به منظور بررسی اثر کود نیتروژنه و هورمون سایکوسل بر عملکرد و اجزای عملکرد کنجد، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی در سه تکرار در منطقه فیروزآباد استان فارس، در سال 1391 انجام شد. فاکتور اول شامل کود نیتروژنه در چهار سطح ( 0 ، 50 ، 100 ، 150 کیلوگرم در هکتار) و فاکتور دوم هورمون سایکوسل در سه سطح ( 0 ، 500 ، 1000 میلی گرم در لیتر) بودند. نتایج نشان داد که اثر سطوح متفاوت کود نیتروژنه بر کلیه¬ی صفات مورد بررسی معنی¬دار گردید. بیشترین تعداد کپسول در بوته (53/39) ، بیشترین مقدار عملکرد دانه (1529 کیلوگرم در هکتار) و بیشترین مقدار عملکرد بیولوژیک (5043 کیلوگرم در هکتار) از تیمار 150 کیلوگرم کود نیتروژنه و تیمار شاهد سایکوسل بدست آمد. بیشترین تعداد دانه در کپسول (52/75) از تیمار 100 کیلوگرم کود نیتروژنه در هکتار بدست آمد که با تعداد دانه در کپسول سطح 150 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژنه تفاوت معنی¬داری نداشت. بیشترین وزن هزار دانه (39/3 گرم) هم مربوط به سطح 100 کیلوگرم کود نیتروژنه با تفاوت غیرمعنی¬دار با سطوح 50 و 150 کیلوگرم کود نیتروژنه بدست آمد. همچنین بیشترین ارتفاع گیاه (67/75 سانتیمتر) در سطح 100 کیلوگرم کود نیتروژنه و بیشترین درصد پروتئین دانه (4/21 درصد) از سطح 150 کیلوگرم کود نیتروژنه بدست آمد. بیشترین درصد روغن دانه (96/54 درصد) از تیمار (شاهد) کود نیتروژنه بدست آمد. بیشترین کارایی مصرف نیتروژن با (49/24 کیلوگرم بر کیلوگرم) از تیمار 50 کیلوگرم کود نیتروژنه در هکتار بدست آمد. در این آزمایش کاربرد هورمون سایکوسل موجب کاهش ارتفاع گیاه به پایین¬ترین حد (50/70 سانتیمتر) گردید و همچنین کاربرد هورمون سایکوسل کمترین تعداد کپسول در بوته، عملکرد دانه، عملکرد زیستی، کارایی مصرف نیتروژن را سبب گردید و بر صفات تعداد دانه در کپسول، درصد روغن دانه، درصد پروتئین دانه و وزن هزار دانه معنی¬دار نگردید. در مجموع، بیشترین مقدار عملکرد دانه (1529 کیلوگرم در هکتار) از تیمار 150 کیلوگرم کود نیتروژنه در هکتار و سطح شاهد سایکوسل بدست آمد که بهترین تیمار در این آزمایش برای عملکرد دانه است.