کاتیونهای ‏‎fe3+‎‏ و ‏‎mn3+‎‏ با لیگاندهای دی تیو کربوآمات، ترکیباتی را با فرمول ‏‎fe2dtc)3‎‏ و ‏‎mn (r2dtc)3‎‏ ایجاد می کنند که رفتار الکتروشیمیایی این نوع ترکیبات در حلالهای ناآبی، استون، دی کلرومتان و استونیتریل، با استفاده از تکنیک ولتامتری چرخه ای مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده از ولتاموگرامهای چرخه ای این ترکیبات در جهت روبش مثبت نشان می دهد که، اکسیداسیون کمپلکس های ‏‎fe (r2dtc3)‎‏ و ‏‎mn (r2dtc)3‎‏ فرایندی تک الکترونی، تک مرحله ای است، و ترکیبات آهن ‏‎iv‎‏ و ‏‎‎‏ منگنز ‏‎iv‎‏ با لیگاند کربوآمات در محلول از پایداری قابل ملاحظه ای برخوردار می باشند، که این پایداری از اثر القایی گروههای آلگیل لیگاند ناشی می شود. ولتاموگرامهای چرخه ای این ترکیبات در جهت روبش منفی (روبش کاتدی)، رفتاری برگشت پذیر با نسبت جریان آندی به کاتدی تقریبا برابر یک ایجاد می کند، که با توجه به این اطلاعات میتوان فرآیندی تک الکترونی، تک مرحله ای برای اکسایش و کاهش ترکیبات آهن ‏‎iii‎‏ و منگنز ‏‎iii‎‏ در نظر گرفت:‏‎mn(r2dtc)3- ->+1e mn(r2dtc)3 ->-1e mn(r2dtc)3+‎‏‏‎fe(r2dtc)3- ->+1e fe(r2dtc)3 ->-1e fe(r2dtc)+3‎‏بررسی اثر استخلاف نشان می دهد که استخلافهایی که دارای قدرت الکترون دهندگی بیشتری هستند. با افزایش ابر الکترونی بر روی اتم مرکزی کمپلکس، باعث جابجایی پتانسیل اکسیدی به سمت مقادیر منفی تر و جایجایی پتانسیل احیایی به سمت مقادیر مثبت تر می شوند و یک رابطه خطی بین پتانسیل اکسیدی و احیایی این ترکیبات وجود دارد. با تغییر حلال در این آزمایشها، مشخص شد که با افزایش قطبیت حلال، پتانسیلهای اکسیدی به سمت مقادیر منفی تر و پتانسیل های احیایی به سمت مقادیر مثبت تر جابجا می شوند. با تغییر لیگاند از کربوآمات به گزانتات در ترکیب با آهن ‏‎iii‎‏ تفاوتهای عمده ای در رفتار الکتروشیمیایی کمپلکس آهن ‏‎iii‎‏ بوجود می آید. از جمله این تفاوتها می توان برگشت ناپذیری فرآیند اکسایش آهن ‏‎iii‎‏ و جابجایی زیاد پتانسیل اکسیدی به مقادیر مثبت را نام برد.