مدح و ستایشگری در تاریخ ادبی ایران زمین، قدمتی به بلندای شعر فارسی دارد و شکی نیست که بخش قابل توجهی از اشعار حافظ را، ستایش های غلوّ آمیز او از حاکمان عصر خویش تشکیل می دهد. علیرغم کارهای فراوانی که در حوزه ی حافظ شناسی و حافظ پژوهی صورت گرفته، هنوز جای خالی یک رساله ی مدوّن درباره ی مدایح و ممدوحان حافظ بعینه دیده می شود. از این رو، این کار در تبیین اندیشه و تفسیر شعر حافظ یک ضرورت است و تحلیل شخصیت فردی و اجتماعی و بررسی جنبه های مختلف شعر او نیازمند کاری نو و بدیع است. در این رساله سعی بر آن شده است که ضمن باز خوانی دیوان حافظ و تاریخ و حوادث و رویدادهای عصر حافظ به تحلیل فکر و اندیشه و شخصیّت حافظ و ممدوحان او پرداخته شود.