رساله پیش رو در سه بخش کراون اترها و کریپتاند ها، روتاکسان ها و پداند ها تنظیم شده است. در فصل اول، کراون اترها و کریپتاندها، ما توانستیم ماکروسیکل های دارای هترو اتم های نیتروژن و گوگرد را براساس دی آمین هایی (108-101) تهیه نمائیم (تعدادی از این دی آمین ها جدید است و در برخی موارد رفتار تجزیه ای آنها نیز بررسی شده است( 104 ،101)). سپس این محصول ها با کلرواستیل کلراید وارد واکنش شدند، محصول کلردار (132-128) بدست آمده در یک واکنش آسان و با بازده بالا با دی آمین های خطی، ماکروسیکل های دارای نیتروژن (152-133) و در دو مورد ساختار کریپتاندی (145، 141) با ویژگی های میهمانپذیری مناسب را بدست داد. میهمان های این ماکروسیکل ها بیشتر کاتیون می باشند که رفتار تمپلیت برای یکسری (152 ،150 ،145 ،144 ، 142) از آنها نیز بررسی شده است. همچنین، چندتایی از آنها (152 ،144 ،136) به عنوان نمونه تحت آنالیز تجزیه ای قرار گرفتند و نتایج جالبی را در گزینش پذیری بدست دادند. نکته دیگر آن که در رسیدن به این ماکروسیکل ها، چندین ترکیب واسطه جدید دیگر نیز تهیه شدند و در برخی موارد به دلیل ساختار جالب شان رفتار میهمانپذیری شان نیز مطالعه شد. (114-112) (ساختار ترکیب های جدید سنتز شده در شکل 1 آورده شده است.) در مورد تهیه ماکروسیکل هایی که بتوانند میهمان های مولکولی را در خود جای دهند نیز تلاش هایی انجام دادیم که در فصل روتاکسان ها آورده شده است. در این مورد، ابتدا باید ماکروسیکل های ویژه ای تهیه شوند و سپس یک مولکول خطی از داخل آن عبور داده شوند. در این زمینه، به موفقیت هایی دست یافته ایم البته، این تلاش ها هنوز در حال انجام است. (ساختار ترکیب های جدید سنتز شده در این بخش در شکل 2 آورده شده است.) کارهای دیگری که در این پژوهش انجام شد (فصل پداندها)، تهیه پداندهایی (327-304) براساس واکنش محصول های کلردار با کربن دی سولفید و آمین های نوع دوم بود که این پداندها نیز ویژگی های کاتیون پذیری از خود نشان داده اند. در این زمینه، نیز چند نمونه تحت آنالیز تجزیه ای (316-314) قرار گرفتند. همچنین، ان-ام-آر دینامیک (d-nmr) این پداندها به دلیل ویژگی های رزونانسی در ساختار شان، بررسی شدند و ?gc? های مربوط به این پداندها محاسبه و گزارش شده و مورد بحث قرار گرفته اند. (ساختار ترکیب های جدید سنتز شده در این بخش در شکل 3 آورده شده است.) شکل 1 شکل 2 شکل 3

چکیده (بخش اول) برای گسترش پلیمرهای فلوئوره با عملکرد بالای دارای حلالیت خوب، پایداری گرمایی بالا، ضریب شکست پایین و ثابت دی الکتریک پایین، در این رساله تهیه و ویژگی های یک سری پلی آمیدهای فلوئوره (9) برپایه مونومر دی آمین دارای گروه های cf3 (7) با دی اسیدهای آروماتیک تجاری گزارش می شود. گروه های حجیم cf3 و نفتیل، پیوندهای انعطاف پذیر اتری و سولفایدی، و نیز تشکیل ساختارهای خمیده به دلیل پیوندهای اورتو، برهمکنش های بین زنجیره پلیمرها را کاهش می دهد و همصفحگی واحدهای آروماتیک را برای کاهش تراکم و بلورینگی مختل می کند. بنابراین، پیش بینی بر این بود که پلیمرهای بدست آمده حلالیت بالا و ثابت های دی الکتریک پایینی داشته باشند. ویسکوزیته ذاتی این پلیمرها در گستره dl/g 93/0-61/0 بود. همه این پلیمرها ماهیت بی شکل داشتند و حلالیت بالایی در حلال های آلی رایج از خود نشان دادند. همچنین، این پلیمرها توانایی تشکیل فیلم های شفاف و انعطاف پذیر را داشتند. دمای انتقال شیشه این پلیمرها در گستره دمایی °c 251-209 بود. دمایی که پلیمر %10 از وزن خود را از دست می دهد برای همه این پلیمرها بالاتر از °c 470 در جو نیتروژن و °c 450 در جو هوا بود. همچنین، این پلی آمیدها ضرایب شکست پایین (58/1-56/1)، شکست مضاعف پایین (0097/0-0055/0) و ثابت دی الکتریک پایینی از خود نشان دادند. چکیده (بخش دوم) هدف اساسی این پژوهش، تهیه لایه های هیدروژلی نازک پاسخگو به گرما و آبدوست و نیز با توانایی الگوپذیری می باشد. بخش عمده این پژوهش با بررسی رفتار تورمی لایه هیدروژلی نازک به وسیله ترکیب spr و ows سر و کار دارد. n- (2- هیدروکسی پروپیل) متاکریل آمید (hpma) (1) به عنوان یک مونومر آبدوست و n-آکریلوئیل گلایسین آمید (naga) (2) به عنوان یک مونومر پاسخگو برای این پژوهش گزینش شدند. پژوهش بر روی بکارگیری کوپلیمرهای hpma به عنوان حاملهای دارو از اوایل دهه هفتاد میلادی آغاز شد. گزینش hpma برای حاملهای دارو تصادفی نبود. برپایه پژوهش های انجام شده بر روی ارتباط بین ساختار پلیمرهای آبدوست و زیست سازگاری آنها، متاکریل آمیدهای n- استخلاف شده به عنوان هدف انتخاب شدند زیرا، استخلاف کربن ? و پیوند آمیدی n- استخلاف شده، پایداری آبکافتی زنجیرهای جانبی را تضمین می کنند.

نانولوله های کربنی (cnts)به سبب داشتن ویژگی های مکانیکی، گرمایی، الکتریکی و نوری بی همتا، موضوع چشمگیری شده اند. این ویژگی های مهم سبب می شوند که نانولوله های کربنی ترکیب های پر کننده امیدوار کننده ای برای بهبود ویژگی های مکانیکی، گرمایی و الکتریکی پلیمرها باشند. برای دستیابی به کامپوزیتی با ویژگی های بهبود یافته، لازم است نانولوله های کربنی پراکندگی مناسبی در ماتریس پلیمر داشته باشند. برای دستیابی به پراکندگی بهتر روش های گوناگونی بکار گرفته شده اند. پلی)1،3،4-اکسادی آزول(ها به سبب داشتن پایداری گرمایی و شیمیایی بالا و ویژگی های مکانیکی خوب، بسیار چشمگیرشده اند. به همین دلیل، بکارگیری این پلیمرها برای تهیه غشاهایی برای جداسازی گازها و پیل های سوختی بررسی شده است. در این پژوهش، برای تهیه کامپوزیت پلیمر/نانولوله کربنی، پلی اکسادی آزول بکار گرفته شد. برای تهیه این پلیمرها،نخست دی هیدرازید مناسب از واکنش 1،1- تیو- بیس(2-نفتوکسی استیک استر) و هیدرازین هیدرات تهیه شد. سپس، از واکنش 1،1- تیو- بیس( 2-نفتوکسی هیدرازید) با دی اسید کلرایدها، پلی هیدرازیدهای مربوطه تهیه شدند و در گام دوم با بکارگیری پلی فسفریک اسید، پلی اکسادی آزول ها تهیه شدند. مونومرها و پلیمرهای تهیه شده به روش های متفاوت شناسایی شدند. همچنین، ویژگی های فیزیکی و گرمایی پلیمرها مانند پایداری گرمایی، رفتار گرمایی، حلالیت، ویسکوزیته و بلورینگی بررسی شدند. در ادامه نیز فیلم های نانو کامپوزیت پلی اکسادی آزول دارای اندازه های گوناگون نانولوله کربنی چند دیواره(5/0% و 1% وزنی)تهیه شدند و برای دستیابی به پراکندگی مناسب نانو لوله های کربنی در ماتریس پلیمر، اولتراسونیکیشن(پرتو دهی ماورای صوت)بکار گرفته شد.ویژگی های کامپوزیت های تهیه شده با semو xrdبررسی وشناسایی شدند.

چکیده: نانولوله های کربنی ( cnts ) به خاطر ویژگی های مکانیکی، گرمایی، الکتریکی و نوری بی همتای آنها موضوع چشمگیری شده اند. این ویژگی های مهم باعث می شوند که نانولوله های کربنی ترکیب های پر کننده امیدوار کننده ای برای بهبود ویژگی های مکانیکی، گرمایی و الکتریکی پلیمرها باشند. برای دستیابی به کامپوزیتی با ویژگی های بهبود یافته، لازم است cnts پراکندگی مناسبی در ماتریکس پلیمر داشته باشند. برای دستیابی به پراکندگی بهتر روش های گوناگونی بکار گرفته شده اند. پلی ) 1،3،4- اکسادیازول ( ها بواسطه پایداری گرمایی و شیمیایی بالا و ویژگی های مکانیکی خوب، بسیار چشمگیر شده اند. به همین دلیل، بکارگیری این پلیمرها برای تهیه غشاهایی برای جداسازی گازها و سل های سوختی بررسی شده است. در این برنامه پژوهشی، برای تهیه کامپوزیت پلیمر/ نانو لوله کربنی، پلی اکسادیازول بکار گرفته شد. برای تهیه این پلیمرها، ما از روش یک مرحله ای، یعنی واکنش دی اسید با هیدرازین سولفات در حضور پلی فسفریک اسید استفاده کردیم. به این صورت که نخست دی اسید مناسب (??( از واکنش ایزوفتالیک اسید (?) با n- برمو سوکسینامید تهیه شد. سپس، واکنش جانشینی نوکلئوفیلی 2- نفتول با 5- برمو ایزوفتالیک اسید، منجر به تهیه مونومر 5- نفتوکسی ایزوفتالیک اسید (???) شد. در ادامه، از واکنش 5- نفتوکسی ایزوفتالیک اسید با هیدرازین سولفات و در حضور پلی فسفریک اسید، پلی اکسادیازول مربوطه سنتز شد. مونومر و پلیمر تهیه شده به روش های متفاوت شناسایی شدند. همچنین، ویژگی های فیزیکی و گرمایی پلیمر مانند پایداری گرمایی، رفتار گرمایی، حلالیت، ویسکوزیته و بلورینگی بررسی شدند. در ادامه، نیز فیلم های نانو کامپوزیت پلی اکسادیازول دارای اندازه های گوناگون از نانو لوله های کربنی چند دیواره ( 5/0% و 75/.% و 1% و 5/2% وزنی ) تهیه شدند و برای دستیابی به پراکندگی مناسب نانو لوله های کربنی در ماتریکس پلیمر اولتراسونیکیشن( پرتو دهی فرا صوت) بکار گرفته شد. ویژگی های کامپوزیت های تهیه شده با روش هایی مانند sem و xrd بررسی و شناسائی شدند.

تعداد کراون اثر جدید (a-d3) بر اساس دی نفتوسولفید (1) از واکنش دی نفتولفید با ترکیب های دی توسیلات a-d2در حلال استونیتریل و در حضور بازهای koh,naoh,lioh و cs2co3 تهیه شد و اثر تمپلیت کاتیون های فلز قلیابی (k+,na+li+ و cs+) روی بازده این ماکروسیلک ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد سدیم به طور کلی تمپلیت مناسبی برای تهیه ماکروسیکل های 3a,c,d است در مورد k+ و cs+ بین اندازه تمپلیت و بازده ماکروسیکل های بدست آمده تناسب وجود دارد ماکروسیکل 3c و d3 تقریبا در حضور همه کاتیون های بکار رفته با بازده بالایی بدست آمدند همچنین در تهیه ماکروسیلکل b3 ) در حضور k+) مدارکی در مورد تهیه سودوروتاکسان های 4b و c4 بدست آمد. ساختار ماکروسیکل های بدست آمده با ir , , , 13cnmr,1hnmr و طیف سنجی mass تایید شدند

پلی آریلات ها، پلی استرهای آروماتیکی هستند که از دی ال های آروماتیک و دی کربوکسیلیک اسیدهای آروماتیک تشکیل شده اند. پلی آریلات ها، یک نوع از پلیمرهای کارآمد می باشند که به دلیل داشتن خواص مکانیکی، مقاومت شیمیایی و پایداری گرمایی بسیار خوب، هم از نظر علمی و هم از نظر تجاری مورد توجه قرار گرفته و کاربردهای گوناگونی پیدا کرده اند، اما اغلب پلی استرهای آروماتیک به دلیل داشتن ساختاری صلب، دمای انتقال شیشه یا ذوب بالا و انحلال پذیری بسیار کمی در حلال های آلی عمومی دارند، که این امر فرآیند سازی آنها را با مشکل مواجه کرده است. مطالعات وسیعی برای غلبه بر مشکلات مربوط به انحلال پذیری و فرایند پذیری پلی استرها صورت گرفته است. یکی از راهکارها برای بهبود انحلال پذیری پلیمرها بدون از بین رفتن پایداری گرمایی، وارد کردن گروه های قطبی و انعطاف پذی در زنجیره پلیمری می باشد. اتصال گروه های حجیم جانبی و آویزان نیز می تواند اثر سودمندی بر انحلال پذیری داشته باشد. اتصال گروه های حجیم جانبی و آویزان نیز می تواند اثر سودمندی بر انحلال پذیری داشته باشد. همچنین، افزایشی عمده در فرآیند پذیری با تغییر الگوی استخلافی واحدهای آروماتیک در زنجیره اصلی می تواند بدست آید، به ویژه با وارد کردن واحدهای 1 و 2- اتصالی مشتق شده از حلقه های آروماتیک دارای اتصالات ارتو. در این پژوهش، به عنوان بخشی از تلاش های مداوم ما در جهت توسعه پلی استرهای کارآمد آسان فرآیند پذیر و دارای انحلال پذیری و پایداری گرمایی خوب، یک سری جدید از پلی (سولفوکساید آریلات) های (psa)s اورتو-سولفوکساید پل دار شده، از یک دی ال حاوی سولفوکساید ]2 و 2-سولفوکساید-بیس (4-متیل فنل)[ (sbmp) با هفت دی اسید کلراید آروماتیک، تحت شرایط انتقال فاز با استفاده از کاتالیزورهای bteac و tbmac با بازده کمی، تهیه شدند. شرایط بهینه پلیمری شدن، از طریق پلیمر شدن تراکمی در دمای اتاق و زمان واکنش 2 ساعت در دی کلرومتان بدست آمد. تمامی پلی استرها به وسیله ft-ir، h-nmr و آنالیز عنصری شناسایی شدند و خواص فیزیکی آنها شامل، ویسکوزیته محلول، انحلال پذیری، پایداری گرمایی و رفتار گرمایی نیز مطالعه شدند. این پلی استرها، انحلال پذیری خوبی با حرارت دادن در حلال های آپروتیک قطبی عمومی از قبیل : dmso، nmp،dmae و dmf نشان دادند. پلی آریلات ها بسته به ساختار پلی استر، دارای ویسکوزیته های ذاتی در محدوده 74/0-41/0 dl/g بودند . t10 پلی آریلات ها، در محدوده 307-333 درجه سانتی گراد از منحنی های tga در جو نیتروژن بدست آمد. دماهای انتقال شیشه پلی آریلات ها، در محدوده 147-133 درجه سانتی گراد به وسیله dsc تعیین شدند.

پایان نامه پیش رو در دو بخش با دو موضوع متفاوت آماده شده است. در بخش نخست، ما توانستیم پلیمرهای دی تیوکاربامات سولفونی نوینی را تهیه کنیم. پلیمرهای دی تیوکاربامات پلیمرهایی هستند که بررسی های کمتری روی آنها انجام گرفته و ویژگی های آنها به خوبی شناخته نشده است. با این وجود، این پلیمرها جذب کننده های مناسبی برای حذف فلزهای ارزشمند مانند طلا، پلاتین و پالادیم از محیط های آبی و آلی هستند و به علت اندازه ضریب شکست نوری بالایشان کاربردهای نوری پیدا کرده اند. ما در این بخش در یک فرایند پلیمری شدن سه جزیی با بکار بردن دی آمین های متفاوت، کربن دی سولفید و مونومر دی وینیل سولفون این پلیمرها را تهیه کردیم(p1-p8)، تا هرچه بیشتر ویژگی های آنها آشکار تر شود. تمامی پلیمرها به وسیله طیف بینی های ft-ir وh-nmr 1 شناسایی شدند و ویژگی های فیزیکی آنها دربرگیرنده ویسکوزیته، انحلال پذیری، رفتار گرمایی، جرم مولکولی و بلورینگی آنها بررسی شدند. در بخش دوم، شماری از ماکروسیکل های آزا کراون اتری نوین دارای حلقه پیریدینی (a-d)3 تهیه شدند. این ماکروسیکل ها در طی دو مرحله بدست آمدند. در مرحله نخست، از 3- هیدروکسی استوفنون و بنزآلدهید در حضور استات آمونیم مونومر دی فنلی دارای حلقه پیریدینی(1) با روش واکنش چی چی بابین تهیه شد و سپس این مونومر با ترکیب های دی توسیلات (a-d)2 در حلال استو نیتریل وارد واکنش شد تا این ماکروسیکل ها تهیه شوند. این کراون اترها همگی با بکارگیری طیف بینی های ft-ir ، h-nmr1، c nmr13و mass تایید شدند.

امروزه به خوبی می دانیم که رادیکال های آزاد در تغییرهای مولکولی و جهش ژنی در بعضی از موجودات زنده نقش دارند. با توجه به دخالت فشارهای اکسیداتیو در ایجاد برخی از بیماری ها علاقه دانشمندان به سوی ترکیب های فعالی که بتواند میزان این فشارها را به حداقل برساند جلب شده است. آنتی اکسیدان هایی که بتوانند جلوی روند اکسیداسیون را گرفته و یا آنرا به تأخیر بیاندازند به نظر می آید که در پیشگیری از تعدادی از بیماری ها می توانند حائز اهمیت باشند. گیاهان منبع غنی از ترکیب های فنلی (فلاوونوئید، آنتوسیانین و تانن) هستند که مهمترین آنتی اکسیدان های طبیعی به شمار می آیند. همچنین در سال های اخیر به دلیل بروز برخی مشکلات و تهدیدهای ناشی از مصرف سموم شیمیایی در سامانه های کشاورزی، گرایش زیادی به استفاده از پتانسیل بالقوه مواد بیولوژیکی در کنترل آفات، بیماری ها و علف های هرز ایجاد شده است. در این میان استفاده از ترکیب های طبیعی گیاهان برای رسیدن به اهداف بیان شده مورد توجه پژوهشگران زیادی قرارگرفته است. در این پژوهش ترکیب های موثر اندام های گوناگون گیاه حرا و چندل تفکیک و اثرات آنتی اکسیدانی آنها با دو روش dpph و قدرت احیاکنندگی آهن مورد سنجش قرار گرفت همچنین ترکیب های آنتی اکسیدانی فنلی، فلاوونوئیدی و خاصیت ضد قارچی آنها نیز مورد بررسی قرار گرفت که در اندام های گیاه حرا در روش dpph بیشترین اثر آنتی اکسیدانی را دومین بخش میوه با مقدار µg/ml 0.87±49.26 و کمترین میزان مربوط به دومین بخش برگ با مقدار µg/ml 1.06±624.48 بود. در روش قدرت احیاکنندگی آهن، پاسخ هایی یکسان بدست آمد. در بخش های اندام های گیاه چندل، بیشترین اثر آنتی اکسیدانی در روش dpph، مربوط به تک بخش ریشه با میزان µg/ml 0.25±83.55 بود و کمترین اثر مربوط به تک بخش میوه چندل با میزان µg/ml 0.25±91.54 بود. در روش قدرت احیاکنندگی آهن نیز بیشترین اثر آنتی اکسیدانی مربوط به تک بخش ریشه بود اما در این روش دومین بخش برگ دارای کمترین تأثیر می باشد. دستاوردهای بدست آمده از ترکیب های فلاوونوئیدی نشان داد که در حرا بیشترین مقدار مربوط به بخش دوم ریشه با میزان mgr/gr 1.27±362.63 می باشد و در چندل بیشترین میزان ترکیب های فلاوونوئیدی مربوط به تک بخش پوست ساقه چندل با مقدار mgr/gr 0.28±392.45 می باشد. در بررسی مقدار ترکیب های فنلی در حرا، بیشترین مقدار مربوط به تک بخش پاچوش حرا با مقدار mgr/gr 1.18±535.46 وزن خشک و در چندل بیشترین میزان مربوط به تک بخش ریشه mgr/gr 0.19±588.17 بود. همچنین در بررسی اثر ضد قارچی عصاره اندام ها، در حرا بیشترین اثر مربوط به عصاره پاجوش و در چندل بیشترین تأثیر مربوط به عصاره میوه بود. در بررسی اثر ضد قارچی بخش ها، چه در حرا و چه در بخش های چندل، بیشترین تأثیر ضدقارچی مربوط به بخش دوم برگ آنها بود.

واکنش?های بایلیس-هیلمن (bh)? آلدول و مانیخ از موثرترین و مفیدترین روش?ها برای تشکیل پیوند کربن-کربن در شیمی آلی سنتزی می?باشند. اهمیت و مزایای فرآورده?های آنها? ما را بر آن داشت تا این دسته از واکنش?ها را به روش?های نوین ملایم? دوستدار محیط و به صرفه از دیدگاه اتمی، در حضور آلدئیدهای آروماتیک و برخی از کتون?های حلقوی و هتروسیکل، در شرایط کاتالیزوری یا ارگانوکاتالیزوری بررسی نماییم. هدف اصلی این پژوهش? بررسی ناحیه/فضاگزینی کتون?های حلقوی و هتروسیکل دارای نواحی فعال گوناگون، در واکنش با آلدئیدهای آروماتیک می?باشد. در اینجا، توانایی یک سامانه?ی ارگانوکاتالیزوری آب?دار را بررسی می?کنیم که می?تواند واکنش?های bh? آلدول و تراکم آلدولی انون (5) با آلدئیدها را بصورت گزینشی هدایت کند. ایزوفورون (13) نیز به عنوان یک انون حلقوی دیگر دارای نقاط فعال گوناگونی است. با توجه به بررسی?های انجام شده، دریافتیم که این ترکیب نیز می?تواند در حضور ارگانوکاتالیزور ویژه، واکنش?های آلدول و bh را هدایت کند. بنابراین، کنترل ناحیه/فضاگزینی در این سامانه?ها نیز می?تواند بسیار پراهمیت و مفید می?باشد. همچنین، نتیجه بررسی?هایمان نشان داد که نانو zro2 و pdag-co می?توانند به عنوان کاتالیزگرهای موثر? ?بازیافت شدنی و ارزان قیمت، واکنش?های سه جزیی و آنتی?گزین مانیخ را در مخلوط اتانولی کتون?ها? (?a-e11) با آلدئیدها و آنیلین?های?? آروماتیک پیش برند. ساختار همه فرآورده?ها بر پایه داده?های طیف?سنجی آنها تعیین شده?اند و شیمی?فضایی آنها نیز بوسیله آنالیز با کریستالوگرافی پرتوی x تایید گردیده است. واژه?های کلیدی: واکنش?های bh/آلدول/مانیخ? کتون حلقوی/هتروسیکل? ارگانوکاتالیزور? zro2 نانو? pdag-co.

گروه تحقیقاتی ما پلی ایمیدهای اصلاح شده با بهبود قابلیت انحلال و فرآیندپذیری بالا از طریق افزودن گروه های سولفید انعطاف پذیر ?سولفواکسید? پل های گوگردی ?جانشین های فلوئور دار?ترکیب های غیر هم صفحه? و گروه های آویزان بزرگ به ستون فقرات پلیمری را توسعه داده است.بر اساس این ملاحظات در این طرح پژوهشی دو مونومر دی آمین با اتصالات گوگردی شامل واحدهای تیازولی و فنیل آویزان با حلقه های نیتروفنیلی طراحی شد.

نانوکامپوزیت نیمه کاهش یافته اکسید گرافن پوشش داده شده با نقره ((rgo/ag، با یک روش سبز و آسان از اکسید گرافیت، نیترات نقره به عنوان پیش ماده ag? و سیترات سدیم به عنوان عامل کاهنده و تثبیت کننده، ساخته شد. نانوصفحه سنتز شده به وسیله پراش اشعه x، طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (ft-ir) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) شناسایی شد. نانوصفحه اکسید گرافن/ نقره حاصل به عنوان یک پرکننده نانویی جدید در ساخت غشاء زمینه مخلوط پلی اتر سولفونی استفاده گردید و تأثیر آن بر آب دوستی، فلاکس، ویژگی های ضد گرفتگی و ضد باکتریایی بررسی شد. فلاکس آب در غشاء با 2/0 درصد وزنی نانو کامپوزیت، به بیشترین مقدار خود رسید و افزودن مقادیر بیشتر موجب کاهش فلاکس شد. ویژگی ضد باکتریایی غشاءهای زمینه مخلوط گرافن/ نقره، به وسیله باکتری های گرم منفی اشریشیا کولی و سودوموناس آئروژینوزا و باکتری گرم مثبت استافیلوکوکوس اورئوس ارزیابی شد. افزودن نانوصفحه اکسید گرافن/ نقره موجب القاء ویژگی ضد باکتریایی به غشاء شد. نتایج آزمایشات حاصل از نسبت بازیابی فلاکس (frr) با بکارگیری سرم آلبومین گاوی (bsa) نشان داد که غشاء با 2/0 درصد وزنی نانو کامپوزیت، بهترین مقاومت در برابر گرفتگی به اندازه 2/67% را داراست.

هدف اصلی این برنامه پژوهشی، آماده سازی پلی ایمیدهای نوین با ضریب شکست بالا، پایداری گرمائی بالا و فرآورش پذیری وحلالیت خوب بود. براین اساس، مونومر دی آمینی پل تیواتری نوین(da) شامل واحدهای تیازول و حلقه های آویز نفتیل را سنتز و طراحی کردیم و با ترکیب این دی آمین با دی انیدریدهای گوناگون آروماتیک با روش دو گامی ایمیدی شدن شیمیایی متداول پلی ایمیدها فرآوری شدند. این پلی ایمیدها (1-4) حلالیت بالا، ویسکوزیته بالا (77/0-98/0)، پایداری گرمائی بسیار خوب (232-265)، ضریب شکست بالا (7612/1-7733/1) و شکست مضاعف کم (0052/0-0067/0) به نمایش گذاشتند. بررسی های ساختاری پلی ایمیدها با بکارگیری روش هایtga ,dsc ,chn ,13c nmr ,1h nmr ,ir انجام شد. یکی از مواد مناسب برای تکنیک های جداسازی غشایی، مانند اولترافیلتراسیون، پلی ایمید ها، با استحکام عالی و پایداری گرمایی، شیمیایی و مکانیکی خوب می باشند که تقریبأ در حلال های آلی حل نمی شوند. به هر روی، محدودیت بزرگ پلی-ایمید های آروماتیک برای کاربرد های غشائی نقطه ذوب بالا و حلالیت کم در حلال های آلی می باشد، زیرا در روش سنتی آماده سازی یک غشاء نامتقارن به وسیله فرآیند جدایش فاز باید پلی ایمید ها در یک حلال آلی حل شوند. در این برنامه پژوهشی، پلی ایمید های دارای پیوند نرمش پذیر تیواتری، گروه حجیم نفتالینی و حلقه تیازولی ایجاد کردیم که در بسیاری از حلال های آلی متداول حل می شدند. به همین دلیل یکی از این پلی ایمیدها را در تهیه غشای اولترافیلتراسیون بکار بردیم. هدف اصلی از فرآوری غشاء، آماده سازی غشاهائی با ویژگی آبدوستی و ضد گرفتگی بود. آنالیزها نشانگر این بود که با افزودن پلی ایمید4 به غشای پلی اترسولفون، آبدوستی غشای پلی اتر سولفونی بهبود یافت که موجب کاهش گرفتگی غشاء شد.

علم سایش، اصطکاک و روانکاری را تریبولوژی می گویند. سایش، فرسایش تدریجی سطج یک جامد در اثر لغزیدن و یا حرکت آن روی یک جسم دیگر است.روانکاری شامل کاهش سایش بکمک روغنکاری سطوح متحرکی که در تماس با هم هستند می باشد. یک روغنکاری مناسب هزینه های انرژی را کاهش داده و دوام قطعات موتور را افزایش می دهد. روغن موتور یک نوع روان کننده مایع است که از روغن پایه و موادی به نام افزودنی تهیه می شود. افزودنی ها انواع مختلفی دارند که از جمله یکی از مهمترین آنها افزودنی ضد سایش است. افزودنی ضد سایش با تشکیل یک لایه فیلم سطحی (که به آن تریبوفیلم می گویند) از طریق جذب سطحی مولکولهای روان کننده، ساییدگی را به میزان زیادی کاهش می دهد. دو نمونه متداول و تجارتی افزودونی ضد سایش zddpو ep هستند. به علت وجود فسفر و روی در zddp، استفاده از آن از سوی سازمانهای حفاظت از محیط زیست منع شده و بهمین دلیل سازندگان روغن موتور در تلاشند که روغنهای جدیدی تولید کنند که سازگارتر با محیط زیست باشد. در این پایان نامه، ترکیب های جدیدی بر پایه بور و دی تیو کاربامات بعنوان افزودنی ضد سایش سنتز شد. از روشهای گوناگون طیف سنجی از جمله رزونانس مغناطیسی هسته و زیر قرمز برای شناسایی ترکیبات استفاده شد. آنالیز سطح توسط sem/eds وجود گوگرد و بور روی سطح (آهن) را تایید کرد که می تواند نشاندهنده تشکیل لایه تریبوفیلم روی سطح باشد. همچنین، نمونه هایی که با روغن حاوی این افزودنیهای سنتز شده روانکاری شده بودند، تحت تستهای سایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که ترکیبات سنتز شده عملکرد مناسبی دارند. با توجه به عملکرد مناسب این افزودنیها و از آنجائیکه این افزودنیها سازگاری بیشتری با محیط زیست در قیاس با نمونه های تجارتی حاضر دارند، می توانند جایگزینی مناسب برای آنها در آینده باشند.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

بر اساس این عقیده که ترکیبهای ماکروسیکلی(درشت حلقه ها) اترهای تاجی شکل توانایی کاتیون های قلیایی و قلیایی خاکی را دارند و کمپلکسهای پایداری تشکیل می دهند به نحوی که هر ترکیب ماکروسیکلی، متناسب با اندازه حفره خود، کاتیون ویژه ای را به دام می اندازد، بر آن شدیم که کار تحقیقی خود را در این زمینه روی ترکیبهای پلی اتری ماکروسیکلی از نوع سولفوکسیدی متمرکز نماییم .

در دو دهه اخیر مطالعه و بررسی سیستمهای خود - مجموعه ساز توجه بسیاری از شیمیدانها را به خود جلب کرده است پیوندهای درون مولکولی در چنین سیستمهایی شامل پیوندهای هیدروژنی زوج یونی، و برهم کنش های آبدوست و آب گریز است. در این کار تحقیقاتی یک لیگاند خود مجموعه ساز جدید دارای حلقه پیریدین تهیه و به وسیله روشهای طیف بینی جرمی ‏‎nmr, c13nmr , h1nmr ,(ei,ci,es)‎‏ حالت جامد و پراش سنجی پرتو - ‏‎x‎‏ تک بلور شناسایی شد . داده های ‏‎nmr‎‏ حالت جامد با ساختار تعین شده به وسیله پراش سنجی پرتو - ‏‎x‎‏ مطابقت دارد. کمپلکسهای این لیگاند خود مجموعه ساز با کاتیونهای فلزی مثل ‏‎cr(iii), co(ii), ni(ii) , cu(ii), zn(ii)‎‏ تهیه و به وسیله روشهای طیف بینی جرمی و پراش سنجی پرتو - ‏‎x‎‏ تک بلورشناسایی شد. این کمپلکسها تک هسته ای بوده و دارای عدد کوئوردیناسیون شش با آرایش هندسی هشت وجهی منحرف شده هستند. از واکنش لیگاند ‏‎lh2‎‏ و نمکهای ‏‎cd(ii), hg(ii), zr(iv), pd(ii) , la(ii)‎‏ کمپکسهای متفاوت تک هسته ای دو هسته ای و پلیمری و همچنین از واکنش نیتراتهای سرب و بیسموت با این لیگاند کمپلکسهای پلیمری تشکیل شد. شیمیدانها به ترکیبهای ماکروهتروسیکل از نظر کاربردی های زیادی که به عنوان کاتالیست اکلترودهای انتخابگر یونی ، غشاهای مایع و تشخیص کایرالیتی دارند علاقمند شده اند. در این کار تحقیقاتی یک لیگاند ماکروهتروسیکل پلی اتر تترا استر حاوی پیریدیل تهیه و شناسایی شد. واکنش بین 2 ، 6 - پیریدین دی کربونیل دی کلرید و دی اتیلن گلیکول در مجاورت ‏‎et3n‎‏، در بنزن منجر به تشکیل یک ماکرو هتروسیکل پلی اتر - تترا استر (2،2) می شود. این ماکروهتروسیکل به وسیله تجزیه عنصری طیف بینی ‏‎es/ms , h1nmr , c13 , nmr , ir ‎‏شناسایی شدند.