s&p و موسسه value-line اشاره کرد. رتبه بندی های ارائه شده توسط این موسسات تا حدود زیادی قابل اعتماد اند؛ با این حال، به عقیده اکثر کارشناسان و تحلیل گران بورس، رتبه بندی های ارائه شده توسط موسسات داخل کشور به دلیل این که تنها بر مبنای تعداد محدودی معیار انجام می گیرند، فاقد کارآیی لازم اند. در نتیجه هدف اصلی این تحقیق، بررسی کارآیی رتبه بندی های انتشار یافته توسط سازمان بورس اوراق بهادار تهران می باشد. تحلیل تکنیکال و بنیادی دو تکنیک مناسب جهت تحلیل و بررسی سهام شرکت ها و صنایع است. اخیراً ثابت شده که ترکیب این دو تحلیل نسبت به بکارگیری مجزای آن ها ارجحیت دارد. از این رو در این پژوهش معیار های مورد نیاز با توجه به شاخص ها و عوامل بنیادی و تکنیکال مستخرج از مقالات و نظرات خبرگان تعیین شدند. در سال های اخیر تکنیک های تصمیم گیری مدیریتی رواج یافته اند که کارآیی اکثر آن ها به اثبات رسیده است. فلذا در این تحقیق از تکنیک ترکیبی adv استفاده شد. بدین نحوه که توسط روش دمتل روابط میان خوشه ها و معیار ها شناسایی شدند و بواسطه روش danp اصلاحی وزن معیار ها بدست آمدند و در نهایت بر مبنای روش مصالحه ویکور رتبه بندی شرکت های برتر سه ماهه اول 91 انجام شد. در مرحله پایانی، با توجه به دو رتبه بندی در دسترس (بورس و روش پیشنهادی)، و استفاده از تکنیک اسمارتر، کارآیی رتبه بندی های منتشر شده توسط سازمان بورس و اوراق بهادار تهران مورد بررسی و تحلیل واقع شد.