اولین دستگاه لیزر که جزئی از طیف امواج الکترومغناطیسی است در سال 1960 توسط میمن براساس نظر آلبرت انیشتن ساخته شد. این دستگاه لیزر یاقوتی بود که براساس نشر برانگیخته تابش پایه گذار لیزرهای متعددی گردید که بعدها توسط محققین جراحی، ساخته شد. اساس تولید لیزر بر پدیده جذب یعنی افزایش سطح انرژی یک سیستم اتمی ثابت، در برخورد با یک فوتون یا الکترون و پدیده گسیل القایی یعنی خارج شدن یک فوتون از یک سیستم اتم پر انرژی و ایجاد سیستم ثابت، استوار است. ساخت لیزر تحول عظیمی در تکنولوژی و علم بوجود آورد و جانشین گردیدن این اشعه بجای توربین های دندانپزشکی و استفاده از آن جهت تراش دندان، اولین رویای دندانپزشکان برای حذف استرس و آرامش بیماران و راحتی اعمال دندانپزشکی بود ولی نتایج اولیه رضایت بخش نبوده و یا آنکه بیش از سه دهه از اختراع لیزر گذشته است هنوز اجازه کار با این اشعه بر روی انساج سخت از طرف مجامع بین المللی داده نشده است ولی تحقیقات کلینیکی بر روی حیوانات برای به انجام رساندن این ایده اولیه دندانپزشکان همچنان ادامه دارد.با وجود عدم موفقیت کاربرد لیزر در انساج سخت، استفاده از آن بجای چاقوی جراحی از همان ابتدای پیدایش، موفقیت آمیز بوده و سازمان ‏‎fda‎‏ نیز استفاده از لیزر را در بافت نرم، در سال 1990 مورد موافقیت قرار داد.لیزرها در پزشکی به دو دسته نرم و سخت تقسیم می شود که لیزرهای سخت را به عنوان ابزار جراحی و لیزرهای نرم را برای ایجاد تحریفات حیاتی و (اعمال فیزیوتواپی) مانند کاهش و حذف درد و تسریع ترمیم بکار می برند. از جمله موارد کاربرد لیزر در بافتهای نرم و جراحی دهان، حذف بافتهای هایپرپلاستیک، اکسیژن، ‏‎(exesion)‎‏ و انیسیژن ‏‎(insision)‎‏ ژنژ یوکتومی، ژفژیوپلاستی، جراحی تومورهای عروقی، ضایعات خوش خیم، ضایعات پیش بدخیم و بدخیم، می باشد.