چکیده ندارد.

این تحقیق بصورت آینده نگر و توصیفی در مورد درمان دهیدراتاسیون به دو روش مایع درمانی خوراکی با ors در مرکز dtu و درمان ترزیقی می باشد که 80 کودک بستری شده جهت درمان ورید و 80 بیمار که درمان خوراکی با ors در بیمارستان شهید فهمیده جهت آنها اتخاذ شده بود در شش ماهه اول سال 1377 از هیدراتاسیون متوسط انتخاب شدند و با توجه به اندیکاسیونهایی که جهت درمان تزریقی یا خوراکی داشتند مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفتند. از نظر سنی کودکانی که به درمان تزریقی نیاز داشتند و سن کمتر از شش ماه داشتند حدود 4 برابر بیشتر از کودکان با سن کمتر از شش ماه بودند که به dtu مراجعه نمودند. از نظر مدت زمانی که قبل از مراجعه اسهال داشته اند، بیمارانی که بیشتر از 5 روز اسهال داشتند حدودا دو برابر بیشتر از آنهایی که کمتر از این مدت بیمار بوده اند نیاز به درمان تزریقی پیدا کردند. از نظر تغذیه با شیر مادر، کسانیکه به dtu مراجعه کرده اند 10 درصد بیشتر از کسانیکه درمان تزریقی گرفته اند از شیر مادر تغذیه می کرده اند. از نظر مدت زمان بستری کلیه بیماران بستری در dtu حداکثر 10 ساعت در بیمارستان بوده اند در حالیکه حداقل زمان بستری جهت درمان تزریقی یک روز بوده است . از نظر وجود تب کسانیکه درمان تزریقی گرفته اند حدودا 30 درصد بیشتر از موارد درمان خوراک تب دار بوده اند. از نظر شکست در درمان حدودا 14 درصد از موادر درمان خوراکی با شکست در درمان همراه بود که شایعترین علت آن استفراغ و بدتر شدن وضعیت بیمار به دلیل تداوم اسهال شدید بود. رضایت شخص نیز در 10 درصد از موارد معرفی شده به dtu بود و در درمان تزریقی i مورد پس از دو روز بود. با توجه به اینکه درمان تزریقی علاوه بر مدت زمان بیشتر جهت بستری و نیاز به هزینه های بیشتر که از نظر اقتصادی برای جامعه و خانواده مضر است عوارض ناخواسته درمان ترزیقی نیز می باشد، در صورتیکه کنتراندیکاسیونهای روش خوراکی وجود نداشته باشد بهترین روش درمانی گروه b دهیدراتاسیون درمان خوراکی است و لازمه به موفقیت رسیدن درمان خوراکی همکاری پزشک محترم می باشد که فقط در صورت لزوم از درمان تزریقی استفاده نمایند و همینطور دادن آگاهیهای لازم به خانواده ها که شاهد به حداقل رسیدن موارد رضایت شخصی باشیم.