هدف این پژوهش «بررسی مصادیق هوش ریاضی ـ منطقی در آیات قرآن کریم» است. روش پژوهش توصیفی ـ تحلیلی و سند کاوی است و جامعه آماری عبارت است از کتاب قرآن کریم و کلیه کتاب ها، مقالات، سایت ها، نرم افزارها و منابعی است که به موضوع پژوهش پرداخته اند. نمونه آماری عبارت است از قرآن کریم و کلیه کتاب ها، مقالات، سایت ها، نرم افزارها و منابع در دسترس محقق است که به موضوع پژوهش پرداخته اند. ابزار اندازه گیری استفاده از چک لیست سنجش مولفه های هوش ریاضی ـ منطقی می باشد. برای سنجش روایی ابزار از روش سنجش روایی محتوا استفاده شده است و روایی ابزار از نظر متخصصان قابل گزارش شده و برای سنجش پایایی ابزار از روش آلفای کرونباخ استفاده?شده است و میزان آن 871/0 محاسبه گردید. روش تجزیه و تحلیل اطّلاعات توصیفی ـ تحلیلی می باشد. نتایج نشان داد که در آیات متعددی از قرآن کریم به هوش ریاضی ـ منطقی توجّه شده است و این نشان از شمول و جامعیت این کتاب مقدس می باشد که به عنوان مرجع و منبع اصلی تمام علوم و معارف اسلامی مسلمانان شناخته می شود.

اخلاقی بودن فرد و اجتماع از مهم ترین ضرورت های تکامل و تعالی بشری است. یکی از مهم ترین برنامه های ادیان آسمانی از جمله دین اسلام سمت و سو دادن افراد و به تبع آن جوامع اسلامی به سوی زیست اخلاقی و کنش نیک و ستوده است. در این راستا پیامبر گرامی اسلام(ص) که بنا به آیه: (إنَّکَ لَعلَی خُلُقٍ عَظیمٍ) در ستیغ قله انجام رفتارها و کردارها اخلاقی بود از طرف خالق مهربان به عنوان اُسوه و اُلگوی مسلمانان معرفی شده است. در همین راستا و برای ارائه و عرضه آموزه های تعالی بخش و درس آموز به مخاطبان و مسلمانان در این پژوهش بر آن بوده ایم تا به بررسی جزئیات رفتارها و سیرت اخلاقی و مهربانانه و خردمندانه این پیامبر رحمت(ص) بپردازیم. مبنای این پژوهش بررسی تطبیقی دو کتاب روایی شیعی و سنی یعنی الکافی از کلینی و الجامع الصحیح از بخاری بوده که هر یک در منظر طرفداران هردو مذهب از جایگاه رفیعی برخوردارند. نتیجه آنکه، احادیث منقول در صحیح بخاری و کافی کلینی بیانگر سیرت اخلاقی و محبت آمیز پیامبر اکرم در همه عرصه های زندگی شخصی و اجتماعی آن حضرت است. در بسیاری از موارد روایات وارده در این دو منبع روایی در اثبات روش و سیرت اخلاقی پیامبر اسلام موید یکدیگر است. البته در برخی از موارد، روایاتی در صحیح بخاری وجود دارد که رفتارها و کنش های قابل تأملی را به پیامبر نسبت می دهد که با آنچه در کتاب الکافی و دیگر منابع روایی آمده، نیز با آیات قرآن که پیامبر را الگوی کامل و تمام عیار معرفی نموده است و با شأن و عصمت آن حضرت منافات دارد لذا در این پژوهش مورد نقد قرار گرفته است.