چکیده: اعتیاد به مواد مخدر از جمله مسائل عمده و با اهمیتی است که در بسیاری از جوامع امروزی، به خصوص در بین جوامع جوان زمینه ساز مشکلات زیادی در خصوص یادگیری و حافظه است. همواره محققین در پی شناسایی راه حل هایی مناسب جهت رفع این معضل بزرگ فردی و اجتماعی بوده اند. یکی از این راه حل های عمده و بحث انگیز پرداختن به فعالیت های ورزشی در جهت تعدیل این معضل و به حداقل رساندن ضایعات ایجاد شده بر حافظه و یادگیری است. لذا هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر تمرین هوازی بر حافظه فضایی موش-های صحرایی وابسته به مورفین بود. بدین منظور از 28 سر موش صحرایی نر در این پژوهش استفاده شد. آزمودنی ها به 4 گروه کنترل، تمرینی، مورفینی شده و مورفینی شده همراه با تمرین تقسیم شدند. 2 گروه مورفینی شده و مورفینی شده همراه با تمرین با استفاده از رژیم غذایی تیمار شده با آب به مدت 6 روز، معتاد شدند. روش تمرینی برای موش ها شامل 8 هفته تمرین هوازی شنا کردن (5 جلسه در هفته و هر جلسه 45 دقیقه) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها در این مطالعه از آزمون آنوادر سطح معناداری 05/0=?استفاده شد. نتایج نشان داد موش های گروه مورفینی شدههمراه با تمرین از حافظه برابری از لحاظ مسافت و زمان کل یافتن سکونسبت به موش های مورفینی شده برخوردار بودند.هم چنین اختلاف معناداری از لحاظدرصد مسافت و زمان سپری شده در ربع هدف بینموش های گروه مورفینی شدههمراه با تمرین و موش های مورفینی شده وجود نداشت. استفاده از تمرین هوازی شنا که شدت آن را نمی توان به طور ثابت برای آزمودنی ها به کار برد، می تواند باعث ایجاد نتایج این پژوهش شده باشد. واژگان کلیدی: مورفین، حافظه فضایی، تمرین هوازی، موش های صحرایی، شنا، ماز آبی موریس