ویروس های آنفلوانزای پرندگان تهدید جدی برای سلامت انسان و حیوان به شمار می روند. تحت تیپ های ویروس های تیپ a براساس خاصیت آنتی ژنی دو گلیکوپروتئین سطحی، هماگلوتینین (ha) و نورآمینیداز (na) تعیین می شوند. تاکنون 16 زیرواحد ha و 9 زیرواحد na در این ویروس ها شناسایی شده اند. آزمایش های سرمی متداول برای تعیین آنتی بادی علیه ویروس آنفلوانزای پرندگان، آزمایش ممانعت از هماگلوتیناسیون (hi) و الایزا هستند. آزمایش hi روش استاندارد برای تعیین تحت تیپ ویروس آنفلوانزا در تمام گونه های پرندگان است اما تولید آنتی سرم به ویژه زمانی که ویروس فوق حاد است بسیار خطرناک خواهد بود. با استفاده از کیت های الایزا آنتی بادی اختصاصی پروتئین های داخلی npو m که در همه ویروس های آنفلوانزا به شدت حفاظت شده اند، بدون تعیین تحت تیپ قابل تشخیص هستند. آنتی سرم مورد استفاده در آزمایش hi ممکن است دارای آنتی بادی های همسان na یک جدایه نامعلوم ویروس آنفلوانزا باشد. در این صورت آنتی بادی علیه na به طور غیراختصاصی با ha مداخله می کند. این مساله می تواند به بازدارندگی غیراختصاصی و تعیین هویت اشتباه جدایه منجر شود. بهینه سازی تشخیص سولوژی تحت تیپ های ویروس آنفلوانزا، ژن کامل ha و زیر واحد ha1 جدایه اخیر تحت تیپ h9n2 در وکتور باکولوویروس بیان شده و مقادیر مناسبی پروتتین نوترکیب طی کشت شناور سلول های sf9 بدست آمد. پروتئین های نوترکیب به عنوان آنتی ژن در طراحی آزمایش الایزا برای تشخیص تحت تیپ h9n2 و تفکیک آن از سایر تحت تیپ های ویروس آنفلوانزای پرندگان، و نیز ایمن سازی جوجه های spf برای تهیه آنتی سرم اختصاصی استفاده شدند. حساسیت و ویژگی سیستم های طراحی شده با آزمایش 92 نمونه سرم طیور و مقایسه نتایج با آزمایش hi و کیت تجاری الایزا بررسی شدند. داده های حاصل نشان داد که آزمایش های طراحی شده هم خوانی نزدیکی با هم دارند اما rha1-elisa حساسیت بیش تری نسبت به hi دارد. مزیت سیستم rha1-elisa، عدم واکنش متقاطع با سایر تحت تیپ های ویروس آنفلوانزا است.